Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VIIK 860/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

w dniu 31 października 2019 roku na drodze (...) (...) km, pow. (...), woj. (...) kierując samochodem osobowym marki D. (...) o nr rej. (...) naruszyła nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym nie zachowując ostrożności i nie dostosowując prędkości bezpiecznej do warunków drogowych, nie zastosowała się tym samym do treści art. 3 ust 1 oraz art. 19 ust 1 prawa o ruchu drogowym oraz spowodowała wypadek drogowy w przebiegu, którego uderzyła w samochód osobowy marki V. o nr rej. (...), kierowany przez M. P. (1), w wyniku wypadku pasażerowie pojazdu marki D. (...) w osobach: M. Ż. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu mózgu z ciężkim obrzękiem mózgu, urazu kręgosłupa szyjnego ze złamaniem zęba kręgu obrotowego oraz złamaniami kręgów (...) stłuczenia miąższu obu płuc, złamania żeber VI i VII po stronie prawej, złamania wyrostka barkowego łopatki prawej, ogólnych potłuczeń ciała, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na jego zdrowiu wskazany w art. 156 kodeksu karnego- chorobę realnie zagrażającą życiu, a następnie w dniu 08 stycznia 2020 roku zmarł, K. M. (1) doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy w okolicy potylicznej, stłuczenia kręgosłupa szyjnego, urazu barku lewego ze złamaniem obojczyka, ogólnych potłuczeń ciała, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające dłużej niż siedem dni w rozumieniu przepisów kodeksu karnego, jednocześnie będąc innymi obrażeniami, niż obrażenia wskazane w art. 156 kodeksu karnego, S. M. (1) doznała obrażeń ciała w postaci złamania górnej i dolnej gałęzi lewej kości łonowej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające dłużej niż siedem dni w rozumieniu przepisów kodeksu karnego, jednocześnie będąc innymi obrażeniami, niż obrażenia wskazane w art. 156 kodeksu karnego, kierujący pojazdem marki V. M. P. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy i stłuczenia kręgosłupa szyjnego, stłuczenia klatki piersiowej po stronie lewej, stłuczenia obu kolan, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała trwające nie dłużej niż siedem dni w rozumieniu kodeksu karnego

to jest o czyn z art. 177 § 1 i 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 31 października 2019 roku około godz. 3:10 E. K. (1) wracała z pracy w m. W. z sortowni firmy (...). Kobieta prowadziła (...) o nr rej. (...). Wraz z nią jechała S. M. (1), która siedziała na fotelu pasażera obok kierowcy. Z tyłu za kierującą siedziała K. M. (1), a obok niej M. Ż. (1).

Oskarżona z drogi (...) wjechała na drogę (...) w kierunku K.. W tym samym czasie w przeciwnym kierunku jazdy, pojazdem marki jechał V. (...) o nr rej. (...) poruszał się M. P. (1).

Na tym odcinku autostrada była remontowana- zostały ustawione słupki drogowe U-6a,b.

Notatka urzędowa

Zeznania świadka K. M.

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego i szkic

-k.1-2

-k. 106v k. 429-430

-k.3-4

Jezdnia po której poruszała się oskarżona była nierówna, niejednorodna, nawierzchnia drogi była jednak sucha.

Kierująca dla zapewnienia stabilnego toru jazdy, musiała się wykazać większą ostrożnością.

Jezdnia po której poruszał się M. P. (1) była równa, gładka, jednorodna.

Droga była oświetlona lampami, widoczność była dobra, nie występowały opady atmosferyczne. Temperatura przy gruncie po godzinie od zdarzenia wynosiła -4º C

Opinia biegłego ds. rekonstrukcji wypadków drogowych

-k.187- 194

Ruch na drodze w tym czasie w obu kierunkach był średni. Bezpośrednio za autem, które prowadziła oskarżona jechał dostawczy. E. K. i pasażerowie auta rozmawiali o tym, że auto jedzie za nimi bardzo blisko.

Oskarżona, S. M. oraz siedząca z tyłu K. M. były zapięte pasami bezpieczeństwa. M. Ż. nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa

zeznania świadka K. M.

zeznania świadka S. M.

zeznania świadka M. P.

