Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 858/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

S. B.

I. W dniu 18 września 2020r. około godziny 22:30 w (...) na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z D. B. (1), w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności w wysokości 200zł od D. B. (2), stosowali wobec pokrzywdzonego przemoc w ten sposób, że po wejściu do samochodu taksówki marki S. (...) o nr rej. (...), którą kierował D. B. (2), D. B. (1) zajął miejsce na tylnej kanapie za kierowcą, zaś S. B., który usiadł z przodu na miejscu pasażera, nakazał pokrzywdzonemu jazdę na wprost do swojego miejsca zamieszkania, lecz po ujechaniu kilkudziesięciu metrów, gdy droga się skończyła, nakazali pokrzywdzonemu zwrot wcześniej pożyczonych pieniędzy w kwocie 200zł i w tym celu D. B. (1) złapał pokrzywdzonego za szyje i dusił, a S. B. uderzał pokrzywdzonego pięścią w twarz powodując zaczerwienienie naskórka na lewym policzku, zasinienie i zaczerwienienie nosa, zaś podczas stosowania przemocy wobec D. B. (2), dokonali uszkodzenia samochodu powodując pęknięcie szyby przedniej, urwanie lusterka wstecznego, ułamanie kluczyka, który pozostał w stacyjce, ułamanie manetki przy kolumnie kierownicy, powodując szkodę wartości około 5000zł na szkodę (...) L. U., reprezentowana przez D. U. (1), przy czym czynu tego dopuści się w ciągu 5 lat od odbycia kary w rozmiarze co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za podobne przestępstw umyślne wyczerpując dyspozycję art. 191 § 2 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

1

S. B.

II. W tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu ze S. B., po ucieczce pokrzywdzonego z pojazdu taksówki, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia z jej wnętrza telefonu komórkowego marki S. (...) o wartości około 700zł należącego do D. B. (2) oraz telefonu marki K. o wartości około 100zł, czytnika kart marki S. o wartości 290zł oraz taksometru o wartości 1000zł tj. mienia o łącznej wartości około 1390zł na szkodę (...) L. U., reprezentowana przez D. U. (1) wyczerpując dyspozycję z art. 278 § 1 kk.

2

D. B. (1)

III. W dniu 18 września 2020r. około godziny 22.30 w (...) na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze S. B. w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności w wysokości 200zł od D. B. (2), stosowali wobec pokrzywdzonego przemoc w ten sposób, że po wejściu do samochodu taksówki marki S. (...) o nr rej. (...), którą kierował D. B. (2), D. B. (1) zajął miejsce na tylnej kanapie za kierowcą, zaś S. B., który usiadł z przodu na miejscu pasażera, nakazał pokrzywdzonemu jazdę na wprost do swojego miejsca zamieszkania, lecz po ujechaniu kilkudziesięciu metrów, gdy droga się skończyła, nakazali pokrzywdzonemu zwrot wcześniej pożyczonych pieniędzy w kwocie 200zł i w tym celu D. B. (1) zapał pokrzywdzonego za szyje i dusił, a S. B. uderzał pokrzywdzonego pięścią w twarz powodując zaczerwienienie naskórka na lewym policzku, zasinienie i zaczerwienienie nosa, zaś podczas stosowania przemocy wobec D. B. (2), dokonali uszkodzenia samochodu, powodując pęknięcie szyby przedniej, urwanie lusterka wstecznego, ułamanie kluczyka, który pozostał w stacyjce, ułamanie manetki przy kolumnie kierownicy, powodując szkodę wartości około 5000zł na szkodę (...) L. U., reprezentowana przez D. U. (1) wyczerpując dyspozycję z art. 191 § 2 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

2

D. B. (1)

IV. W tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu ze S. B., po ucieczce pokrzywdzonego z pojazdu taksówki, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia z jej wnętrza telefonu komórkowego marki S. (...) o wartości około 700zł należącego do D. B. (2) oraz telefonu marki K. o wartości około 100zł czytnika kart marki S. o wartości 290zł oraz taksometru o wartości 1000zł tj. mienia o łącznej wartości około 1390zł na szkodę (...) L. U., reprezentowana przez D. U. (1) wyczerpując dyspozycję z art. 278 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  D. B. (2) od dnia 18 września 2020 roku zatrudniony był jako kierowca taksówki przez I. U. (1) w ramach umowy o pracę na okres próbny do końca września 2020 roku. Miał wykonywać pracę jeżdżąc samochodem S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Na wyposażeniu pojazdu znajdował się taksometr o wartości 1000 zł, czytnik kart Samsung o wartości 290 zł. D. B. (2) otrzymał służbowy telefon marki K. o wartości około 100 zł. Jego rejonem pracy miała być Ł..

zeznania świadka D. U. (1)

13v-14, 47v, 116v-117

2.  D. B. (2) był winien S. B. kwotę około 200 złotych.

1)  wyjaśnienia oskarżonego D. B. (1)

2)  wyjaśnienia oskarżonego S. B.

3)  konfrontacja świadka D. B. (2) i oskarżonego S. B.

1)  38, 56-57, 62-64, 95-96, 100

2)  34, 64-61, 68-69, 97-98

3)  67

3.  W dniu 18 września 2020 roku S. B. skontaktował się z D. B. (2) w celu uregulowania długu. Spotkali się na myjni samochodowej przy ul. (...) w (...) około godziny 22:30. S. B. zjawił się na miejscu, wspólnie z nim przyszedł D. B. (1). D. B. (2) przyjechał samochodem służbowym. Oskarżeni wsiedli do pojazdu. S. B. zajął miejsce pasażera obok kierowcy, a D. B. (1) na tylnym siedzeniu za fotelem kierowcy. D. B. (2) ruszył w kierunku Ł.. Za namową oskarżonych skręcił w boczną uliczkę, która okazała się być drogą bez przejazdu. Kiedy zatrzymał pojazd w celu wykonania manewru zawracania D. B. (1) i S. B. nakazali pokrzywdzonemu zwrot wcześniej pożyczonych pieniędzy w kwocie 200zł i w tym celu D. B. (1) złapał pokrzywdzonego za szyję i dusił, a S. B. uderzał pokrzywdzonego pięścią w twarz powodując zaczerwienienie naskórka na lewym policzku, zasinienie i zaczerwienienie nosa.

1)  wyjaśnienia oskarżonego D. B. (1)

2)  wyjaśnienia oskarżonego S. B.

3)  częściowo zeznania D. B. (2)

4)  protokół oględzin

5)  notatka urzędowa

1)  38, 56-57, 62-64, 95-96, 100

2)  34, 64-61, 68-69, 97-98

3)  3v-4, 66

4)  8-9 i 10-11

5)  1

4.  D. B. (2) zdołał uciec z samochodu w stronę myjni samochodowej. Oskarżeni dokonali uszkodzenia samochodu powodując pęknięcie szyby przedniej, urwanie lusterka wstecznego, ułamanie kluczyka, który pozostał w stacyjce, ułamanie manetki przy kolumnie kierownicy.

1)  wyjaśnienia oskarżonego D. B. (1)

2)  wyjaśnienia oskarżonego S. B.

3)  częściowo zeznania D. B. (2)

4)  protokół oględzin

5)  notatka urzędowa

1)  38, 56-57, 62-64, 95-96, 100

2)  34, 64-61, 68-69, 97-98

3)  3v-4, 66

4)  10-11

5)  12

5.  Wartość szkód poczynionych w pojeździe S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) poczynionych przez oskarżonych w dniu 18 września 2020 roku wyniosła 5000 zł.

zeznania świadka D. U. (2)

13v-14, 47v, 116v-117

6.  Po ucieczce D. B. (2) z auta, S. B. i D. B. (1) dokonali zaboru z jego wnętrza telefonu komórkowego marki S. (...) należącego do D. B. (2) o wartości około 700 zł oraz telefonu marki K., czytnika kart marki S. oraz taksometru na szkodę I. U. (2).

1)  częściowo zeznania D. B. (2)

2)  wyjaśnienia oskarżonego S. B.

3)  wyjaśnienia oskarżonego D. B. (1)

4)  protokół przeszukania

1)  34, 64-61, 68-69, 97-98

2)  38, 56-57, 62-64, 95-96, 100

3)  23-25

7.  D. B. (1) nie był uprzednio karany.

dane o karalności

112

8.  S. B. był uprzednio wielokrotnie karany, w tym:

- wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 20 czerwca 2016 roku w sprawie (...) za czyn z art. 158 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności zawieszając warunkowo wykonanie orzeczonej kary na okres 3 lat;

- wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 21 listopada 2016 roku w sprawie (...) za czyn z art. 157 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności zawieszając warunkowo jej wykonanie na okres 3 lat;

- wyrokiem Sądu (...) (...) w (...) z dnia 30 stycznia 2017 r. w sprawie (...) za czyn z art. 222 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której warunkowo zawieszono na okres próby 2 lat;

- wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 23 listopada 2017 r. w sprawie (...) za czyn z art. 157 § 1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności. Postanowieniem Sądu (...) w P. (...) z dnia 16 marca 2018 roku w sprawie (...) zarządzono wykonanie 270 dni zastępczej kary pozbawienia wolności za niewykonaną karę ograniczenia wolności;

Powyższe kary zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu (...) w P. (...) z dnia 20 grudnia 2018 roku w sprawie (...), którym wymierzono S. B. karę 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Postanowieniem z dnia 11 lutego 2019 r. w sprawie (...) rozstrzygnięto, iż kara łączna 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności ulega skróceniu o 25 dni. Kara została wykonana w okresie od 12 kwietnia 2018 roku do 10 lipca 2020 roku.

1)  dane o karalności

2)  kserokopia wyroku (...)

3)  kserokopia wyroku (...)

4)  odpis wyroku łącznego (...)

5)  obliczenie kary

6)  postanowienie (...)

1)  114-115

2)  86- 87a

3)  88

4)  Akta sprawy (...)

5)  Akta sprawy (...)

6)  Akta sprawy (...)

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2,3,4,6

Wyjaśnienia oskarżonego S. B.

Wyjaśnienia oskarżonego D. B. (1)

Wyjaśnienia oskarżonych, w których przyznają się do zarzucanych im czynów nie budzą wątpliwości na tle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego. Wyjaśnienia te są spójne i wiarygodne. Ich treść koreluje z protokołem oględzin miejsca zdarzenia, protokołem oględzin pokrzywdzonego, protokołem przeszukania pomieszczeń w miejscu zamieszkania D. B. (1) i S. B., notatkami urzędowymi sporządzonymi w ramach prowadzonych czynności przez funkcjonariuszy policji, w zasadniczej dla tego postępowania części z zeznaniami D. B. (2) oraz zeznaniami D. U. (3).

1,5

Zeznania świadka D. U. (1)

Zeznania wskazanego świadka są spójne, konsekwentne i rzeczowe. Chociaż nie był on naocznym świadkiem kluczowych dla sprawy zdarzeń, a jego zeznania miały dla sprawy znaczenie drugorzędne, jego relacja uwiarygodniła zeznania D. B. (2) oraz wyjaśnienia oskarżonych. Świadek zeznawał jakie przedmioty znajdowały się w pojeździe, co do faktu przemieszczania się przez D. B. (2) pojazdem S. (...) o nr rej. (...) jako kierowcy taksówki, a także zgłoszenia przez D. B. (2) dokonanej kradzieży na jego osobie zaraz po zdarzeniu.

3,4,6

Częściowo zeznania świadka D. B. (2)

Zeznania pokrzywdzonego D. B. (2) stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w sprawie co do kluczowych zdarzeń tj. stosowania przemocy, uszkodzenia pojazdu oraz dokonania kradzieży. W tym zakresie były one spójne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i nie budziły wątpliwości.

1

8

8

8

8

8

8

notatka urzędowa

dane o karalności

kserokopia wyroku (...)

kserokopia wyroku (...)

odpis wyroku łącznego (...)

obliczenie kary

postanowienie (...)

Wskazany nieosobowy materiał dowodowy nie był podczas postępowania kwestionowany i Sąd nie znalazł podstaw, aby podważyć jego wiarygodność.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo zeznania świadka D. B. (2)

Sąd nie uwzględnił zeznań pokrzywdzonego w zakresie co do podstaw jego znajomości z oskarżonymi oraz okoliczności w jakich spotkali się w dniu 18 września 2020 roku. Pokrzywdzony zmieniał w tym zakresie wersję przedstawianych okoliczności. Zgromadzone materiały, które zostały wyłączone do odrębnego postępowania, wskazują na to, iż pokrzywdzony sprzedawał oskarżonym środki odurzające, co D. B. (2) starał się ukryć przed organami ścigania.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1,2

4,5

S. B.

D. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zebrany w toku postępowania i przeanalizowany materiał dowodowy pozwala jednoznacznie przyjąć, że oskarżeni dopuścili się dwóch czynów, po pierwsze wyczerpującego dyspozycję art. 191 § 2 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz czynu wyczerpującego dyspozycję art. 278 § 1 kk.

W art. 191 § 1 kk został określony typ podstawowy przestępstwa zmuszania, który polega na stosowaniu przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia. Centralnym znamieniem czynności sprawczej tego czynu będzie więc zmuszanie, które polega na wykonaniu przez pokrzywdzonego określonej czynności faktycznej lub prawnej, zgodnej z wolą sprawcy. Sprawca oddziałuje więc na pokrzywdzonego w określony sposób w celu doprowadzenia go do konkretnych czynności, przy czym istotą tego czynu nie jest wykonanie przez zmuszanego tych czynności, lecz to, że sprawca wykorzystuje do tego celu niedozwolone środki (wyr. SN z 1.10.1997 r., II KKN 264/96, Prok. i Pr. 1998, Nr 2, poz. 3). Zmuszanie jest więc przestępstwem bezskutkowym (formalnym), a jego dokonanie nastąpi z chwilą bezprawnego użycia przemocy lub groźby w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia (wyr. SA w Poznaniu z 14.7.2005 r., II AKa 155/05, OSA 2006, Nr 1, poz. 1).

W art. 191 § 2 kk został ujęty typ kwalifikowany przestępstwa zmuszania, który polega na stosowaniu przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności. Okolicznością skutkującą surowszą odpowiedzialnością (karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5) jest podjęcie bezprawnych środków w celu odzyskania wierzytelności. Dla przyjęcia odpowiedzialności karnej na gruncie przepisu art. 191 § 2 kk ważne jest ustalenie subiektywnego przekonania sprawcy stosującego przemoc wobec pokrzywdzonego, że wierzytelność faktycznie istnieje.

Natomiast w art. 288 § 1 kk kryminalizacji podlega naruszenie integralności cudzej rzeczy. Indywidualnym dobrem chronionym tym przepisem są prawa majątkowe do rzeczy oraz jej posiadanie w zakresie, w jakim ich wykonywanie wymaga nienaruszalności rzeczy i jej zdolności do używania zgodnie z przeznaczeniem. Jedną z czynności sprawczych przestępstwa jest uszkodzenie rzeczy, które polega na naruszeniu substancji rzeczy, które nie sięga granic jej zniszczenia, zwłaszcza jeśli ma charakter odwracalny (M. K., Przestępstwo, s. 65), stanowi "częściowe zniszczenie, spowodowanie powstania defektu (nawet niewielkiego), zepsucie itp." (wyr. SN z 17.5.2017 r., IV KK 145/17, Legalis).

Opisane wyżej zachowanie S. B. z czynu z punktu I, a D. B. (1) z czynu z punktu III, ponad wszelką wątpliwość wypełniają znamiona z art. 191 § 2 kk oraz z art. 288 § 1 kk. Oskarżeni bowiem w dniu 18 września 2020 roku, będąc w samochodzie, stosowali przemoc wobec pokrzywdzonego D. B. (2), w ten sposób, że D. B. (1) złapał pokrzywdzonego za szyję i dusił, a S. B. uderzał pokrzywdzonego pięścią w twarz, wymuszając tym samym zwrot kwoty 200 zł, którą pokrzywdzony był im winien. Nadto, po tym, kiedy pokrzywdzony zdołał uciec z pojazdu, oskarżeni dopuścili się uszkodzenia samochodu S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), powodując pęknięcie szyby przedniej, urwanie lusterka wstecznego, ułamanie kluczyka, który pozostał w stacyjce, ułamanie manetki przy kolumnie kierownicy, powodując szkodę wartości około 5000 zł.

Oskarżony S. B. zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach art. 64 § 1 kk, bowiem został skazany za przestępstwa podobne (z zastosowaniem przemocy) i w okresie od 12 kwietnia 2018 roku do 10 lipca 2020 roku odbywał łączną karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 3 miesięcy.

Przechodząc do drugiego zarzucanego oskarżonym czynu opisanego w punktach II i IV, odpowiedzialności karnej z art. 278 § 1 kk podlega ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą. Przez zabór w rozumieniu wskazanego przepisu rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę (por. W. Świda (w:) I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny..., s. 608; A. Marek, Prawo karne..., s. 522; J. Bafia (w:) J. Bafia, K. Mioduski, M. Siewierski, Kodeks karny..., s. 253-254). Wyjęcie rzeczy ruchomej spod władztwa nastąpić musi wbrew woli osoby nim dysponującej oraz bez żadnej ku temu podstawy (por. wyrok SN z 18 grudnia 1998 r., IV KKN 98/98, Prok. i Pr. 1999, nr 7-8, poz. 5). Kradzież jest dokonana w chwili zaboru, tj. objęcia przedmiotu wykonawczego we władztwo sprawcy, i w związku z tym stopień utrwalenia władztwa nad rzeczą, dalsze jej losy oraz dalsze zmiany względem tej rzeczy są obojętne z punktu widzenia oceny prawnej (zob. wyrok SN z 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87, OSNKW 1988, nr 7-8, poz. 55 oraz B. Świątkiewicz, glosa do tego orzeczenia, OSP 1990, z. 8, s. 302).

W zaborze telefonu komórkowego marki S. (...), telefonu marki K., czytnika kart marki S. oraz taksometru uczestniczyli S. B. i D. B. (1). Wskazane przedmioty zostały wyjęte spod władztwa pokrzywdzonego i przejęte w władanie oskarżonych. Aktywność ta nosi znamiona występku kradzieży z art. 278 § 1 kk, zważywszy na wartość rzeczy będącej przedmiotem zaboru.

Wskazanych przestępstw oskarżeni dopuścili się w warunkach współsprawstwa. Istotą współsprawstwa jest „oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swoim zamiarem realizację całości znamion czynu przestępnego. To porozumienie jest tym szczególnym elementem podmiotowym, który zespalając zachowania się poszczególnych osób, pozwala przypisać każdej z nich tę akcję sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca w popełnieniu przestępstwa (OSNKW 1972/3/54). Porozumienie może nastąpić chociażby w sposób dorozumiany, najpóźniej w momencie realizacji zadań sprawczych. Nawet nagłe i spontaniczne działanie jednego ze sprawców, akceptowane przez pozostałych umożliwia przyjęcie, że każdy ze sprawców wykonał czyn zabroniony w całości (postanowienie SN z dnia 05.05.2003 r., V KK 346/02, LEX nr 78912, wyrok S.Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14.10.1998 r., II AKa 15/98, Prok. I Pr. 1999/7-8/25, wyrok S.Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30.12.2004 r., II AKa 435/04, LEX nr151782).

Analizując niniejszą sprawę, Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia, iż w czasie popełnienia przez oskarżonych czynu z art. 191 § 2 kk w zb. z art. 288 § 1 kk bądź czynu wyczerpującego dyspozycję art. 278 § 1 kk zachodziła jakakolwiek okoliczność wyłączająca kryminalną bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonych. Sprawcy naruszyli przepisy obowiązującego prawa, zdając sobie sprawę z ich treści i zagrożenia karnego. Zarówno S. B., jak i D. B. (1) są całkowicie zdolni do poniesienia odpowiedzialności karnej za zachowanie, którego się dopuścili.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej orazzwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. B.

1,2

I,II

Kara 5 miesięcy pozbawienia wolności za czyn I oraz kara 5 miesięcy pozbawienia wolności za czyn II jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, a uwzględnia:

a/ okoliczności obciążające:

-

popełnienie przestępstwa umyślnie z zamiarem bezpośrednim,

-

realizację znamion czynu w warunkach recydywy,

-

uprzednia karalność;

b/ jako okoliczności łagodzące:

-

przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów,

-

złożenie wyjaśnień pomocnych w ustaleniach faktycznych,

-

wyrażenie skruchy.

S. B.

3

W oparciu o treść art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego za poszczególne, pozostające w zbiegu realnym występki jednostkowe kary pozbawienia wolności Sąd połączył i wymierzył oskarżonemu (jedynie omyłkowo) łączną karę w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności. Wysokość tejże kary winna wynosić natomiast 10 miesięcy pozbawienia wolności, mając na myśli zasadę kumulacji. Zasada ta znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowanie, gdyż pomimo, że przestępstwa zarzucane S. B. zostały popełnione w tym samym miejscu i czasie, są to przestępstwa przeciwko różnym dobrom chronionym prawem. Sąd nie znalazł zatem podstaw do skorzystania z dobrodziejstwa zasady asperacji.

S. B.

11

I

Mając na uwadze treść art. 33 2 kk, z uwagi na działanie oskarżonego ukierunkowane na osiągnięcie korzyści majątkowej (czyn I), Sąd wymierzył obok kary pozbawienia wolności karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych. Miarkując wysokość kary grzywny, oprócz okoliczności wskazanych powyżej, Sąd miał na uwadze sytuację materialną i osobistą oskarżonego.

