Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Cisak-Nieckarz

Protokolant: sekr. sądowy Dawid Lesiakowski

przy udziale: Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Tryb. Doroty Mrówczyńskiej, pełnomocnika Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w P. B. G. oraz K. S.

po rozpoznaniu w dniach: 19 października 2017 roku, 17 listopada 2017 roku, 18 grudnia 2017 roku

sprawy:

M. W. (1) s. P. i M. z domu K., ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

1. od 01.01.2016 roku do 27.01.2016 roku urządzał gry na automatach (...) nr (...) i (...) nr (...) w l. na S. (...) w D., wbrew art. 14 ust. 1 i 23a ust.1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.) oraz w tym samym czasie i miejscu prowadził reklamę gier hazardowych, wbrew art. 29 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.),

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks i z art. 110a §1 kks

2. w kwietniu 2016 r. urządzał gry na automatach (...) nr (...), (...) nr (...) i (...) nr (...) w s. (...) w m. (...) (...)wbrew art. 14 ust. 1 i 23a ust.1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks

3. od 21.01.2016 roku do 19.05.2016 roku urządzał gry na automatach: (...) nr (...) i (...) nr (...) w Barze (...) w O., wbrew art. 14 ust.1 i 23a ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks

4. od 01.02.2016 roku do 18.05.2016 roku urządzał gry na automatach: (...) nr (...) i (...) nr (...) w (...) na (...) w D., wbrew art. 14 ust.1 i 23a ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), oraz w tym samym czasie i miejscu prowadził reklamę gier hazardowych, wbrew art. 29 Ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks i z art. 110a§1 kks w zw. z art. 37§1 pkt 3 kks

5. od 01.03.2016 roku do 02.06.2016 roku urządzał gry na automacie (...) nr (...) w l. (...) w B., wbrew art. 14 ust.1 i 23a ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks

1.  oskarżonego M. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu w pkt 1-5 czynów , z tą zmianą, iż z opisów czynów zarzucanych w pkt 1 i 4 eliminuje zapis o prowadzeniu reklamy gier hazardowych, a nadto przyjmuje, iż oskarżony urządzał gry na automatach wbrew art. 6 ust 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 471) przy czym przyjmuje, że odstępy czasu między tymi czynami nie są długie a każdy z tych czynów wyczerpuje dyspozycję art. 107 § 1 kks i za to na podstawie art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks w zw. z art. 37 § 4 kks, art. 38 § 1 pkt 3 kks wymierza oskarżonemu karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 200 (dwieście) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk w zw. z art. 20 § 2 kks wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby poprzez składanie pisemnych sprawozdań co 6 (sześć) miesięcy, poczynając od uprawomocnienia się wyroku;

4.  na podstawie art. 30 § 5 kks orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier oraz środków pieniężnych opisanych szczegółowo w Wykazie dowodów rzeczowych nr 01 pod poz. 1-2, 3, na k. 748 oraz szczegółowo w Wykazie dowodów rzeczowych nr 01 pod poz. 1, 2 na k. 1318 akt sprawy przedmiotowej;

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 2120 (dwa tysiące sto dwadzieścia) złotych tytułem opłat.

Sygn. akt VII K 152/17

UZASADNIENIE

M. W. (1) został oskarżony o to, że:

1. od 01.01.2016 roku do 27.01.2016 roku urządzał gry na automatach (...) nr (...) i (...) nr (...) w l. na (...) w D., wbrew art. 14 ust. 1 i 23a ust.1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.) oraz w tym samym czasie i miejscu prowadził reklamę gier hazardowych, wbrew art. 29 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.),

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks i z art. 110a §1 kks

2. w kwietniu 2016 r. urządzał gry na automatach (...) nr (...), (...) nr (...) i (...) nr (...) w s. w m. (...) (...) wbrew art. 14 ust. 1 i 23a ust.1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks

3. od 21.01.2016 roku do 19.05.2016 roku urządzał gry na automatach: (...) nr (...) i (...) nr (...) w Barze (...) w O., wbrew art. 14 ust.1 i 23a ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks

4. od 01.02.2016 roku do 18.05.2016 roku urządzał gry na automatach: (...) nr (...) i (...) nr (...) w l. na (...) w D., wbrew art. 14 ust.1 i 23a ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), oraz w tym samym czasie i miejscu prowadził reklamę gier hazardowych, wbrew art. 29 Ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks i z art. 110a§1 kks w zw. z art. 37§1 pkt 3 kks

5. od 01.03.2016 roku do 02.06.2016 roku urządzał gry na automacie (...) nr (...) w l. (...) w B., wbrew art. 14 ust.1 i 23a ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie,

tj. popełnił przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks

W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

M. W. (1) był prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. w Ł., m.in. w okresie od 29.05.2015 r. do czerwca 2016 r.. Przedmiotem działalności spółki było m.in. prowadzenie działalności rozrywkowej i rekreacyjnej.

Spółka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. była właścicielem automatów do gry o nazwach:

-A. nr (...),

- A. G. nr (...),

- H. S. nr (...),

- M. C. nr (...),

- A. G. nr (...),

-A. G. nr (...),

-A. G. nr (...),

-A. G. nr (...),

-A. G. nr (...),

- H. S. nr (...),

Spółka nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna gry.