-k. 106v k. 429-430

- k. 394v-395 k. 22

-k. 395v-396 –k. 89

W pewnym momencie pojazdem oskarżonej zarzuciło w prawo. Doszło do obrotu samochodu wokół własnej osi w prawą stronę. Nastąpiło boczne znoszenie, koła prawej strony auta oskarżonej utraciły przyczepność i w wyniku obrotu auta znalazło się ono na przeciwległym pasie ruchu po którym poruszał się pojazd prowadzony przez M. P.. Doszło do zderzenia obu pojazdów.

Prędkość auta oskarżonej przed wytrąceniem z toru jazdy oscylowała w granicach 70 km/h- czyli była zbliżona do prędkości dopuszczalnej.

W wyniku obrotu przedni lewy narożnik pojazdu którym kierowała oskarżona zderzył się z tylnym narożnikiem po lewej stronie auta V..

Opinia biegłego M. R.

k.113-115

-k.187- 194

-k. 474-475

W wyniku zderzenia aut doszło do deformacji w pojeździe D. (...) nr rej. (...) w narożniku tylnym lewym. Odkształcenia wtórne występowały w części przedniej lewej. Na bocznej lewej powierzchni zderzaka przedniego zaznaczył się ślad po obracającym się kole.

W pojeździe V. o nr rej. (...) strefa deformacji pierwotnej lokalizowała się w części przedniej czołowej po lewej stronie nadwozia. Odkształcenia wtórne występowały w części tylnej po lewej stornie. Na ramionach obręczy koła tylnego lewego widoczne były drobne przetarcia.

W wyniku wypadku obrażeń ciała doznały następujące osoby:

- M. Ż. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu mózgu z ciężkim obrzękiem mózgu, urazu kręgosłupa szyjnego ze złamaniem zęba kręgu obrotowego oraz złamaniami kręgów (...) stłuczenia miąższu obu płuc, złamania żeber VI i VII po stronie prawej, złamania wyrostka barkowego łopatki prawej, ogólnych potłuczeń ciała, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na jego zdrowiu wskazany w art. 156 kodeksu karnego- chorobę realnie zagrażającą życiu, a następnie w dniu 08 stycznia 2020 roku zmarł;

- K. M. (1) doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy w okolicy potylicznej, stłuczenia kręgosłupa szyjnego, urazu barku lewego ze złamaniem obojczyka, ogólnych potłuczeń ciała, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające dłużej niż siedem dni w rozumieniu przepisów kodeksu karnego, jednocześnie będąc innymi obrażeniami, niż obrażenia wskazane w art. 156 kodeksu karnego,

- S. M. (1) doznała obrażeń ciała w postaci złamania górnej i dolnej gałęzi lewej kości łonowej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające dłużej niż siedem dni w rozumieniu przepisów kodeksu karnego, jednocześnie będąc innymi obrażeniami, niż obrażenia wskazane w art. 156 kodeksu karnego;

- M. P. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy i stłuczenia kręgosłupa szyjnego, stłuczenia klatki piersiowej po stronie lewej, stłuczenia obu kolan, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała trwające nie dłużej niż siedem dni w rozumieniu kodeksu karnego;

- E. K. (1) doznała stłuczenia głowy z raną tłuczoną, skręcenia kręgosłupa szyjnego, złamania łuku kręgu szyjnego C5 i trzonu kręgu C6, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała trwające nie dłużej niż siedem dni w rozumieniu kodeksu karnego;

Opinie biegłego chirurga

-k. 39, 36, 148, 151

-k. 198 –k. 85 a

Oskarżona swoim zachowaniem naruszyła dwie zasady ruchu drogowego:

- niezachowanie ostrożności w ruchu drogowym;

- niedostosowanie prędkości do warunków drogowych.

Utrata kontroli nad pojazdem mogła wynikać z z niedostosowania przez kierującą prędkości bezpiecznej do warunków drogowych lub z warunków psychofizycznych (zaśnięcie, chwilowe odwrócenie uwagi, od prawidłowej obserwacji drogi).

Tor jazdy w fazie bocznego znoszenia auta D. (...) mógł być skutkiem najazdu kół na nierówną jezdnię o wyboistej powierzchni z jednoczesnym gwałtownym obrotem kierownicą i reakcją hamowania, co w konsekwencji mogło doprowadzić do przesunięcia środka ciężkości pojazdu i jego obrót wokół własnej osi pionowej lub najazdu kół jednej strony samochodu na bardzije oszronioną część jezdni- przy czym nawet niewielki nacisk na pedał gazu mógł spowodować poślizg.

Pomiędzy zachowaniem oskarżonej a zaistniałymi skutkami istnieje związek przyczynowo -skutkowy.

