Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

UZASADNIENIE

W dniu 09 maja 2018 roku s. (...) w P. w składzie: T. B. i A. Ś. pełnili zmotoryzowaną służbę patrolową na terenie miasta. Około godz. 15:35 podczas patrolowania ul. (...) w P., zauważyli siedzącego na schodach bloku nr (...) mężczyznę, który spożywał alkohol, w postaci piwa (...) pijąc bezpośrednio z butelki. Obok niego stał inny mężczyzna. Wówczas strażnicy miejscy postanowili interweniować i podeszli do w/w mężczyzny. W trakcie czynności służbowych stali dane ustnie, iż spożywającym alkohol mężczyzną był obwiniony R. Z., a przebywającym wraz z nim był Ł. P.. Dane obwinionego potwierdził Ł. P..

W związku z powyższym strażnicy miejscy poinformowali obwinionego, iż za spożywanie alkoholu w miejscu niedozwolonym nakładają na niego mandat karny w wysokości 100 złotych. Obwiniony R. Z. odmówił przyjęcia w/w mandatu, więc został poinformowany o skierowano p-ko niemu wniosku o ukaranie.

/dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego R. Z. k. 44verte,45;

Zeznania świadków: T. B. k.9-10, 44verte, G. Z. k.56vert-57,

częściowo zeznania świadków: Ł. P. k. 56 verte, i O. S. k. 60verte, notatka urzędowa k.2,11/

Z uwagi leczenie psychiatrycznego obwinionego został on zbadany przez biegłego lekarza psychiatrę D. K.. Z opinii biegłego wynika, iż R. Z. jest osobą chorą psychicznie, ale nie jest upośledzony umysłowo. U R. Z. rozpoznaje z. (...) –(...), obecnie w fazie remisji uzyskanej farmakologicznie. R. Z. w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. W czasie toczącego się postępowania R. Z. pozostawał w stanie psychicznym zapewniającym rozumienie przeprowadzanych czynności procesowych, jego poczytalność w toku postępowania karnego nie budzi wątpliwości.

/dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 33, dokumentacja lekarska k.21-22, historia choroby k. 30/

Obwiniony R. Z. ma 42 lata, posiada wykształcenie średnie techniczne, jego zawód wyuczony to technik mechanik. Nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu rodziców, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Był już kilka razy karany za wykroczenia z art.43 ^{( 1)} ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2a ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi – (...) (...) (...). Obecnie jest w toku nowa sprawa p-ko obwinionemu o czyn z art.87 § 1 kw o sygn. akt (...), gdzie R. Z. ma zatrzymane prawo jazdy.

/dowód :baza danych (...) i (...) Wydziału (...) Karnego S. (...), dane o karalności k.1/

R. Z. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił, iż wtedy nie pił piwa, alkoholu. On czasu wygląda jakby był pijany, a jest po lekach. Podał, że był wtedy z Ł. P. i O. S.. Miał ze sobą zakapslowane piwo, niósł butelkę. Czekali z P. na jedzenie z baru, które ten zamówił, a wtedy podjechali strażnicy miejscy i zaczęli spisywać.

/dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego R. Z. k. 44verte,45/

Sąd zważył, co następuje :

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia obwinionego Sąd uznał tylko częściowo za wiarygodne. Nadał walor wiarygodnych tym wyjaśnieniom, którymi obwiniony opisał sam fakt przebywania w dniu zdarzenia przed blokiem nr (...) na ul. (...) w P. , natomiast w ocenie Sądu w ogóle nie są wiarygodne wyjaśnienia obwinionego, które dotyczą okoliczności związanych z niespożywaniem przez niego alkoholu w miejscu publicznym, niedozwolonym. Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na zeznaniach świadka T. B., który stanowczo potwierdził, iż interwencja wobec obwinionego rozpoczęła się, gdy obaj z kolegą jechali radiowozem Straży Miejskiej i dostrzegli jak w/w spożywa piwo siedząc na schodach przed blokiem. Obwiniony był wyłącznie w towarzystwie Ł. P., który pokazywał strażnikom swój dowód osobisty. Nie było z nimi żadnej kobiety. Świadek jasno stwierdził, iż obwiniony był „galancie” pijany, czuć było od niego alkohol (k. 44verte, 9-10,). Co prawda obwiniony nie został przebadany na obecność alkoholu w organizmie, ale czynności strażników miejskich dotyczy wyłącznie spożywania alkoholu w miejscu publicznym. Zatem twierdzenia obwinionego, iż mógł być taki przytłumiony na skutek leków, które bierze od psychiatry, ale nie był pijany i nie pił alkoholu, nie można uznać za wiarygodne. Okolicznością, którą sąd wziął z urzędu jest to, że R. Z. jest osobą kilkakrotnie karaną już w ciągu kilku lat za podobne wykroczenia, spożywanie alkoholu w miejscach do tego niedozwolonych - (...) (...) (...).

Sąd odmówił w części wiarygodności zeznaniom świadka Ł. P., albowiem były one stronnicze i próbowały stworzyć obwinionemu linię obrony. Sąd pominął zeznania świadka O. S., której nie było przy zdarzeniu, gdyż nie przebywała ona z obwinionym i Ł. P. pod blokiem. Podczas czynności przeprowadzanych przez strażników miejskich także jej nie było, gdyż żadnej kobiety nie widzieli.

Odnośnie zeznań matki obwinionego to były one nieprzydatne do niniejszej sprawy, poza jedynie opisem choroby psychicznej jej syna, leczenia oraz nadużywania przez niego alkoholu, w połączeniu z lekami, jego licznych spraw sądowych.

Zebrany materiał dowodowy pozwolił na bezsporne ustalenie, iż obwiniony w dniu zdarzenia tj. w dniu 9 maja 2018. około godz. 15:25 spożywał napój alkoholowy (piwo) w miejscu publicznym przy ul. (...) (...) (...) w P. czym swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję z art. 43 ^{( 1)} ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2a ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j.: Dz. U. z 2016r., poz. 87 z późn. zm.).

Oceniając, iż stopień społecznej szkodliwości czynu jest dość znaczny Sąd wziął pod uwagę - rodzaj dobra naruszonego przez zachowanie obwinionego jakim jest porządek ruchu drogowego. Jako obciążające okoliczności Sąd poczytał uprzednie karalności za podobne wykroczenia.

Mając na uwadze powyższe kwestie, a także zważając, aby kara była współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a także, aby zrealizowała cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego oraz wytyczne w zakresie prewencji ogólnej, Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 300 złotych. Sąd jest przekonany, że kara grzywny w takiej wysokości spełni zadania w zakresie prewencji indywidualnej i będzie ostrzeżeniem także dla innych potencjalnych sprawców tego typu wykroczeń.

Z uwagi na obecność obrońcy w postępowaniu o wykroczenia, zasądzono na rzecz obrońcy koszty nieopłaconej pomocy udzielonej oskarżonemu z urzędu – minimalne powiększone o podatek VAT (zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.10.2016 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.119 kpw w zw. art. 627 k.p.k. a o opłacie karnej w oparciu o art. 3 ust.1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. - o opłatach w sprawach karnych /tj. z Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 z późn. Zm/ .

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji.