Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2018 roku M. K. (1), jadąc samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej (...) w P., ul. (...), został zatrzymany przez patrol policji do kontroli. W pojeździe znajdowali się pasażerowie -J. S. (1) i M. G..

/notatka urzędowa – k.1/

wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) - k. 48, k. 221v-222/

wyjaśnienia oskarżonego J. S. (2) – k. 41v-42, k. 221-222/

zeznania świadka M. G. – k. 222

zeznania świadka M. C. (1) – k.50v, k. 253v

zeznania świadka S. Ś. – k. 85v-86, k. 246v/

W trakcie kontroli dokonano przeszukania pojazdu, w którym ujawniono torebkę z zapięciem strunowym z zawartością suszu koloru zielono-brunatnego w postaci marihuany o wadze 0,30 grama brutto, która leżała na półce po lewej stronie od kierownicy.

/protokół przeszukania – k. 2 - 4

protokół użycia testera – k. 5

protokół ważenia – k. 6

zeznania świadka M. C. –k.50v

opinia – ekspertyza kryminalistyczna – k. 146-149/

Mężczyźni zostali poddani przebadani na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie przeprowadzone o godz. 02:43 wykazało u M. K. (1) – 0,00 mg/ alkoholu w wydychanym powietrzu, podobnie jak i u J. S. (2). Natomiast badanie z godz. 02:46 u M. G. wykazało – 0,59 mg/l, alkoholu w wydychanym powietrzu.

/protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym – k. 8, 10, 12/

M. K. (1), M. G. i J. S. (2) zostali zatrzymani i doprowadzeni do K. (...)w P. Osadzono ich w Policyjnej Izbie Zatrzymań.

/notatka urzędowa – k.1

zeznania świadka M. C. (1) – k.50v, k. 253v

zeznania świadka S. Ś. – k. 85v-86, k. 246v/

Po zatrzymaniu o godz. 04:40 M. K. (1) poddano badaniu krwi, które wykazało, że znajdował się pod wpływem środka odurzającego w postaci marihuany z wynikiem(...) - (...) we krwi 2,7 ng/l.

Obliczenie retrospektywne mające na celu ustalenie stężenia powyższej substancji w momencie zatrzymania oskarżonego zostało ustalone na poziomie co najmniej 5 ng/l. Wartość ta zgodnie ze stanem wiedzy odpowiada stanowi nietrzeźwości na poziomie 0,5 promila alkoholu etylowego.

/ protokół – k. 72

opinia sądowo – lekarska – k. 111-114/

W dniu 15 kwietnia 2018 roku w toku przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych w S. przy ul. (...) w miejscu zamieszkania J. S. (2) znaleziono torebkę foliową z zapięciem strunowym ze środkiem odurzającym w postaci marihuany o wadze 0,46 grama netto.

/ protokół przeszukania k. 23-25/

protokół ważenia – k. 30

protokół użycia testera – k. 31-32

opinia – ekspertyza kryminalistyczna – k. 146-149/

M. K. (1) ma 22 lata, posiada wykształcenie gimnazjalne, nie posiada wyuczonego zawodu, nie pracuje, nie posiada majątku, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, obecnie odbywa kare pozbawienia wolności.

/ dane podane przez oskarżonego - k.220v-221/

Oskarżony M. K. (1) był karany. Został skazany:

- wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 29 kwietnia 2016 roku sygn. akt (...) za czyn z art. 158 §1 kk i inne na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat, orzeczono dozór kuratora,

- wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 7 grudnia 2017 roku sygn. akt (...) zmienionym wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 16 marca 2018 roku sygn. akt (...) za czyn z art. 177 § 2 kk, na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, odbytą w całości w okresie od 17 maja 2018 r. do 13 marca 2019 r. oraz środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdu w ruchu lądowym na okres 1 roku,

- wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 21 września 2018 roku sygn. akt (...) za czyn z art. 289 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 04 października 2018 roku sygn. akt (...) za czyn z art. 288 § 1 kk na karę grzywny w liczbie w liczbie 150 stawek dziennych o wartości 20 zł każda,

- wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 22 listopada 2018 roku sygn. akt (...) za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 226 § 1 kk i inne, na karę łączną 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wyroki te zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu (...) w P. (...) z dnia 8.04.2019 roku sygn. akt (...) wymierzona została kara łączna 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Zaliczono skazanemu okres odbycia kary w sprawie (...)od dnia 13 marca 2019 roku. Karę wprowadzono do wykonania 13 marca 2019 roku. Koniec kary przypada na 10 czerwca 2020 roku.

/dane o karalności – k. 139, k. 210-211

odpis wyroku – k. 234-236, k. 238-240/

Oskarżony podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego w dniu 15 kwietnia 2018 roku nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wyjaśnił, że w dniu 15 kwietnia 2018 roku około godziny 1:45 jechał jako kierujący pojazdem marki F. (...) nr rej. (...) wraz z K. w wieku około 30 lat oraz z drugim mężczyzną w wieku około 30 lat, nazwisk nie zna. Jechali z P. do S.. Gdy byli w miejscowości P., zatrzymał ich nieoznakowany patrol policji. Na miejscu kontroli policjanci wylegitymowali ich, a następnie ujawnili wewnątrz pojazdu torebkę plastikową z zawartością suszu – marihuany. Wskazał, że nie wie, skąd ta torebka z suszem wzięła się w jego samochodzie. Zaprzeczył, że stanowi ona jego własność. W dniu kontroli nie był pod wpływem narkotyków. Nie wie, czy ta torebka należała do któregoś z jego pasażerów. Wskazał, że istnieje możliwość, że to on sam wniósł ją do auta - mogło być tak, ze przykleiła się np. do jego buta i w ten sposób wniósł ją do auta. /protokół przesłuchania – k. 48/

Podczas kolejnego przesłuchania w dniu 23 lipca 2018 roku oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał wszystkie wyjaśnienia złożone podczas pierwszego przesłuchania. / protokół przesłuchania – k. 103/

Podczas przesłuchania w dniu 15 października 2018 roku oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. / protokół przesłuchania – k. 133/

Przed sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu gdyż, jak wyjaśnił, nie ma innego wyjścia. Wskazał, jednak że nawet nie wie, skąd w jego samochodzie znalazła się torebka z marihuaną, mogła być przyklejona do buta. Często wozi ludzi jako kierowca. Przyznał, że jechał pod wpływem substancji odurzającej, ale nie zrobił tego celowo, bo nie palił. Często gdy ludzie, których podwozi na dyskotekę palą marihuanę w jego obecności, ta mogła się wchłonąć do organizmu.

J. S. (2) ma 29 lat, posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest mechanikiem rowerowym, uzyskuje dochód 1.630 złotych miesięcznie, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. /dane podane przez oskarżonego – k. 220v/

Oskarżony J. S. (2) nie był karany. / dane o karalności – k. 137/

Oskarżony na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że spotkał się ze swoimi kolegami M. K. (1) i M. G.. Samochodem należącym do M. K. (1) pojechali najpierw do S., po czym udali się do P. W drodze powrotnej zostali zatrzymani w P. do kontroli drogowej. W trakcie legitymowania jeden z policjantów znalazł w samochodzie marihuanę. J. S. (2) wyjaśnił, że nie wiedział, że M. K. (1) ma przy sobie marihuanę. Gdy policjant znalazł marihuanę, M. K. (1) nie przyznawał się, że należy ona do niego. Dopiero gdy byli na komendzie, przyznał że jest jego własnością.

Na pytanie przesłuchującego J. S. (2) wyjaśnił, że wiedział, że ma w domu jakieś łodygi marihuany. Kiedyś znalazł w lesie mały krzak marihuany i wziął go. Łodygi pochodzą z tego krzaka. Resztę krzaka zmienił i wypalił. Nie pamięta już, skąd ma nasiona. /wyjaśnienia oskarżonego – k. 41v-42/

Przed sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i potwierdził treść odczytanych wyjaśnień złożonych w toku postępowania przygotowawczego.

/wyjaśnienia oskarżonego – k. 221/

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył, co następuje:

Odnośnie czynu z art. 178 a§1 kk to w ocenie Sądu to co powiedział M. K. przed Sądem jakoby ,,bierne palenie marihuany” miało spowodować u niego stwierdzony podczas badania krwi wynik jest po prostu nieudolną linią obrony. Doświadczenie życiowe wskazuje, że jest to niemożliwe. Za wiarygodne uznane zostało sprawozdaniem z badania krwi i opinia sądowo – lekarską. W jej treści wskazano jaki poziom środka wystąpił w czasie gdy M. K. kierował pojazdem.

Co do wyjaśnień oskarżonego J. S. (2) to Sąd one na tyle jasne, że szersza ich ocena nie jest konieczna.

Przesłuchani w sprawie policjanci z kolei nie mieli powodów by zeznawać nieprawdę podobnie jak pasażer przewożony w aucie- M. G..

W ocenie Sądu za wiarygodny uznać należy także pozostały materiał dowodowy, zgromadzony w sprawie jako nie budzący wątpliwości co do swojej prawdziwości i autentyczności.