Opinia biegłego M. R.

-k.193

Zarówno E. K. jak i M. P. w czasie zdarzenia byli trzeźwi.

Protokół badania na stan trzeźwości

-k.15-16

Oskarżona jest osobą niekaraną

Dane o karalności

-k. 279

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Sąd nie dał wiary oskarżonej, co do tego, że jej pojazd został uderzony z tyłu przez poruszający się blisko niej pojazd dostawczy. W tym zakresie żadne materialne dowody o tym nie świadczą. Biegły M. R. (2) dokonując oględzin i zeznając przed sądem na rozprawie odniósł się szczegółowo do tej kwestii. To że jakiś pojazd jechał z tyłu bardzo blisko nie oznacza, że doszło do przepchnięcia auta oskarżonej i do spowodowania zaistniałego zdarzenia. W tym zakresie wypowiadał się też technik kryminalistyki P. K., który podał, że nic nie wskazywało na to, że zanim pojazd oskarżonej znalazł się na przeciwległym pasie ruchu, to doszło do jego przepchnięcia do przodu, czego efektem była utrata przyczepności kół i wypadnięcie z toru jazdy.

Wyjaśnienia oskarżonej

k.267v -268v

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka K. M. w tej części w której kobieta podawała, że dwa huknięcia które usłyszała przed obróceniem pojazdu oskwarzonej były spowodowane uderzeniem jakiegoś innego auta dostawczego, oślepiającego ich światłami z tyłu. W tym zakresie wypowiedział się kompetentnie biegły M. R.. Gdyby tak było, to fakt ten niewątpliwie byłby uchwytny w śladach na masce w tylnej części samochodu marki D..

Zeznania świadka K. M.

k. 429v

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonej

Wyjaśnienia oskarżonej Sąd uznał co do zasady za wiarygodne oprócz tego fragmentu, w którym mówiła o uderzeniu jej auta z tyłu. W pozostałym zakresie depozycje E. K. mają odzwierciedlenie w pozostałym osobowym materiale dowodowym . E. K. bardzo przeżywa tę sytuację, zginął bowiem jej kolega. Warunki jakie panowały na drodze wymagały zachowania ostrożności zwłaszcza, że kobieta wracał z pracy z nocnej zmiany około godz. 3.00, po drodze gdzie 24 godziny na dobę panuje ruch. Co więcej ten odcinek drogi, jego nawierzchnia oraz ustawione słupki drogowe stanowiły dodatkowe utrudnienie. Wystarczył moment nieuwagi, by doszło do nieszczęścia.

Sąd nie mógł przyjąć, że w auto oskarżonej uderzył inny pojazd i to wytrąciło ją z toru jazdy. Owszem pojazd który jechał w bliskiej odległości, z zwłaszcza jego światła mogły powodował dodatkowy stres ale żadne materialne dowody tego nie potwierdziły. Brak jest śladów na karoserii świadczących o tym, że pojazd faktycznie został z tyłu ,, puknięty”

Zeznania świadka M. P.

Świadek ten w sposób rzeczowy opisał to do czego doszło na drodze. Oczywistym jest, że nie znał przyczyn dla których auto oskarżonej znalazło się na przeciwległym pasie ruchu ale potwierdził, że w wyniku uderzenia doszło do wypadku.

Zeznania świadka S. M.

Depozycje świadka należy uznać za prawdziwe. Co ciekawe kobieta powiedział, że o tym, że w ich auto uderzył inny pojazd dowiedziała się dopiero w szpitalu, co wskazuję że fakt taki nie miał w ogóle miejsca.

Zeznania świadka Ł. K.

Świadek znalazł się na miejscu z tego tytułu, że akurat wracał z zabezpieczenia meczu. Nie widział zdarzenia, a jedynie brał udział w akcji reanimacyjnej.

Zeznania świadka P. K.

Świadek w sposób rzeczowy i profesjonalny opisał miejsce wypadku oraz fakty, które zostały przez niego zakonotowane na miejscu.

Zeznania świadka K. M.

Świadek podał, że jakieś dostawcze auto, co prawda nie uderzyło w ich pojazd ale o niego zahaczyło. Wniosek ten świadek wysunął stąd, że co prawa uderzenia nie widział ale usłyszał huk i stąd tego typu przypuszczenie, bo tylko w takich kategoriach można te depozycję rozpatrywać. Słyszalny huk mógł być spowodowany wytrąceniem toru jazdy przez pojazd oskarżonej wskutek najechania na nierówną powierzchnię.

Zeznania świadka M. J.

Świadek samego zdarzenia nie widział, a jedynie przeprowadzał czynności już na miejscu zdarzenia i podał przed sądem oraz we wcześniejszych zeznaniach co zastał na miejscu wypadku.

Zeznania świadka A. M.

Świadek składał depozycję w zakresie tego co zastał na miejscu wypadku. Podał, że kierująca wspominała o jadącym za nią aucie ale nie przypominał sobie aby mówiła iż została uderzona.

Zeznania świadków:

- D. Ciacha;

- G. S.;

- A. W.;

- M. M.;

- P. S.;

- M. Ś.

Zeznania tych osób należało uznać za prawdziwe, niemniej jednak nie wniosły one niczego istotnego do sprawy w zakresie ustalania przebiegu zdarzenia. Gdy strażacy przyjechali na miejsce zajęli się akcją ratowniczą. Brali udział w reanimacji M. Ż..

Dane o karalności

Protokoły oględzin

Protokoły badania na stan trzeźwości

Protokół oględzin oraz szkic

Dowody dokumentujące przebieg oględzin (protokoły, szkic, pozostała dokumentacja) nie budzą wątpliwości. Protokoły oględzin miejsca i pojazdów stanowią rejestrację czynności procesowej, podpisaną przez osobę podejmującą oględziny. Odpowiadają wymogom przewidzianym w art. 148 § 1 kpk.

Badania trzeźwości uczestników zdarzenia drogowego przeprowadzone zostały zgodnie z wymogami określonymi w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1997 r. Nr 98, póz. 602 z póżn. zm.). Dokument w postaci protokołu badania oskarżonego sporządzony został w sposób jasny i przejrzysty. Wyniki opisanych badań wskazują, że oskarżona była trzeźwa w chwili zdarzenia. Dowody te nie były kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Nie ma wątpliwości co do prawdziwości pozostałych dokumentów zgromadzonych w sprawie.

Opnie biegłego M. R.

Opinie pisemne jak i opinia ustna stanowiły podstawę do ustalenia w jaki sposób auta zachowywały się w trakcie zderzenia oraz jakie zasady ruchu drogowego zostały naruszone oraz przez którego z kierujących. Opinie te są rzeczowe, jasne, oraz odpowiadające standardom tego typu dowodów.

Opinie biegłych lekarzy

Opinie biegłych stanowiły podstawę do ustalenia jakich obrażeń ciała doznali uczestnicy wypadku.

Opinia z sekcji zwłok

Stanowiła wiarygodny materiał dowodowy.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżona dopuściła się występku wyczerpującego dyspozycję art. 177 § 1 i 2 kk.

Zgodnie z treścią art. 177 § 1 k.k. działa bezprawnie ten, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym albo powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, którego następstwem jest spowodowanie obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała pokrzywdzonego na czas powyżej 7 dni. Paragraf drugi tego przepisu stanowi, jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8

Dla bytu przestępstwa stypizowanego w art. 177 § 1 k.k. niezbędnym jest ustalenie, iż oskarżona naruszyła poprzez swój czyn zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym albo powietrznym. Biorąc pod uwagę, iż oskarżona poruszała się samochodem osobowym po drodze publicznej oczywistym jest, iż obowiązany była przestrzegać zasad regulujących ruch drogowy. Te zasady stypizowane są w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. 2020 r. poz. 110). Tenże akt prawny w art. 3 ust. 1 wskazuje, iż każdy uczestnik ruchu obowiązany jest zachować ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Zgodnie zaś z art. 19 ust. 1 kierujący pojazdem, jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu.

Obiektywne przypisanie określonego w art. 177 § 2 kk skutku następuje wtedy, gdy zostanie ustalone, że sprawca w zarzucalny sposób naruszył reguły określonego postępowania z chronionym dobrem prawnym, między zachowaniem sprawcy a skutkiem istnieje związek przyczynowy i wreszcie, istnieje normatywna podstawa do przyjęcia, że zachowanie uczestnika ruchu drogowego, jako zwiększające ryzyko nastąpienia przestępnego skutku, zasługuje z kryminalno - społecznego punktu widzenia na ukaranie. Przypomnieć zatem wypada, że owo obiektywne przypisanie określonego w ustawie - tu w art. 177 § 2 kk - skutku następuje wtedy, gdy zostanie ustalone, że sprawca w zarzucalny sposób naruszył reguły określonego postępowania z chronionym dobrem prawnym, między zachowaniem sprawcy a skutkiem istnieje związek przyczynowy i wreszcie, istnieje normatywna podstawa do przyjęcia, że zachowanie uczestnika ruchu drogowego, jako zwiększające ryzyko nastąpienia przestępnego skutku, zasługuje z kryminalno-społecznego punktu widzenia na ukaranie.

