Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

VII K 424/21

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1

Sąd (...) (...) w Ł. (...)

21 października 2015 roku

(...)

2

Sąd (...) w P. (...)

5 września 2018 roku

(...)

3

Sąd (...) (...) w Ł. (...)

9 października 2018 roku

(...)

4

Sąd (...) w P. (...)

13 lipca 2020 roku

(...)

0.1.1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

J. W. został skazany wyrokiem Sądu (...) (...) w Ł. (...) z dnia 21 października 2015 roku w sprawie (...) na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 280 § 1 kk, popełniony w dniu 15.01.2015r.. Postanowieniem z dnia 19.02.2019r. w sprawie (...) Sąd (...) (...) w Ł. (...) zarządził wykonanie tak orzeczonej kary i jednocześnie skrócił ją o 6 miesięcy.

Kara pozbawienia wolności jest wykonywana od 30.07.2020r. do 31.01.2022r..

Karta karna

Odpis wyroku SR (...) w Ł.

Odpis postanowienia

Opinia o skazanym

Dane z NOE-SAD

41-42

31

54

27-28

47

2.

J. W. został skazany wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 5 września 2018 roku w sprawie (...) na karę 1 roku ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 209 § 1a kk, popełniony na szkodę K. W. w okresie od 20.09.2014r. do 31.10.2015r., od 01.04.2016r. do 09.02.2018r.. Postanowieniem z dnia 05.03.2019r. w sprawie (...) Sąd (...) (...) w Ł. (...) zamienił tak orzeczoną karę na zastępczą karę 182 dni pozbawienia wolności i zarządził jej wykonanie.

Kara zastępcza pozbawienia wolności została wykonana w okresie od 01.08.2019r. do 30.01.2020r..

Karta karna

Odpis wyroku SR w P. (...)

Odpis postanowienia

Opinia o skazanym

Dane z NOE-SAD

41-42

40

57

27-28

45

3.

J. W. został skazany wyrokiem Sądu (...) (...) w Ł. (...) z dnia 9 października 2018 roku w sprawie (...) na karę 1 roku ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 209 § 1a kk, popełniony na szkodę L. W. w okresie od 16.12.2017r. do czerwca 2018r..Postanowieniem z dnia 15.03.2019r. w sprawie (...) Sąd (...) (...) w Ł. (...) zamienił tak orzeczoną karę na zastępczą karę 182 dni pozbawienia wolności.

Kara zastępcza pozbawienia wolności została wykonana w okresie od 30.01.2020r. do 30.07.2020r..

Karta karna

wyrok SR (...) w Ł. (...)

odpis postanowienia

Opinia o skazanym

Dane z NOE-SAD

41-42

35

63

27-28

46

4.

J. W. został skazany wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia 13 lipca 2020 roku w sprawie (...) na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 209 § 1a kk na szkodę K. W., popełniony w okresie od 10.02.2018r. do 31.07.2019r..

Kara pozbawienia wolności będzie wykonywana w okresie od 31.01.2022r. do 30.07.2022 r..

Karta karna

Odpis wyroku SR w P. (...)

Opinia o skazanym

Dane z NOE-SAD

41-42

25

27-28

48

5.

Zachowanie skazanego J. W. w warunkach penitencjarnych jest poprawne. Skazany nie był karany dyscyplinarnie, chociaż raz złożono wniosek o wymierzenie wobec skazanego kary dyscyplinarnej, poprzestano na rozmowie ostrzegawczej. Skazany był 11-krotnie nagrodzony za wykonywanie pracy nieodpłatnej. Skazany ukończył w warunkach izolacji szkolenie o specjalności „monter mebli”. Skazany jest zatrudniony w zakładzie karnym, aktualnie odpłatnie. Wobec popełnionych przestępstw prezentuje mało krytyczny stosunek. Nie odnotowano zachowań agresywnych i autoagresywnych. Skazany nie był uczestnikiem zdarzeń. Nie stosowano wobec skazanego środków przymusu bezpośredniego. Skazany nie deklaruje przynależności do struktur nieformalnych podkultury przestępczej. Poprawnie układa relacje z współosadzonymi. Karę odbywa w systemie programowego oddziaływania.