/dowód: informacja z KRS - k. 48-53 akt postępowania przygotowawczego tom I;

dokumentacja fotograficzna – k. 7-13, 525-530, 726-732, 875-884, 1297-1890 akt postępowania przygotowawczego tom I , III, IV, V, VI;

protokoły zatrzymania rzeczy – k. 16-18, 533-535, 735-736, 887-888, 1303-1304 akt postępowania przygotowawczego tom I , III, IV, V, VI

pokwitowania – k. 19, 536, 738, 890, 1306 akt postępowania przygotowawczego tom I , III, IV, V, VI;

protokoły oględzin – k. 14-15, 543-545, 733-734, 885-886, 1301-1302, akt postępowania przygotowawczego tom I, III, IV, V, VI;

W dniu 1 września 2015 r. prezes zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. zawarł umowę generalną w zakresie obsługi urządzeń do gier rozrywkowych z (...) Serwis spółki z o.o. w W.. W ramach współpracy wynikającej z umowy zleceniobiorca był zobowiązany, za wynagrodzeniem, do stałego serwisu urządzeń wskazanych przez spółkę oraz pobierania gotówki z urządzeń. Usługa serwisowa obejmowała stały nadzór nad stanem technicznym urządzeń, przegląd stanu technicznego i estetycznego – nie rzadziej niż raz w miesiącu świadczenia usługi i dla danego urządzenia (incaso), nadto usuwanie awarii i uszkodzeń urządzeń i pozostawanie w gotowości do świadczenia tych usług na każde żądanie spółki.

(...) Serwis spółki z o.o. w W. zatrudniała do współpracy za wynagrodzeniem kolejne firmy, które na podstawie umowy serwisowej były odpowiedzialne w konkretnych rejonach za serwis urządzeń wskazanych przez spółkę oraz pobierania gotówki z urządzeń.

/dowód: umowa generalna pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. a (...) Serwis spółki z o.o. w W. z dnia 01.09.2015 r. k. 333-337 tom II, k. 769-774 tom IV, k. 1061-1063 tom V;

zeznania świadka P. O. (1) - k. 2377v.- (...) tom X;

zeznania świadka R. K. (1)- k. 2378v.- (...) tom X;/

T. W. p. spółki (...).P. R. K. Sp. J w T. (...) zawarł z M. W. (1) prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. umowę dzierżawy powierzchni części l. (...) położonej w D. (...) gm. B. opatrzoną datą 18 grudnia 2015 roku. Na mocy wskazanej umowy spółka (...) miała wykorzystywać wydzierżawioną powierzchnię na zainstalowanie i eksploatację urządzeń do gier wskazanych w załączniku do niniejszej umowy, tj. automat o nazwie A. nr (...) oraz A. G. nr (...). Opisane automaty do gier zostały wstawione w dniu 01.01.2016 r..

/dowód: umowa dzierżawy powierzchni - k. 43-45 akt postępowania przygotowawczego tom I

lista aktualizacyjna k. 46,47 tom I;

zeznania świadka M. W. (2) k. – k. 20 v. tom I, k. 2343-2343v. tom X

częściowo zeznania świadka E. B. k. – k. 338 v. tom II,

częściowo zeznania świadka R. C. k. – k. 323 v. tom II, k. 2343v. tom X /

W dniu 27 stycznia 2016 roku na (...) w D. (...) została przeprowadzona przez funkcjonariuszy Urzędu (...) w P. kontrola przestrzegania urządzania i prowadzenia gier na automatach zgodnie z ustawą z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. W toku kontroli funkcjonariusze przeprowadzili na ujawnionym na miejscu kontroli urządzenia o nazwie A. o numerze (...) oraz A. G. o numerze (...), eksperyment, w wyniku którego stwierdzili, że w grze występował element losowości, ponieważ grający nie miał wpływu na ułożenie się symboli na ekranie, które było zależne tylko od urządzenia. Ponadto w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze. Ponadto wygraną rzeczową można było zamienić na wygraną pieniężną, co zostało dokonane w trakcie prowadzonej gry. W związku z powyższym kontrolowane urządzenie zatrzymano za pokwitowaniem.

/dowód: protokół kontroli z dnia 27.01.2016 - k. 3-5 akt postępowania przygotowawczego tom I;

płyta DVD - k. 6 akt postępowania przygotowawczego tom I;

dokumentacja fotograficzna - k. 7-13 akt postępowania przygotowawczego tom I,

protokół zatrzymania rzeczy k. 16-17 akt postępowania przygotowawczego tom I;

spis i opis rzeczy - k. 18 akt postępowania przygotowawczego tom I;

pokwitowanie - k. 19 akt postępowania przygotowawczego tom I;

protokół oględzin - k. 14-15 akt postępowania przygotowawczego tom I

umowa dzierżawy powierzchni - k. 42-45 akt postępowania przygotowawczego tom I/

Pomiędzy K. O. (...) Sklep (...) w (...) (...), gm. R. a prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. została zawarta umowa dzierżawy powierzchni części l. w (...) nr (...) w którym prowadzono Sklep (...), opatrzona datą 1 czerwca 2015 roku. Na mocy wskazanej umowy spółka miała wykorzystywać wydzierżawioną powierzchnię na zainstalowanie i eksploatację urządzeń wskazanych w załączniku do niniejszej umowy.

W dniu 01.06.2015 r. do wyżej opisanego l. wstawiono automat H. S. nr (...), następnie w dniu w dniu 01.10.2015 r. automat A. G. nr (...), oraz w dniu 4 stycznia 2016 r. automat M. C. nr (...), należące do spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł..

/dowód: umowa dzierżawy powierzchni - k. 547-548 akt postępowania przygotowawczego tom III,

lista aktualizacji k. 590-592 tom III;

zeznania świadka P. O. (2) obecnie G. k. 537v-538 tom III, k. 2344-2344v.;

zeznania świadka K. O. k. 540v. tom III, k. 2317v.-2318 tom X;

zeznania świadka P. O. (1) k. 2377v.-2378 tom X;/

W dniu 05.04.2016 roku w Sklepie (...) w (...) (...) została przeprowadzona przez funkcjonariuszy Urzędu (...) w P. kontrola przestrzegania urządzania i prowadzenia gier na automatach zgodnie z ustawą z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. W toku kontroli funkcjonariusze przeprowadzili na ujawnionym na miejscu kontroli urządzenia o nazwie H. (...) o numerze (...), M. C. o numerze (...), A. G. o numerze (...), eksperyment, w wyniku którego stwierdzili, że w grze występował element losowości, ponieważ grający nie miał wpływu na ułożenie się symboli na ekranie, które było zależne tylko od urządzenia. Ponadto w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze. Ponadto wygraną rzeczową można było zamienić na wygraną pieniężną, co zostało dokonane w trakcie prowadzonej gry. W związku z powyższym kontrolowane urządzenie zatrzymano za pokwitowaniem.