Analizując zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy wskazać należy ponad wszelką wątpliwość, iż E. K., nie zachowała wymaganej od niej ostrożności. Co prawda nie przekroczyła dopuszczalnej prędkości ale nie dostosowała jej do warunków panujących na drodze. Warunki te nie były łatwe zarówno z powodu z pory nocnej jak i natężenia ruchu oraz przede wszystkim remontu nawierzchni. W takich razach trzeba się spodziewać, że przy ujemnych temperaturach nierówna nawierzchnia będzie śliska.

W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy uznać należy, iż oskarżona naruszenia zasad w ruchu drogowym w tym zakresie dopuściła się nieumyślnie. Nie zakładała bowiem, iż jej zachowanie w kontekście techniki i taktyki jazdy spowoduje tak daleko idące stworzenie zagrożenia, a w konsekwencji spowodowanie u pasażerów tego pojazdu obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni ale co najgorsze doprowadzi do śmierci jednego z nich.

Oskarżona jest osobą zdatną do zawinienia, ze względu na wiek. Oskarżona jest zdolna do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego lub jego winę.

☐

2.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

2.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

2.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

2.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

3.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K.

1

2

3

5

Kara 1 roku pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia winy oskarżonej oraz stopnia społecznej szkodliwości jej czynu, oraz uwzględnia jako:

a/ okoliczności obciążające:

- naruszenie kluczowej zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym ;

b/ okoliczności łagodzące:

- przyznanie się do popełnienia zarzucanego oskarżonej czynu i żal jaki wyraziła przed Sądem

- postawa pokrzywdzonych osób;

- uprzednia niekaralność.

Kara w tej wysokości spełni zamierzone cele kary w zakresie jej ogólnospołecznego oddziaływania, a jednocześnie uzmysłowi oskarżonej naganność jej postępowania oraz nieuchronność odpowiedzialności karnej za czyn, którego się dopuściła.

Biorąc pod uwagę właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia oskarżonej Sąd doszedł do przekonania, iż warunkowe zawieszenie jej wykonania jest wystarczające dla osiągnięcia wobec niej celów kary, a w szczególności zapobieżeniu jej powrotowi do przestępstwa i wobec czego na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zostało warunkowo zawieszone na okres próby wynoszący 2 lata.

Orzeczona kara grzywny to realną dolegliwość, jaka dotknie sprawcę. Przy wymiarze tej kary Sąd baczył by była ona adekwatna do możliwości majątkowych oraz sytuacji rodzinnej oskarżonej. Ilość stawek (80) odzwierciedla z jednej strony stopień społecznej szkodliwości czynu, zaś wysokość stawek dziennych (10 zł) sytuację majątkową E. K..

W związku z tym, że oskarżona zagrażała swoim postępowaniem bezpieczeństwu w komunikacji na podstawie art. 42 § 1 kk należało ją pozbawić możliwości kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi. Mając na uwadze okoliczności sprawy, Sąd orzekł powyższy zakaz na okres 1 roku , uznając że będzie to dla oskarżonej wystarczająco dolegliwe, a jednocześnie adekwatne do stopnia zawinienia. Sąd nie znalazł podstaw faktycznych ani prawnych do łagodniejszego potraktowania oskarżonej w tym zakresie.

Na rzecz pokrzywdzonych została zasądzona nawiązka. Wysokość nawiązki uwzględnia fakt, iż pojazd który prowadziła E. K. posiadał aktualną polisę OC, z której winno się dochodzić w pierwszej kolejności przysługujących roszczeń.

4.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6

Sąd zasądził na rzecz oskarżycieli posiłkowych wynagrodzenie w podwójnej wysokości w związku z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru. Kwota ka odpowiada nakładowi pracy adwokata.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Opłatę w kwocie 260 zł orzeczono na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust 1 pkt 3 oraz art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

W zakresie kosztów postępowania Sąd orzeknie odrębnym postanowieniem.

5.  1Podpis