Opinia o skazanym

27-28

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-5

- odpisy wyroków,

-odpisy postanowień,

- dane z systemu NOE-SAD

- karta karna,

- opinia o skazanym.

Dowody z dokumentów, nie budzące wątpliwości co do autentyczności, ani rzetelności – tak karta karna oraz opinia o skazanym.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

Wyrok Sądu (...) (...) w Ł. (...) z dnia 21 października 2015 roku w sprawie (...)

2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 19.02.2019r. w sprawie (...) skracając karę o 6 miesięcy

2.

Wyrok Sądu (...) w P. (...) z dnia 13 lipca 2020 roku w sprawie (...)

6 miesięcy pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Na mocy ustawy z dnia 19.06.2020r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz. U. z 2020, poz. 1086) doszło do nowelizacji przepisów traktujących o karze łącznej, w tym art. 85 kk i art. 86 kk. Jednocześnie, stosownie do treści art. 81 ust. 1 powołanej wyżej ustawy przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego (traktujące o karze łącznej) w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie ustawy. Natomiast, w myśl art. 81 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepisy Kodeksu karnego o karze łącznej w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Orzeczenia będące w zainteresowaniu w przedmiotowej sprawie zapadły odpowiednio przed datą opisanej wyżej nowelizacji ((...), (...), (...) ), jak i po dacie nowelizacji ((...)). Ponieważ przepisy intertemporalne zawarte w ustawie nowelizującej milczą co w sytuacji, gdy prawomocne skazania miały miejsce zarówno przed wejściem w życie nowych zasad tj. przed 24 czerwca 2020 roku, jak i po tej dacie (jak w tej sprawie), to znajdzie zastosowanie przepis art. 4 § 1 kk (odwołując się do orzecznictwa dotyczącego przepisu art. 19 ust. l ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks kamy oraz niektórych innych ustaw – vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2018 r., IV KK 137/18; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2017 roku, III KK 150/17; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2017 roku, IV KK 128/17; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2017 roku, II KK 347/16, OSNKW 2017, z. 8, poz. 42; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 lipca 2016 roku, II AKz 357/16, Biul.SAKa 2016 z. 4 poz.4; postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 31 maja 2016 roku, II AKz 124/16 OSAW 2016 z. 3 poz. 345; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2016 r., IV KK 70/16). Nie może być bowiem tak, iż data 24 czerwca 2020r. stanowi granicę, rozdzielającą wyroki wydane „przed” i „po” - bez jakiejkolwiek możliwości ich łączenia węzłem kar łącznych. Niezależnie bowiem od literalnych zapisów ustawy nowelizującej (wymienionej na wstępie), istnieje przepis art. 4 § 1 kk nakazujący badanie ustawy „względniejszej” dla sprawcy, stanowiący gwarancję dla strony i potwierdzający zasadę ciągłości procesu.

Przepis art. 4 § 1 kk regulując problem kolizji ustaw w czasie nakazuje co do zasady stosowanie ustawy nowej (obowiązującej w dacie orzekania), chyba że ustawa obowiązująca poprzednio jest względniejsza dla sprawcy.

Przesłanki kary łącznej w aktualnym brzmieniu, to popełnienie przez sprawcę dwóch lub większej liczby przestępstw, zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu (art. 85 § 1 kk). Przenosząc to na grunt przedmiotowej sprawy, pierwszym wyrokiem w rozumieniu przepisu art. 85 § 1 kk jest wyrok Sądu (...) (...) w Ł. (...) z dnia 21.10.2015r. w sprawie (...). Kolejnych czynów skazany dopuścił się po datą wskazanego orzeczenia, bo odpowiednio:

- w okresie od 20.09.2014r. do 31.10.2015r., od 01.04.2016r. do 09.02.2018r. w sprawie (...),

- w okresie od 16.12.2017r. do czerwca 2018r. w sprawie (...),

- w okresie od 10.02.2018r. do 31.07.2019r. w sprawie (...).

Przyjęcie, iż pierwszym wyrokiem w rozumieniu art. 85 § 1 kk jest wyrok Sądu (...) w P. (...) z dnia 05.09.18r. w sprawie (...), mając na uwadze wskazane wyżej daty czynów przypisanych kolejnymi orzeczeniami, realny zbieg przestępstw zachodzi tylko co do czynu przypisanego analizowanym wyrokiem oraz wyrokiem Sądu (...) (...) w Ł. (...) w sprawie (...), bo czyn ten został popełniony w okresie od 16.12.2017r. do czerwca 2018r., a zatem przed datą 05.09.2018r. tj. przed datą wyroku w sprawie (...) SR w P. (...). Zbiegu realnego nie ma natomiast co do czynu przypisanego kolejnym orzeczeniem w sprawie (...). Podsumowując zbieg realny dotyczy wyłącznie czynów przypisanych skazanemu w sprawach (...) SR w P. (...) oraz (...) SR (...) w Ł. (...). Kary orzeczone w wskazanych sprawach, to kary jednorodzajowe – ograniczenia wolności, wykonane w dacie wyrokowania w całości w formie zastępczych kar pozbawienia wolności. W aktualnym stanie prawnym zachodzi prawna dopuszczalność orzeczenia kary łącznej obejmującej kary wymierzone w sprawach (...) SR w P. (...) oraz (...) SR (...) w Ł. (...). Granice kary łącznej przedstawiałyby się następująco od powyżej najwyższej z podlegających łączeniu po sumę kar. Zastany na datę wyrokowania (jak i zainicjowania sprawy) stan rzeczy – wykonanie kar czyni jedynym realnym rozwiązaniem orzeczenie kary łącznej z zastosowaniem zasady kumulacji, co dla skazanego oznacza, iż jego sytuacja prawna nie ulegnie faktycznie żadnej zmianie. Poza wykonanymi karami ograniczenia wolności skazanemu pozostaną do wykonania dwie kary pozbawienia wolności, które dotychczas nie zostały w całości wykonane, a nie podlegają połączeniu węzłem kary łącznej, wobec braku przesłanek opisanych w art. 85 § 1 kk w aktualnym brzmieniu.

Odwołując się do wyżej prezentowanych rozważań o podstawach stosowania przepisu art. 4 § 1 kk do kary łącznej, mając na uwadze daty przypisanych skazanemu czynów, rozważenia wymagają przesłanki kary łącznej według zasad obowiązujących w okresie 01.07.2015r. – 23.06.2020r.. Ustawodawca tak wówczas kształtował warunki pozytywne orzeczenia kary łącznej:

- wielość przestępstw (dwa lub więcej, poza objętymi orzeczeniami o jakich mowa w art. 114a kk);

- zbieg kar jednostkowych i łącznych (art. 85 § 1 i 2 kk);

- kary wymierzone za opisane w § 1 art. 85 kk przestępstwa podlegają łączeniu węzłem kary łącznej o ile podlegają wykonaniu w całości albo w części (art. 85 § 2 kk), z odstępstwem na rzecz kar pozbawienia wolności orzeczonych z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (odesłanie zawarte w nowym art. 85 § 2 kk -„z zastrzeżeniem art. 89",).