/dowód: protokół kontroli z dnia 05.04.2016 - k. 519-523 akt postępowania przygotowawczego tom III;

płyty DVD - k. 524 akt postępowania przygotowawczego tom III ;

dokumentacja fotograficzna - k. 525-530 akt postępowania przygotowawczego tom III ,

protokół zatrzymania rzeczy k. 533-534 akt postępowania przygotowawczego tom III;

spis i opis rzeczy - k. 535 akt postępowania przygotowawczego tom III;

pokwitowanie - k. 536 akt postępowania przygotowawczego tom III;

protokół oględzin - k. 531-532, 543-545 akt postępowania przygotowawczego tom III

umowa dzierżawy powierzchni - k. 547-548 akt postępowania przygotowawczego tom III/

A. D. prowadzi działalność gospodarczą – BAR (...) przy ul. (...) w O..

/dowód: zeznania świadka A. D. - k. 2344v.- (...) akt tom X /

Pomiędzy A. D. a prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. została zawarta umowa dzierżawy powierzchni części l. położonego w O. przy ul. (...) - BAR (...), opatrzona datą 14 września 2015 roku. Na mocy wskazanej umowy spółka miała wykorzystywać wydzierżawioną powierzchnię na zainstalowanie i eksploatację urządzeń wskazanych w załączniku do niniejszej umowy.

Automaty do gier A. G. nr (...), A. G. nr (...), wstawiono do wyżej wymienionego l. w dniu 21 stycznia 2016 roku, przez osobę serwisującą J. O..

/dowód: umowa dzierżawy powierzchni - k. 765-767 akt postępowania przygotowawczego tom IV;

lista aktualizacji k. 768 tom IV;

zeznania świadka A. D. – k. 2344v.- (...) akt tom X

częściowo zeznania świadka P. D. – k. 739 v. tom IV, k. 2318v.- (...) tom X /

W dniu 19 maja 2016 roku w barze pod nazwą Bar (...) w O. przy ul. (...), została przeprowadzona przez funkcjonariuszy Urzędu (...) w P. kontrola przestrzegania urządzania i prowadzenia gier na automatach zgodnie z ustawą z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. W toku kontroli funkcjonariusze przeprowadzili na ujawnionym na miejscu kontroli urządzenia o nazwie A. G. o numerze (...), A. G. o numerze (...), eksperymenty, w wyniku których stwierdzono, że na każdym z urządzeń w grze występował element losowości, ponieważ grający nie miał wpływu na ułożenie się symboli na ekranie, które było zależne tylko od urządzenia. Ponadto w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze. Ponadto wygraną rzeczową można było zamienić na wygraną pieniężną, co zostało dokonane w trakcie prowadzonej gry. W związku z powyższym kontrolowane urządzenie zatrzymano za pokwitowaniem.

/dowód: protokół kontroli z dnia 19.05.2016r. - k. 722-724 akt postępowania przygotowawczego tom IV;

płyta DVD - k. 725 akt postępowania przygotowawczego tom IV;

dokumentacja fotograficzna - k. 726-732 akt postępowania przygotowawczego tom IV,

protokół zatrzymania rzeczy k. 735-736 akt postępowania przygotowawczego tom IV;

spis i opis rzeczy - k. 737 akt postępowania przygotowawczego tom IV;

pokwitowanie - k. 738 akt postępowania przygotowawczego tom IV;

protokół oględzin - k. 733-734, 742-743 akt postępowania przygotowawczego tom IV/

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy T. W. prokurentem spółki (...).Przychodzeń, R. K. Sp. J w T. 25 z M. W. (1) prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. obowiązującą od dnia 18 grudnia 2015 roku, wstawiono do dzierżawionej części l. - (...) położonej w D. (...) gm. B. kolejne automaty do gier. I tak w dniu 01.02.2016 r. osoba serwisująca wstawiła do wyżej opisanego l. automaty A. G. nr (...) oraz A. G. nr (...) należące do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł..

/dowód: umowa dzierżawy powierzchni - k. 43-45 akt postępowania przygotowawczego tom I, k. 1058-1059 tom V;

lista aktualizacji k. 1060 tom V;

częściowo zeznania świadka K. K. - k. 891v. tom V /

W dniu 18 maja 2016 roku na (...) położonej w D. (...) gm. B., została przeprowadzona przez funkcjonariuszy Urzędu (...) w P. kontrola przestrzegania urządzania i prowadzenia gier na automatach zgodnie z ustawą z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. W toku kontroli funkcjonariusze przeprowadzili na ujawnionym na miejscu kontroli urządzenia o nazwie A. G. o numerze (...) oraz A. G. o numerze (...), w wyniku którego stwierdzili, że w grze występował element losowości, ponieważ grający nie miał wpływu na ułożenie się symboli na ekranie, które było zależne tylko od urządzenia. Ponadto w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze. Ponadto wygraną rzeczową można było zamienić na wygraną pieniężną, co zostało dokonane w trakcie prowadzonej gry. W związku z powyższym kontrolowane urządzenie zatrzymano za pokwitowaniem.