D. B. (1)

4,5

III,IV

Kara 5 miesięcy pozbawienia wolności (czyn I) oraz kara 5 miesięcy pozbawienia wolności (czyn II) jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, a uwzględnia:

a/ okoliczności obciążające:

-

popełnienie przestępstwa umyślnie z zamiarem bezpośrednim,

b/ jako okoliczności łagodzące:

-

przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów,

-

złożenie wyjaśnień pomocnych w ustaleniach faktycznych,

-

wyrażenie skruchy.

D. B. (1)

6

W oparciu o treść art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego za poszczególne, pozostające w zbiegu realnym występki jednostkowe kary pozbawienia wolności Sąd połączył i wymierzył oskarżonemu jedynie omyłkowo łączną karę w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności. Wysokość tejże kary winna wynosić natomiast 10 miesięcy pozbawienia wolności, mając na myśli zasadę kumulacji. Zasada ta znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowanie, gdyż pomimo, że przestępstwa zarzucane D. B. (1) zostały popełnione w tym samym miejscu i czasie, są to przestępstwa przeciwko różnym dobrom chronionym prawem. Sąd nie znalazł zatem podstaw do skorzystania z dobrodziejstwa zasady asperacji.

D. B. (1)

7

W ocenie Sądu nie było podstaw do izolacyjnego oddziaływania na postawę oskarżonego, a wystarczającym jest surowe napiętnowanie jego występku. Przyznanie się do winy, fakt, iż oskarżony żałuje popełnienia czynów zabronionych, uprzednia niekaralność wskazują, że cele kary przy takim rozstrzygnięciu zostaną spełnione. Stąd też Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Okres ten pozwoli na weryfikację pozytywnej prognozy kryminologicznej postawionej wobec oskarżonemu. Kara ta w połączeniu z orzeczoną obok kary pozbawienia wolności karą grzywny wzmocni przekonanie o skuteczności udzielonej przez państwo ochrony prawnej.

D. B. (1)

8

Kierując się treścią art. 72 § 1 pkt 5 kk, z uwagi na zażywanie przez oskarżonego środków odurzających, Sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od używaniu środków odurzających.

D. B. (1)

9

III

Mając na uwadze treść art. 33 2 kk, z uwagi na działanie oskarżonego ukierunkowane na osiągnięcie korzyści majątkowej (czyn III), Sąd wymierzył obok kary pozbawienia wolności karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych. Miarkując wysokość kary grzywny, oprócz okoliczności wskazanych powyżej, Sąd miał na uwadze sytuację materialną i osobistą oskarżonego.

S. B. i D. B. (1)

11, 12

Na skutek czynu zabronionego, którego dopuścili się oskarżeni, doszło do szkody wyrządzonej pokrzywdzonej na łączną kwotę 6.390 zł. Kwota ta stanowi wartość szkody wyrządzonej na pojeździe S. (...) o nr rej. (...) oraz skradzionych przedmiotów w postaci telefonu marki K. o wartości około 100zł, czytnika kart marki S. o wartości 290zł oraz taksometru o wartości 1000 zł. Nadto pokrzywdzonym D. B. (1), który utracił telefonu komórkowego marki S. (...) o wartości około 700 zł.

W odniesieniu do prawnokarnego obowiązku naprawienia szkody należy wyrazić stanowisko, że sytuacja majątkowa sprawcy może kształtować zakres prawnokarnego obowiązku naprawienia szkody. Wynika to z obowiązku stosowania przez sąd przepisów prawa cywilnego i z braku jakiejkolwiek podstawy, która wyłączałaby stosowanie przepisów kodeksu cywilnego, w szczególności art. 440 (por. aprobująco J. P., Obowiązek naprawienia szkody, s. 74).

Mając na uwadze treść art. 46 § 1 kk, kierując się sytuacją oskarżonych, zobowiązano oskarżonych jedynie do częściowego naprawienia szkody, tj. kwoty po 2.500 zł od każdego z nich na rzecz pokrzywdzonej I. U. (1).

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

13

W oparciu o art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od każdego z oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu wydatków związanych z udziałem w sprawie kwoty po 50,00 złotych obejmujące:

- opłatę przewidziana za udzielenie informacji z rejestru skazanych w wysokości po 30,00 złotych od każdego z oskarżonych,

- ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym – łącznie 40 złotych (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./), w kwocie po 20 złotych od każdego z oskarżonych.

Opłaty w wysokości po 340 złotych od każdego z oskarżonych wymierzono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

6.  1Podpis