J. S. (1) został oskarżony o to, że w dniu 15 kwietnia 2018 roku w S. przy ul. (...), w miejscu swojego zamieszkania, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał w torebce foliowej z zapięciem strunowym środek odurzający w postaci marihuany o wadze 0,58 grama netto, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. o czyn z art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy z dnia 21 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest każde władanie takim środkiem lub substancją, bez względu na cel, dla jakiego miałby być przeznaczony, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia (uchwała 7 sędziów SN z dnia 27 stycznia 2011 r., I KZP 24/10, OSNKW 2011/1/2, Prok.i Pr.-wkł. 2011/4/6, LEX nr 686664, Biul.SN 2011/1/15, postanowienie SN z dnia 27 marca 2013 r., III KK 423/12, L EX nr 1317943).

Przy ocenie, czy posiadanie narkotyku można uznać za wypadek mniejszej wagi w rozumieniu przepisu art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 124 ze zm.) należy brać pod uwagę ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej, a także rodzaj narkotyku oraz okoliczności podmiotowe czynu- wyrok SA w Białymstoku z dnia 23/06/2016 roku IIAKa 87/16.

Przenosząc te rozważania na grunt sprawy przedmiotowej, nie ulega wątpliwości, że w tej sprawie można mówić o posiadaniu środka odurzającego w celu konsumpcji. Materiał dowodowy pozwala na przyjęciu, iż oskarżony posiadał tenże środek w ilości co prawda dostatecznej dla sporządzenia jednego tzw. skręta, ale nie całego. Już rzecznik oskarżenia kwalifikuje ten wypadek, tak z uwagi na cel posiadania, jak i nieznaczną ilość, jako wypadek mniejszej wagi. W świetle wyżej przytoczonych rozważań zasadne jest umorzenie postępowania na zasadzie art. 17 § 1 pkt 3 w zw. z art. 1 § 2 kk.

Stosownie do treści art. 1 § 2 kk nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Pojęcie społecznej szkodliwości czynu nie zostało wprost zdefiniowane w przepisach Kodeksu karnego, aczkolwiek ustawodawca wprowadził do Kodeksu karnego katalog okoliczności, które organ procesowy (prokurator lub sąd) bierze pod uwagę przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu. Stosownie do treści art. 115 § 2 kk okolicznościami tymi są rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywacja sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Cechy indywidualne czynu, konkretyzujące te okoliczności, decydują o stopniu społecznej szkodliwości czynu i przy atypowym wystąpieniu okoliczności zmniejszających społeczną szkodliwość mogą spowodować, że osiągnie ona stopień znikomy wyłączający karygodność czynu. Samo formalne naruszenie przepisu nie jest jeszcze wystarczające do przypisania odpowiedzialności karnej. Dla uznania jakiegoś czynu za przestępstwo konieczne jest wykazanie, że narusza ono istotne wartości społeczne, stając się przez to czynem karygodnym (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2006 r., II KK 242/05, Lex nr 193048).

W orzecznictwie podkreśla się, że szczególnym zadaniem sędziów jest ocena stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa w ramach przyjmowanej kwalifikacji prawnej, by czyny błahe zostały odróżnione od poważnych, a każdy z nich został odpowiednio ukarany (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20 czerwca 2000 r., II Aka 99/00, KZS 2000, z 7-8, poz. 39). W świetle powyższych rozważań czyn oskarżonego taki charakter nosi.

Elementy brane pod uwagę przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu zostały w prawie karnym określone w art. 115 § 2 kk. W świetle dyspozycji art. 62a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 783) stopień społecznej szkodliwości ma być oceniany pod kątem celowości orzeczenia wobec sprawcy kary, co oznacza, że instytucja uregulowana w tym przepisie może mieć zastosowanie jedynie do czynów przestępnych określonych w art. 62 ust. 1 lub 3 ww. ustawy, których społeczna szkodliwość jest wyższa niż znikoma. Z tego powodu nie ulega wątpliwości, że dla przyjęcia niecelowości orzeczenia wobec sprawcy kary stopień społecznej szkodliwości czynu musi być wyższy niż znikomy.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk w zw art. 1 § 2 kk umorzył postępowanie o czyn zarzucany oskarżonemu.

W przedmiocie kosztów procesu, w zakresie umorzenia postępowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 623 pkt 2 kpk.

M. K. (1) został oskarżony o czyn z art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii polegający na tym, że w dniu 15 kwietnia 2018 roku w miejscowości S. woj. (...) przy ul. (...), w samochodzie marki F. (...) nr rej. (...), działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał w torebce foliowej z zapięciem strunowym środek odurzający w postaci marihuany o wadze 0,04 grama netto, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. o czyn z art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Od popełnienia tego czynu sąd uniewinnił oskarżonego M. K. (1), gdyż ilość znalezionego środka nie pozwala na ukaranie oskarżonego.

