Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

UZASADNIENIE

Z. C. (1) został skazany wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia (...) roku w sprawie o sygn. akt (...) za czyn z art. 207§ 1 kk w zw. z art. 64§ 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 8.04.2016 roku do 4.10.2016 roku.

Wobec oskarżonego został orzeczony obowiązek opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną oraz zakaz zbliżania się do byłej żony na odległość nie mniejszą niż 100 m na okres 3 lat.

(odpis wyroku -k. 26-28)

W dniu 9 czerwca 2018 roku w miejscu zamieszkania pokrzywdzonej miała miejsce interwencja policji. Gdy funkcjonariusze zajechali na posesję Z. C. (2), poinformowała ich, że były mąż ma orzeczony zakaz zbliżania się do niej, pomimo tego, wszedł na posesję i uszkodził okno w drzwiach wejściowych do domu oraz ubliżał jej. Oskarżony w tym czasie leżał na podwórku. Czuć było od niego woń alkoholu.

(notatka urzędowa -k.22)

Badanie oskarżonego potwierdziło, że znajdował się w stanie nietrzeźwości na poziomie 1,41 mg/l -1,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(protokół badania -k. 24)

W dniu 9 czerwca 2018 roku oskarżony został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji.

(protokół zatrzymania -k.46-47)

Pismem z dnia 20 sierpnia 2018 roku Z. C. (2) napisała do kuratora J.- B. M., że były mąż narusza orzeczony zakaz zbliżania się do niej.

W piśmie tym podała, że oskarżony naruszył powyższy zakaz w ten sposób, że:

- w dniu 20 lipca 2018 roku mąż przebywał bardzo pijany w szopie, która znajduje się kilka metrów od domu;

- w dniu 12 sierpnia 2018 roku po godz. 21.00 oskarżony stał pod drzwiami domu i wyzywał ja słowami wulgarnymi,

- w dniu 13 sierpnia 2018 roku o godz. 16.00 oskarżony wszedł na posesje i siedział przy bramie – był wtedy bardzo pijany.

(pismo-k.2;

informacja -k.7)

W czasie swoich wizyt kurator sprawujący nadzór nad oskarżonym -J. M. widziała jak oskarżony śpi na posesji w szopie. Podwórko na którym mieszka pokrzywdzona na pewno nie jest szersze i dłuższe niż 100 m. Pokrzywdzona potwierdziła w rozmowie z kuratorem, że były maż ją nachodzi.

(zeznania świadka J. M. -k.19 -k.112v)

W związku ze zgłoszeniem w dniu 20.07.2018 roku była przeprowadzona interwencja funkcjonariuszy policji z KP w S..

(pismo –k.5)

Z. C. (1) ma 68 lat, posiada wykształcenie zawodowe, jest z zawodu zbrojarzem, jest rozwiedziony, utrzymuje się z emerytury w wysokości 2.000 zł, posiada dom i działkę

(wyjaśnienia oskarżonego-k.110v)

Oskarżony był karany. Został skazany między innymi wyrokiem Sądu (...) w P. (...) z dnia (...) roku sygn. akt (...) za czyn wyczerpujący dyspozycję art.244 kk na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności.

(dane o karalności -k.34-35;

odpis wyroku –k.17)

Oskarżony na etapie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przed sądem przyznał się jedynie do tego, że wszedł na posesję w dniu 9.06.2018 roku skąd został zabrany przez policję.

(wyjaśnienia oskarżonego-k.145, -k. 111v)

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył co następuje:

Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, który nie przyznał się do tego,ze naruszył zakaz zbliżania się do byłej żony. Jego zachowania zostały udowodnione na podstawie tego co powiedziała w sądzie kurator sprawująca nad nim nadzór oraz na podstawie dokumentacji załączonej przez policję.

Kurator nie miała podstaw do tego by zeznawać nieprawdę co do tego jaka faktycznie wiedzą dysponowała. Żona oskarżonego odmówiła składania zeznań. W ocenie Sadu nie chciała zaszkodzić mężowi ponieważ zdaje sobie sprawę z tego, że jest on tak głęboko uzależniony od alkoholu, że nie jest w stanie przyjąć do wiadomości pewnych faktów. Jest osobą niereformowalną. Był muz bowiem karany za to samo, odbywała już karę pozbawienia wolności i nic to nie zmieniło.

W ocenie Sądu za wiarygodny uznać należy także pozostały materiał dowodowy, zgromadzony w sprawie jako nie budzący wątpliwości co do swojej prawdziwości i autentyczności.

W ocenie Sądu oskarżony Z. C. (1) dopuścił się przestępstwa z art.244 kk w zw. z art. 12 kk zw z art. 4 § 1 kk.

Omawiany występek ma charakter umyślny, a zatem podmiotową przesłanką odpowiedzialności jest świadomość sprawcy, iż narusza ciążący na nim z mocy orzeczenia sądu zakaz. Działał przy tym w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem.

W ocenie Sądu, czyn którego dopuścił się oskarżony cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości i znaczny stopień zawinienia. Postępowanie oskarżonego charakteryzuje się uporczywością.

Oskarżony jest winny, albowiem w sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających winę w rozumieniu Kodeksu Karnego.

Przy wymiarze kary na niekorzyść poczytano natomiast znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oraz znaczny stopień zawinienia oraz wcześniejszą karalność. Nadto na niekorzyść poczytano i to, że wyrok Sądu (...) w P. (...) z dnia(...) roku w sprawie (...) za czyn z art. 244 kk uprawomocnił się w dniu14.07.2018 roku, a oskarżony kolejnego przestępstwa tożsamego dopuścił już w czerwcu 2018 roku. Naruszył tym samym drugi raz ten sam zakaz sądowy.

Jedyną okolicznością łagodzącą było to, że oskarżony potwierdził swoje zachowanie z dnia 9 czerwca 2018 roku.

W ocenie Sądu wymierzona kara 7 miesięcy pozbawienia wolności spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego, a jednocześnie jest adekwatna do stopnia zawinienia. Jest to kara, która jest sprawiedliwa. Na pewno nie mogła być łagodniejsza niż poprzednio orzeczona.

Oskarżony nie zasługuje na warunkowe zawieszenie jej wykonania. Był już karany, w tym za przestępstwo z art. 244 kk, a mimo to nie zaniechał naruszenia norm prawnych. Jego zachowanie należy ocenić jako uporczywe naruszanie zakazu zbliżania się do byłej żony.

Z tego też powodu tylko kara bezwzględna pozbawienia wolności może spełnić swoje cele.

Sąd orzekł z uwagi na głębokie uzależnienie, że orzeczona kara ma być odbywana przez oskarżonego w systemie terapeutycznym dla osób uzależnionych od alkoholu.

W związku z tym, że oskarżony przebywa w zakładzie karnym został zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych i opłaty od kary.