Wyartykułowany w przepisie art. 85 kk warunek łączenia za zbiegające się orzeczenia kar jednostkowych i łącznych dotyczy kar tego samego rodzaju lub rodzajowo różnych, ale z woli ustawodawcy podlegających łączeniu. Wolę taką ustawodawca wyraził poprzez przepis art. 87 § 1 kk dając możliwość łączenia kary pozbawienia wolności oraz kary ograniczenia wolności, o ile podlegają wykonaniu w całości lub w części. Skazany odbywa aktualnie karę 2 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu (...) (...) w Ł. (...) w sprawie (...). Kary ograniczenia wolności orzeczono w sprawach tak (...) SR w P. (...), jak i (...) SR (...) w Ł. (...) zostały wykonane. Pozostaje jeszcze do wykonania kara 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie (...) Sądu (...) w P. (...). Kara ta będzie wykonywana w okresie od 31.01.2022r. do 30.07.2022 r.. Jak już zaznaczono, podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary orzeczone za dwa lub więcej zbiegających się przestępstw (art. 85 § 2 kk w brzmieniu od 01.07.2015r do 23.06.2020r.). Zwrot „podlegające wykonaniu” dotyczy takich kar, w stosunku do których nie została zakończona procedura ich wykonania (postanowienie SN z 24.01.2019r. III KK 233/18, Legalis Nr 1866669, wyrok SN z 14.02.2018r. IV KK 552/17). W realiach tej sprawy, nie doszło do wykonania w całości dwóch kar pozbawienia wolności. Kary te – jako jednorodzajowe podlegają łączeniu. Nie zachodzi nadto co do nich negatywna przesłanka orzekania o karze łącznej wyartykułowana w art. 85 § 3 kk (w brzmieniu do 23.06.2020r.). Mając na uwadze granice kary łącznej (od najwyższej z wymierzonych, po sumę kar podlegających łączeniu), kara łączna według reguł obowiązujących do 23.06.2020r. może korzystniej kształtować sytuację prawną skazanego, w stosunku do stanu możliwego do uzyskania według aktualnie wiążących norm.

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Wymiar kary łącznej w wyroku łącznym w wypadku skazanego przedstawia się następująco (art. 86 § 1 kk):

- od 2 lat (najwyższa z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa – zasada absorpcji),

- do 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (sumy kar podlegających łączeniu 2 lata + 6 miesięcy – zasada kumulacji).

Należy odkreślić, że złagodzenie sytuacji skazanego w porównaniu z odrębnym wykonywaniem kar jednostkowych jest tylko możliwością, jaką otwiera kara łączna, i nie może stanowić dyrektywy jej wymiaru (post. SA we Wrocławiu z 30.3.2007 r., II AKz 80/07, OSA 2008, Nr 2, poz. 10; wyr. SA w Gdańsku z 25.10.2007 r., II AKa 301/07, KZS 2011, Nr 5A, poz. 52; wyr. SA w Katowicach z 20.5.2008 r., II AKa 129/08, Legalis; wyr. SA w Ł. (...) z 27.11.2008 r., II AKa 198/08, Prok. i Pr. 2009, Nr 9, poz. 36; wyr. SA w Białymstoku z 6.11.2012 r., II AKo 129/12, Legalis; wyr. SN z 4.10.2012 r., IV KK 184/12, Legalis; wyr. SA w Szczecinie z 22.11.2018 r., II AKa 201/18, Legalis; inaczej post. SA we W. z 8.2.2010 r., II AKzw 47/10, OSAW 2010, Nr 3, poz. 180).

Jak stwierdza się w orzecznictwie "całkowitą zasadę absorpcji) stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego" (wyr. SA w Szczecinie z 6.7.2017 r., II AKa 84/17, Legalis; i z 21.12.2017 r., II AKa 158/17, Legalis; wyr. SA w Szczecinie z 22.11.2018 r., II AKa 201/18, Legalis; wyr. SA w Białymstoku z 14.12.2017 r., II AKa 200/17, Legalis; wyr. SA w Lublinie z 12.7.2018 r., II AKa 133/18, Legalis; podobnie wyr. SA w Gdańsku z 18.10.2017 r., II AKa 324/17, Legalis; wyr. SA w Poznaniu z 16.3.2017 r., II AKa 39/17, Legalis; wyr. SA w Katowicach z 28.11.2016 r., II AKa 99/16, Legalis; wyr. SA w Katowicach z 22.11.2018 r., II AKa 490/18, Legalis).