W wyroku z dnia 11 marca 2010 r. Sąd Najwyższy wyraził następujące stanowisko „ Narkotyk będący przedmiotem przestępstwa z art. 62 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii musi spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, ale również kryterium ilościowe pozwalające na jednorazowe użycie w celu osiągnięcia choćby potencjalnego efektu odurzenia lub innego charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej (IV KK 432/09, LEX nr 583908). Wskazana ilość 0,04 grama netto marihuany nie jest zdolna zazwyczaj, a zatem zwykle, przeważnie, wywołać typowego efektu odurzenia, charakterystycznego dla tego środka odurzającego, co uniemożliwia przypisanie przedmiotowego przestępstwa z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w postaci „posiadania środków odurzających i substancji psychotropowych”. Utrwalone orzecznictwo SN wskazuje, że przy takiej ilości środka odurzającego karalność jest wyłączona. Dysponowanie śladową ilością środka odurzającego, nikłymi jego resztkami lub pozostałością po substancji psychotropowej na zabezpieczonych przedmiotach - związane z wcześniejszym jego użyciem - nie wyczerpuje znamion występku stypizowanego w art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485). Tak wypowiedział się SN w wyroku wydanym w sprawie IIK 289/09 z dnia 20.01.2010. Z tego względu M. krawca należało w tym zakresie uniewinnić od popełnienia zarzucanego mu czynu.

M. K. (1) stanął również przed zarzutem tego, że w dniu 15 kwietnia 2018 roku w miejscowości S. woj. (...) przy ul. (...), prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki F. (...) nr rej. (...) znajdując się pod wpływem środka odurzającego w postaci marihuany z wynikiem ∆9 - (...) we krwi co najmniej 5ng/l.

W ocenie Sądu oskarżony M. K. (1) swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 1 kk.

Oskarżony naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w sposób umyślny, albowiem kierował pojazdem pod wpływem środka odurzającego.

Oskarżony jako uczestnik ruchu drogowego zobowiązany był do przestrzegania zasad bezpieczeństwa tegoż ruchu. W stanie w którym się znajdował stanowił realne zagrożenie dla innych ludzi poruszających się po drodze.

W ocenie Sądu, czyn którego dopuścił się oskarżony cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Oskarżony jest winny, albowiem w sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających winę w rozumieniu Kodeksu Karnego.

Przy ustalaniu rozmiaru kary, jak również przy orzekaniu środków karnych Sąd baczył, by były one adekwatne do okoliczności sprawy. Podkreślić należy, iż prowadzenie samochodu pod wpływem środków odurzających stanowi naruszenie jednej z najbardziej podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Przestępstwa komunikacyjne popełniane w takim stanie stanowią poważne zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego, dlatego też wobec oskarżonego należało zastosować stosunkowo wysoką karę. Miarkując okoliczności dotyczące wymiaru kary Sąd poczytał na korzyść oskarżonego fakt, iż de facto przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Na niekorzyść poczytano natomiast wielokrotną karalność, znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, znaczne zawinienie oraz to, że nie oskarżony nie zmienił swojego zachowania po wcześniejszych wyrokach i autem przewoził dwóch znajomych. Wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności uznając, że jest adekwatną odpłatą za czyn którego dopuścił się oskarżony.

W związku z tym, że oskarżony zagrażał swoim postępowaniem bezpieczeństwu w komunikacji należało go pozbawić możliwości kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym. W ocenie Sądu orzeczony w wymiarze 4 lat środek karny spełni cele prewencyjne i represyjne wobec oskarżonego: wyeliminuje z ruchu kierowcę, który nie daje gwarancji bezpiecznego w nim udziału, a z drugiej strony wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie popełnieniu przez niego podobnego typu przestępstw w przyszłości.

Nadto w niniejszej sprawie obligatoryjne było orzeczenie świadczenia pieniężnego w wysokości nie mniejszej niż 5.000 tysięcy złotych.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd z urzędu zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w dniu 15.04.2018 roku od godz. 1.40 do godz. 21.30.

Nadto Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat E. M.. kwotę 723,24 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 25.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Mając na uwadze to, że oskarżony odbywa karę pozbawienia wolności i w obliczu orzeczonej niniejszym wyrokiem kary pozbawienia wolności, jak również faktu, że oskarżony nie uzyskuje żadnych dochodów, zwolniono go od ponoszenia kosztów sądowych oraz z opłaty od kary.