/dowód: protokół kontroli z dnia 18.05.2016 - k. 872-874 akt postępowania przygotowawczego tom V;

płyta DVD - k. 874a akt postępowania przygotowawczego tom V;

dokumentacja fotograficzna - k. 875-884 akt postępowania przygotowawczego tom V

protokół zatrzymania rzeczy k. 887-888 akt postępowania przygotowawczego tom V;

spis i opis rzeczy - k. 889 akt postępowania przygotowawczego tom V;

pokwitowanie - k. 890 akt postępowania przygotowawczego tom V;

protokół oględzin - k. 885-886, 894-895 akt postępowania przygotowawczego tom V;

umowa dzierżawy powierzchni - k. 43-45 akt postępowania przygotowawczego tom I, k. 1058-1059 tom V/

Pomiędzy R. P. (...) w B. a prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. została zawarta umowa dzierżawy powierzchni części l. w (...), położonego przy ul. (...) w B., opatrzona datą 31.05.2015 roku. Na mocy wskazanej umowy spółka (...) miała wykorzystywać wydzierżawioną powierzchnię na zainstalowanie i eksploatację urządzeń do gier wskazanych w załączniku do niniejszej umowy w załączniku do umowy, w tym automat o nazwie H. (...) nr (...). Automat ten, należący do spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. został wstawiony do opisanego wyżej l. w dniu 01 marca 2016 roku.

/dowód: umowa dzierżawy powierzchni - k. 1322-1324 akt postępowania przygotowawczego tom VI,

lista aktualizacji k. 1324 tom VI,

zeznania świadka R. P.- k. 1307v.- (...) tom VI, k. 2319 tom X

zeznania świadka R. K. (1) k. 2378v. tom X/

W dniu 02.06.2016 roku w l. (...) położonego przy ul. (...) w B., została przeprowadzona przez funkcjonariuszy Urzędu (...) w P. kontrola przestrzegania urządzania i prowadzenia gier na automatach zgodnie z ustawą z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. W toku kontroli funkcjonariusze przeprowadzili na ujawnionym na miejscu kontroli urządzenie o nazwie H. (...) o numerze (...), eksperyment, w wyniku którego stwierdzili, że w grze występował element losowości, ponieważ grający nie miał wpływu na ułożenie się symboli na ekranie, które było zależne tylko od urządzenia. Ponadto w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze. Ponadto wygraną rzeczową można było zamienić na wygraną pieniężną, co zostało dokonane w trakcie prowadzonej gry. W związku z powyższym kontrolowane urządzenie zatrzymano za pokwitowaniem.

/dowód: protokół kontroli z dnia 02.06.2016 - k. 1294-1295 akt postępowania przygotowawczego tom VI;

płyty DVD - k. 1296 akt postępowania przygotowawczego tom VI;

dokumentacja fotograficzna - k. 1297-1300 akt postępowania przygotowawczego tom VI,

protokół zatrzymania rzeczy k. 1303-1304 akt postępowania przygotowawczego tom VI;

spis i opis rzeczy - k. 1305 akt postępowania przygotowawczego tom VI;

pokwitowanie - k. 1306 akt postępowania przygotowawczego tom VI;

protokół oględzin - k. 1301-1302, 1310-1311, akt postępowania przygotowawczego tom VI

umowa dzierżawy powierzchni - k. 1322-1324 akt postępowania przygotowawczego tom VI/

Oskarżony M. W. (1) , syn P. i M. z domu K., urodził się (...) w W., wykształceniu średnim, z zawodu mechanik samochodowy, jest aktualnie prezesem zarządu, osiągający miesięczny dochód w wysokości 10 000 zł, kawaler, posiadający na utrzymaniu jedno dziecko, właściciel mieszkania o powierzchni 100 m. kw o wartości ok. 600.000 zł.

Był uprzednio karany.

/dane wskazane w akcie oskarżenia

karta karna – k. 2350-2374 tom X/

W toku postępowania przygotowawczego M. W. (1) nie przyznał się do stawianych zarzutów i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

/oświadczenie oskarżonego M. W. (1) – k. 1359-1360 tom VI /

M. W. (1) nie stawił się na rozprawę, zawnioskował o odczytanie wyjaśnień, jakie złożył przed Sądem (...) wO. w sprawie oznaczonej sygn. akt (...). Świadczony za zgodność z oryginałem protokół rozprawy z dnia 25.05.2017r. dotyczącej tego samego oskarżonego, pozyskano i odczytano w sprawie przedmiotowej na rozprawie w dniu 18.12.2017r.. M. W. (1) wyjaśnił przed Sądem (...) w O. że od kiedy zaczął prowadzić działalność związaną z urządzeniami do gier obowiązywała ustawa o grach hazardowych z 2009 roku, która weszła w życie 1 stycznia 2010 roku. Była to wadliwa ustawa, a wadliwość polegała na braku notyfikacji tej ustawy Komisji Europejskiej. Taką konieczność wskazywał w 2009 roku już ówczesny minister gospodarki W. P. w pismach wysyłanych do ówczesnego Ministra Finansów J. R.. Oskarżony wskazał, że na przestrzeni lat wyrażano pogląd, że nie można stosować art. 14 i art. 6 ustawy o grach hazardowych z 2009 roku i że przepisy te nie mogą wywoływać negatywnych skutków prawnych w stosunku do osób prowadzących działalność związaną z urządzaniem gier. Oskarżony odwołał się do orzeczenia ETS z 2012 w sprawie F. przeciwko Państwo Polskie, oraz orzeczenia Sądu Najwyższego w sprawie II KK 55/14. Jak wyjaśnił oskarżony, SN wskazał, że w ogóle nie powinny być konstruowane i kierowane akty oskarżenia w oparciu o te przepisy. W przypadku gdy dojdzie do takiego postępowania powinien zostać wydany wyrok uniewinniający. Jak nadto wyjaśnił oskarżony, na przestrzeni kilku lat, powstało około 15 opinii prawnych specjalistów z dziedziny prawa takich jak prof. dr hab. W. C., czy prof. R. Z., czy prof. A. F. potwierdzających stanowisko i pogląd, że wskazanych wcześniej przepisów nie można stosować z uwagi na wadliwość ustawy, a co za tym idzie jego działalność prowadzona w tym okresie była legalna. Jak dodał oskarżony, na przestrzeni lat sądy wydawały korzystne dla niego rozstrzygnięcia. W stosunku do prowadzonej przez niego działalności zapadło kilkaset korzystnych orzeczeń oraz ponad 500 postanowień o umorzeniu śledztwa. Oskarżony wskazał, że swoją działalność w zakresie urządzeniem gier, zakończył z dniem 30 czerwca 2016 roku, tj. po okresie przejściowym zakreślonym nowelizacją ustawy o grach hazardowych z czerwca 2015 roku. Ustawodawca w art. 4 zagwarantował okres przejściowy od 3 września 2015 roku do 1 lipca 2016 roku. Oskarżony uważa, że również w tym okresie tego typu działalność była działalnością legalną, bowiem w tym okresie zostało wydanych kilkadziesiąt korzystnych dla niego rozstrzygnięć, nadto istnieje kilkaset postanowień prokuratur i urzędów celnych umarzających dotyczących okresu przejściowego powołując się na art. 4. W okresie również powstało kilka opinii prawnych potwierdzających, iż w tym czasie przedsiębiorcy nie posiadający koncesji na urządzenia gier mogą działać legalnie. Z dniem 30.06.2016r. oskarżony zakończył działalność związaną z urządzaniem gier na automatach. Oskarżony wskazał, że nigdy nie miał zamiaru popełnić przestępstwa, zawsze działał w świadomości, że jego działalność jest legalna. Gdyby miał wątpliwości o legalności działalności zrezygnowałby z niej. Oskarżony wskazał, że nie był wcześniej poinformowany o interpretacji ze stycznia 2017 roku, zgodnie z którą art. 14 ustawy o grach hazardowych jest przepisem technicznym a art. 6 nie jest technicznym. Oskarżony zauważył, że w 2014 roku przewodniczący związków zawodowych celników, wystosował pismo w którym wydał instrukcje urzędnikom celnym zatrzymującym w tamtym okresie urządzenia oraz zauważył, że ich działania mogą być nielegalne. Dotyczyło to poleceń związanych z zatrzymaniem automatów, by zawsze mieli zgodę przełożonych na piśmie. Co za tym idzie za nielegalnie zatrzymane spółce automaty Sądy Apelacyjne we Wrocławiu, Poznaniu przyznały spółce odszkodowania ze Skarbu Państwa. Oskarżony wskazał, że po 03.09.2015 r. prowadził działalność na mocy swobody prowadzenia działalności gospodarczej, na podstawie art. 4 znowelizowanej ustawy, o okresie przejściowym. Według oskarżonego osoba prowadząca działalność gospodarczą polegającą na urządzaniu gier, może w tym czasie działać legalnie do 01.07.2016 roku. Dotyczy to zarówno osób posiadających koncesję, czy działających bez niej.

/wyjaśnienia oskarżonego M. W. (1) – odpis protokołu z dnia 22.05.2017 r. w sprawie sygn. akt (...)załączony do akt sprawy (...) k. 2331-2333 tom X/

Sąd dokonał następującej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i zważył, co następuje:

W realiach tej sprawy fakty istotne pozostają poza sporem, a wskazać należy, iż:

- oskarżony M. W. (1) był prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. w Ł.,

- urządzenia o nazwach A. nr (...), A. G. nr (...), H. S. nr (...), M. C. nr (...), A. G. nr (...), A. G. nr (...), A. G. nr (...), A. G. nr (...), A. G. nr (...), H. S. nr (...), należały do opisanej wyżej spółki.

Okoliczności te wynikają z dokumentacji fotograficznej, automaty posiadały tabliczki znamionowe ze wskazaniem podmiotu uprawnionego wobec rzeczy z tytułu prawa własności, jak i dokumentacji w postaci informacji z KRS.

Po sporem pozostają także fakty:

1. prowadzenia przez funkcjonariuszy celnych kontroli :

- w datach 27.01.2016 r., 18.05.2016 w l. (...) położonej w D. (...) gm. B.,

- w dacie 19.05.2016r. w l. Bar (...) ul. (...) w O.,

- w dacie 05.04.2016 r. w Sklepie (...) w (...) (...) gm. R.

- w dacie 02.06.2016 r. w części l. w (...), położonego przy ul. (...) w B..

2. w tak zlokalizowanych lokalach, działając na podstawie umów o dzierżawę zainstalowane zostały przez osoby serwisujące w imieniu dysponenta opisane wyżej urządzenia do gier, celem urządzania przez dzierżawcę – spółki (...) Sp. z o.o. w Ł. gier na automatach.

Na fakty te, w tym lokalizację automatów, jak i przebieg kontroli oraz poczynione przez kontrolujących ustalenia wskazują protokoły kontroli, wraz z protokołami zatrzymania rzeczy, protokołami ich oględzin oraz pokwitowaniami. Dowody te należy mieć na uwadze łącznie z niekwestionowaną dokumentacją w postaci umów dzierżawy – części nieruchomości z przeznaczeniem na instalację urządzeń do gry. Pozyskane lokale były przeznaczone na zainstalowanie i eksploatację automatów, wstawianych przez tzw. serwisantów – w oparciu o umowy zawarte między serwisantem a przedstawicielem spółek dysponentów automatów. Pozytywnie wypadają zeznania świadków A. D., K. O., R. P. - właścicieli lokali, jak i zeznania świadka P. O. (1) oraz R. K. (1) (serwisantów), wskazujących na okoliczności wyżej opisane, wynikające także z dokumentów. Zainstalowane automaty były przedmiotem oględzin i eksperymentu prowadzonego przez funkcjonariuszy celnych. Powiązanie umów zawieranych oraz list przedstawionych automatów (załączniki do umów) pozwoliła na ustalenie dat poszczególnych czynów.

Poza sporem jest fakt, że spółki reprezentowane przez M. W. (1) (prezesa zarządu) nie posiadały koncesji na prowadzenie kasyna. Na zatrzymanych urządzeniach urządzano gry, na co pośrednio wskazują dowody z zeznań świadków P. G. , M. W. (2), R. C., P. D. i K. K., E. B. - pracowników poszczególnych firm – stron umów o dzierżawę l.. Wprawdzie świadkowie nie uczestniczyli bezpośrednio w obsłudze automatów, ale obserwowali fakt ich zainstalowania, zainteresowania graczy. Nadto świadek R. K. (1) wskazał opisał sposób gry. Żaden dowód nie wskazuje, iż automaty będące przedmiotem zainteresowania w tej sprawie nie były sprawne.

Eksperymenty prowadzone przez funkcjonariuszy celnych w stosunku do wszystkich opisanych w protokołach kontroli urządzeń wskazywały na element losowości występujący w grach dostępnych na urządzeniach będących przedmiotem zainteresowania w tej sprawie (grający nie miał wpływu na ułożenie się symboli na ekranie, które było zależne tylko od urządzenia, w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, wygraną rzeczową można było zamienić na wygraną pieniężną, co zostało dokonane w trakcie prowadzonej gry). Gry na automatach będące przedmiotem zainteresowania w tej sprawie, to gry w rozumieniu 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.).

Stąd też opierając się o tak zgromadzony materiał dowodowy sąd przypisał:

oskarżonemu M. W. (1) czyny polegające na:

a/ urządzał gry w l. na (...) w D., wbrew art. 6 ust. 1 i 14 ust.1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych od 01.01.2016 roku do 27.01.2016 roku na automatach (...) nr (...) i (...) nr (...), przy czym z zarzutu wyeliminowano zapis o prowadzeniu reklamy gier hazardowych,

b/ urządzał gry w s. w m. (...) (...) wbrew art. 6 ust. 1 i art. 14 ust.1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych w kwietniu 2016 r. na automatach (...) nr (...), (...) nr (...) i (...) nr (...),

c/ w l. Bar (...), ul (...), (...)-(...) O. wbrew art. 6 ust.1 i art. 14 ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych urządzał gry na automatach: (...) nr (...) i (...) nr (...) od 21.01.2016 roku do 19.05.2016 roku,

d/ w l. na (...) w D. wbrew art. 6 ust.1 i 14 ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych urządzał gry na automatach: (...) nr (...) i (...) nr (...) od 01.02.2016 roku do 18.05.2016 roku, przy czym z zarzutu wyeliminowano zapis o prowadzeniu reklamy gier hazardowych,

e/ w l. (...) w B. wbrew art. 6 ust.1 i art. 14 ust. 1 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych od 01.03.2016 roku do 02.06.2016 roku urządzał gry na automacie (...) nr (...).

Zauważyć należy, iż odstępy czasu między tymi czynami nie są długie a każdy z tych czynów wyczerpuje dyspozycję art. 107 § 1 kks.

Nie wymaga szerszych analiz, że przepis art. 107 § 1 kks jest normą blankietową i dla skompletowania znamion opisanego tam występku konieczne jest sięgnięcie do przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, zwanej dalej ustawą. Stosownie do treści art. 3 ustawy urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie, te zaś określają art. 14 ust 1 ustawy oraz art. 6 ust. 1 ustawy. Powołane przepisy w brzmieniu do 03.09.2015r. nie były notyfikowane Komisji Europejskiej. W tym miejscu niezbędne jest sięgnięcie do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r. (I KZP 17/16), wedle której kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/ WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.Urz. UE L z 1998 r. Nr 204, s. 37 ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 kks przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Rozważania te poczyniono wyłącznie z uwagi na treść ujawnionych przez odczytanie wyjaśnień oskarżonego, traktujących o powyższych kwestiach. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 kks, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony. Wyrażony w uchwale pogląd prawny należy w pełni podzielić. Jest on też konsekwentnie powielany w bieżącym orzecznictwie Sądu Najwyższego, by wymienić choćby orzeczenia wydane w sprawach IV KK 225 /15, IV KK 325 /14, V KK 22 / 17, IV KK 396/16 czy V KK 20 /17. w której Sąd Najwyższy wprost wskazał, że skoro art. 6 ust 1 ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 612) nie jest przepisem technicznym w rozumieniu art. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, to fakt nienotyfikowania jego projektu Komisji Europejskiej nie stanowił okoliczności wyłączającej ściganie osoby, która przez jego naruszenie wypełniła swoim czynem znamiona przestępstwa z art. 107 § 1 kks.

Przepis art. 14 i 6 ust 4-6 ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych były jednak przedmiotem nowelizacji (ustawa z dnia 12.06.2015r. o zmianie ustawy o grach hazardowych). Projekt ustawy nowelizującej notyfikowano Komisji Europejskiej w dniu 05.11.2014r. pod numerem 2014/0537/PL zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23.12.2002r. w sprawie zasad funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz.U. Nr 239, poz. 2039) wdrażającym dyrektywę 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22.06.1998r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego W zawiadomieniu nr 2014/0537/PL Komisja Europejska stwierdza, że projekt aktu prawnego nie jest ani przepisem technicznym, ani procedurą zgodności (http: orka.sejm.gov.pl).. Przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 12.06.2015r. nie ma zatem charakteru technicznego.

W świetle powyższych rozważań, uprawnione jest twierdzenie, że zachowanie sprzeczne z treścią przepisu art. 6 ust. 1, a aktualnie także art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych może stanowić podstawę do pociągnięcia do odpowiedzialności karnoskarbowej za czyn z art. 107 § 1 kks. Zgodnie z jego brzmieniem (na daty zarzutów), działalność w zakresie gier na automatach mogła być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Przepis art. 6 ust. 1 ustawy nie miał, i także po zmianie treści obowiązującej od dnia 3 września 2015 r., nie ma charakteru technicznego, co wykazano w powołanej wyżej uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2017 r., odwołując się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 13.10.2016r. w sprawie C-303/15.

W realiach tej sprawy poza sporem pozostają fakty urządzania gier na automatach opisanych w akcie oskarżenia w lokalach: w s. Spożywczo- przemysłowym w m. (...) (...) na (...) w(...) D. gm. B., w l. Bar (...), ul (...), (...)-(...) O., (...) położonego przy ul. (...) w B., bez koncesji na prowadzenie kasyna gry. Takiej dokumentacji nie przedstawiono ani kontrolującym funkcjonariuszom celnym, ani w postępowaniu karnym. Lokalizacja urządzeń do gry dodatkowo uprawdopodobnia brak takiej koncesji. Skoro oskarżony M. W. (1) prowadził działalność w zakresie gry na automatach bez koncesji, poza kasynem gry, nawiązując już do brzmienia art. 107 § 1 kks, wbrew przepisom ustawy. Jak już wyżej zauważono, przepis art. 3 ust 1 ustawy traktuje, że urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Działalność w zakresie gier na automatach, w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), urządzana bez stosownej koncesji oraz poza kasynem gry, jest zawsze działalnością nielegalną (uzasadnienie wyroku SN z dnia 16 marca 2017 r. V KK 21/17). Dlatego też, każdy kto spełnia powyższe kryteria zakwalifikowania go jako urządzającego grę hazardową, bez względu na formę prawną oraz gdy miejscem urządzenia gry nie będzie kasyno gry, narusza przepisy ustawy karnoskarbowej. Oznacza to, że zakresem odniesienia dla przytoczonych ustaleń jest całokształt uregulowań tej ustawy, także zawartych w art. 3 w brzmieniu obowiązującym w czasie wskazanym w akcie oskarżenia. Jak już wyżej zaznaczono, przepis ten stanowił, że urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Podstawowa zasada została określona w art. 6 ust. 1 ustawy oraz art. 14 ust 1 ustawy (w zakresie czynów popełnionych po 03.09.2015roku).

Oskarżony jest osobą zdatną do zawinienia, ze względu na wiek, jak i pełną poczytalność. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swoich czynów, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynów oskarżonego lub jego winę.

Stopień społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu czynów należy ocenić jako znaczny.

Wina oskarżonego została udowodniona działał umyślnie.

Odnosząc się tak do wyjaśnienia oskarżonego M. W. (1), a także licznie złożonych tak przez obrońców oskarżonego, jak i pełnomocnika interwenienta dokumentów – znacznej liczby orzeczeń organów prowadzących postępowania przygotowawcze, jak orzeczeń sądów powszechnych, w których wyrażano pogląd, iż brak notyfikacji przepisów art. 6 ust. 1 oraz 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w Komisji Europejskiej powoduje, iż postępowanie pozostające z nimi w sprzeczności nie może wywoływać niekorzystnych konsekwencji – w tym również w zakresie odpowiedzialności karnoskarbowej za występek z art. 107 § 1 kks. Nie kwestionując, że problem stosowania art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, w kontekście prawa Unii Europejskiej, wywołał w ciągu ostatnich lat rozbieżności w orzecznictwie, także w zakresie oceny, czy i w jakich warunkach wymienione przepisy mogą uzupełniać normę blankietową z art. 107 § 1 kks. Tutaj należy odwołać się do uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28.03.2014r. w sprawie III KK 447/13 - Lex nr 1448749, uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia 08.01.2014r. w sprawie IV KK 183/13 - Lex nr 1409532, postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28.11.2013r., I KZP 15/13, OSNKW 2013/12/101, postanowienie SN z dnia 20 sierpnia 2014 r. IV KK 69/14. Poglądom tam wyrażonym przeciwstawiano stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 27.11.2014 r. w sprawie II KK 55/15.

Mimo powyższego, oskarżony nie może skutecznie podnosić braku świadomości bezprawności swoich działań, czy skutecznie odwoływać się do konstrukcji błędu wyrażonej czy to w art. 10 § 1 kks, czy w art. 10 § 3 kks, czy to art. 10 § 4 kks. Już brak jednomyślności co do ocen prawnych wykluczał działanie w usprawiedliwionym błędzie. Po wtóre oskarżony w sposób wybiórczy traktuje powyższą problematykę. Oskarżony M. W. (1) miał dostatecznie czytelne sygnały, które podważały przekonanie o legalności i niekaralności takiego zachowania, jak przypisane niniejszym wyrokiem. Nie bez znaczenia jest nadto fakt, oskarżony M. W. (1) zbudował swego rodzaju mechanizm utrudniający dotarcie do głównego twórcy procederu polegającego na urządzaniu gier, poprzez działania za pośrednictwem podwykonawców, konstruowanie umów dwustronnych, ale przy udziale reprezentowanych przez oskarżonego spółek, które to ustalenia poczyniono tak poprzez zeznania świadków P. O. (1) oraz R. K. (1) oraz umów serwisowych, umów dzierżawy.

Podzielić należy pogląd wyrażony przez Ministerstwo Finansów, potwierdzony następnie w orzecznictwie Sądu Najwyższego (postanowienie z dnia 28.04.2016r. w sprawie I KZP 1/16 - portal orzeczeń Sądu Najwyższego) co do rozumienia art. 4 ustawy nowelizującej, przepisie przejściowym, zakreślającym czas na dostosowanie prowadzenia działalności opisanej w art. 6 ustawy o grach hazardowych do przepisów znowelizowanych do dnia 01.07.2016roku. Pogląd ten stanowi, iż adresatem normy wyrażonej w art. 4 ustawy z dnia 12.06.2015r. o zmianie ustawy o grach hazardowych są podmioty prowadzące działalność w zakresie gry na automatach zgodnie z dotychczasowym brzmieniem ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych , tj. sprzed 03.09.2015r.. Argument przeciwny, wyrażony w opinii prywatnej z 11.12.2015r. jest odosobniony, sprzeczny z racją nowelizacji nie może zostać zaakceptowany. Stanowi tylko kolejny dowód wybiórczego traktowania prawa przez oskarżonego M. W. (1). Należy również zauważyć, że firma oskarżonego bez wątpienia nie należała do kręgu podmiotów do których powołany przepis znajduje zastosowanie. Oskarżony nie prowadził bowiem działalności zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych.

Nie można zgodzić się także ze stanowiskiem oskarżonego, jakoby w sprawie zachodziła przeszkoda do procedowania i wydania orzeczenia skazującego w postaci powagi rzeczy osądzonej. Oskarżony wprowadza taki wniosek z faktu wydania przeciwko niemu prawomocnego wyroku skazującego w sprawach o tożsame czyny z art. 107 § 1 kks. Prawomocne skazania, na które powołuje się oskarżony, obejmowały wyłącznie zachowania polegające na urządzaniu gier w określonym czasie i miejscu, przy wykorzystaniu dokładnie tam opisanych, zindywidualizowanych automatów. Te elementy wyznaczały granice ówczesnych skarg oskarżycielskich i wyłącznie do zachowań w nich ujętych skargi się ograniczały. Nie można więc mówić o tożsamości czynów uprzednio sądzonych z rozpoznawanym obecnie, nawet jeśli wziąć pod uwagę instytucję ujętą w art. 6 § 2 kks.

Biorąc pod uwagę zebrany materiał dowodowy zachodzą podstawy do przyjęcia, że oskarżony popełnił zarzucane mu w pkt 1-5 czyny, jednakże należało wyeliminować z opisów czynów z pkt 1 i 4 zapis o prowadzeniu reklamy gier hazardowych, wbrew art. 29 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), tj. o czyn z art. 110a §1 kks. Zgodnie z art. 110a § 1 kks zlecanie lub prowadzenie reklamy lub promocji gier hazardowych jest zakazane. W niniejszej sprawie z dokumentacji fotograficznej oraz zeznań świadków E. B., R. C. pracujących na (...) położonej w D. (...) gm. B. wynika, że w wydzielonej części l. w której prowadzono gry na automatach, nad wejściem do pomieszczenia widniał baner (...). Gry i zakłady objęte omawianymi zakazami można reklamować i promować wyłącznie w miejscach, gdzie są urządzane. Zakazy te nie obejmują reklamy i promocji prowadzonej wewnątrz kasyna gry lub punktu przyjmowania zakładów wzajemnych oraz oznaczenia nazwą podmiotu, logo firmy lub nazwą prowadzonej działalności gospodarczej, na zewnątrz budynku, miejsca, w którym znajduje się kasyno lub punkt przyjmowania zakładów. (zob. komentarz KKS prof. dr hab. Leszek Wilk, dr hab. Jarosław Zagrodnik rok 2016, legalis). Gdyby nawet przyjąć, że baner o cytowanej treści stanowi reklamę, nie ma jednoznacznego dowodu wskazującego, że został umieszczony na zlecenie oskarżonego.

Czyny oskarżonego zostały popełnione w warunkach art. 37 § 1 pkt 3 kks, co obliguje do orzeczenia jednej kary za wszystkie zbiegające się przestępstwa z zastosowaniem nadzwyczajnego obostrzenia kary w sposób opisany w art. 38 § 1 pkt 3 kks.

Kara 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny, jedna stawka dzienna po 100 złotych, jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów, a uwzględniają jako okoliczności obciążające:

- wielość zachowań,

- krótki czas dzielący poszczególne czyny każdego z oskarżonych,

- uprzednia karalność za czyny podobne.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, sposób działania oskarżonego Sąd nie znalazł okoliczności łagodzących.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do izolacyjnego oddziaływania na postawę oskarżonego, a jedynie słusznym rozwiązaniem jest surowe napiętnowanie jego występków. Stąd też Sąd wymierzył oskarżonemu karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat. Kara ta w połączeniu z efektywnie zastosowaną sankcją w postaci grzywny powstrzymają oskarżonego od popełnienia w przyszłości przestępstw, a w społeczeństwie wzmocnią przekonanie o skuteczności udzielonej przez państwo ochrony prawnej.

Należy zaznaczyć, że wśród zastosowanych wobec oskarżonego sankcji, to kara grzywny podlega efektywnemu wykonaniu, stanowi zatem realną dolegliwość, jaka dotknie sprawcę pozostawiając go w przekonaniu negatywnej oceny czynów, których się dopuścił. Przy kształtowaniu wysokości grzywny Sąd miał na uwadze treść art. 23 § 1 i 3 kks.

Na podstawie art. 72§1 pkt 1 kk oskarżony został zobligowany do informowania Sądu o przebiegu okresu próby poprzez składanie pisemnych sprawozdań co 6 (miesięcy).

O dowodach rzeczowych orzeczono na podstawie art. 30 § 5 kks.

W oparciu o treść art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 zł tytułem zwrotu wydatków obejmujących:

-

opłaty przewidzianą za udzielenie informacji z rejestru skazanych w wysokości po 30 zł,

-

ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym po 20 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./).

Opłaty w wysokości 2.120 złotych w stosunku do oskarżonego wymierzono na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks i art. 2 ust 1 pkt 2 i art. 3 ust 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).