W realiach przedmiotowej sprawy, czyny przypisane skazanemu godzą w różne dobra, dzieli je także przedział czasowy, to względy leżące po stronie skazanego, pozytywne zachowanie w jednostce penitencjarnej, pozytywna prognoza płynąca z opinii o skazanym, to czynniki nakazujące sięgnąć w realiach tej sprawy po zasadę absorbcji i wymierzenie skazanemu kary 2 lat pozbawienia wolności (najsurowszej spośród łączonych). Nie można tracić z pola widzenia, że kara ta była orzeczona pierwotnie z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania. Wykonanie tak orzeczonej kary zarządzono, skracając ją o 6 miesięcy, na co pozwala przepis art. 75 § 3a kk. Należy postawić pytanie czy dolną granicę kary łącznej wyznacza kara wymierzona (tutaj 2 lat pozbawienia wolności), czy też skrócona na etapie postępowania wykonawczego, a zatem kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Ustawodawca poprzez treść art. 85 § 2 kk daję pewną wskazówkę interpretacyjną mówiąc o karach wymierzonych i podlegających wykonaniu. Zwrot „podlegające wykonaniu” należy interpretować w ten sposób, iż wskazuje na takie kary, w stosunku do których nie została zakończona procedura ich wykonania (postanowienie SN z 24.01.2019r. III KK 233/18, Legalis Nr 1866669, wyrok SN z 14.02.2018r. IV KK 552/17). A zatem kary wymierzone są karami podlegającymi łączeniu. Odnosząc się jeszcze do kwestii skrócenia kary w trybie art. 75 § 3a kk, pozornie zdawać by się mogło, że skoro ustawodawca posługuje się w art. 75 § 3a pojęciem „skrócenia” kary, to zachodzi reformacja kary na korzyść skazanego. Jest to pogląd błędny, bo cyt. przepis jako przesłankę owego skrócenia wskazuje zachowanie skazanego w czasie próby, w szczególności realizację nałożonych obowiązków, a nie przed oznaczeniem kary. Wskazuje to, że omawiana instytucja jest zbliżona raczej do zaliczenia na poczet kary okresu odbytej próby. Skrócenie kary nie jest ingerencją w treść wyroku skazującego, obligującego do odbycia określonej kary, a jedynie pozwala uznać ją za już wykonaną w określonej przez sąd części (wyrok SA Kraków z dnia 11.02.2019, II AKzw 94/19, Legalis). Decyzja sądu o skróceniu wykonywania orzeczonej kary na podstawie art. 75 § 3a kk w niczym nie narusza „struktury” kary pozbawienia wolności, w szczególności nie zmienia (obniża) jej wymiaru (wysokości), gdyż skrócenie orzeczonej kary" (pozbawienia wolności) na podstawie art. 75 § 3a wywołuje taki sam skutek prawny jak „zaliczenie na poczet orzeczonej kary" np. okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w tej albo innej sprawie, a ów skutek polega na tym, że w procesie wykonywania tak „skróconej" kary pozbawienia wolności kara ta w zakresie, w jakim doszło do jej „skrócenia", jest traktowana tak, jakby została już odbyta (postanowienie SA Katowice z dnia 28.12.2016, II AKzw 1989/16, Legalis).

W świetle powyższych rozważań, dolną granicę kary łącznej stanowi kara 2 lat pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu (...) (...) w Ł. (...) z dnia 21 października 2015 roku w sprawie (...). Fakt jest skrócenia po uprzednim zarządzeniu wykonania kary postanowieniem z dnia 19.02.2019r. w sprawie (...) ma takie znaczenia, iż okres skrócenia, tj. 6 miesięcy zaliczono na poczet wymierzonej kary łącznej, niezależnie od okresu faktycznie wykonywanej kary.

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Kierując się zasadą wyrażoną w art. 577 kpk Sąd zaliczył na poczet kary łącznej okresy pozbawienia wolności skazanego w sprawach, w których kary podlegają łączeniu.

W przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej skazanemu przez obrońcę ustanowionego z urzędu orzeczono po myśli § 4 ust. 1, 2, 3 oraz § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. D.U. z 2019r., poz. 18), uwzględniając podatek vat.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

W myśl. art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił skazanego od wydatków związanych z wydaniem wyroku łącznego, skazany wprawdzie zarobkuje w warunkach izolacji penitencjarnej, to posada zobowiązania finansowe, co uzasadnia ocenę, iż uiszczenie kosztów sądowych chociażby w części byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS