Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 stycznia 2024 r.

Sąd Rejonowy w P. (...) II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Nalepa

Protokolant: Anna Krawczyńska

przy udziale oskarżyciela publicznego: xxx

po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2024 r.

sprawy M. I., syna M. i R. z domu P., urodzonego (...) w Ł.

obwinionego o to, że: w dniu 28.07.2023 r. o godz. 19.45 w m. T., ul. (...), pow. (...) wschodni, woj. (...) zakłócił spokój A. W. w ten sposób, że głośno słuchał muzyki i gazował samochodem

tj. o czyn z art. 51 § 1 kw

1.  obwinionego M. I. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 51 § 1 kw w zw. z art. 20 § 1 kw i art. 21 § 1 kw wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

2.  zasądza od obwinionego na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. W. kwotę 442,80 (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika;

3.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II W 1398/23

UZASADNIENIE

Obwiniony M. I. mieszka w Tuszynie przy ul. (...). Jego posesja położona jest o jedną posesję dalej od posesji pokrzywdzonej A. W., która mieszka przy ul. (...) w T. Ich posesje oddalone są od siebie około 20 m w linii prostej. Od około 3 lat obwiniony hałasuje nocami, rozbiera samochody na części

A. W. oraz jej konkubent T. P. próbowali zwracać oskarżonemu uwagę, żeby zachowywał się ciszej, co obwiniony ignorował. Pokrzywdzona wielokrotnie zgłaszała zakłócanie ciszy przez M. I. na Policję, które to sprawy kończyły się skierowaniem wniosku o ukaranie do sądu, bądź ukaraniem mandatem.

Wobec M. I. od 2021 r. było prowadzonych 6 postępowań o wykroczenie z art. 51 § 1 kw w tym z pokrzywdzeniem A. W., z których wszystkie zostały skierowane do sądu a także 3 postępowania ze skierowaniem wniosku do sądu o wykroczenie z art. 94 § 1 kw. Jeden raz obwiniony został ukarany mandatem karnym w wysokości 100 zł za wykroczenie z art. 51 § 1 kw.

(dowody: wyjaśnienia obwinionego k.2-4; zeznania A. W. k. 5-7 i 36v-37, , notatka urzędowa k.8, 9, 33, odpisy wyroków i wyrok w aktach Sądu (...) w P. (...) (...) k.25, 29, 30, 31, 32, 33)

W dniu 28 lipca 2023 r. około 19:00 na swojej posesji M. I. słuchał głośno muzyki i gwałtownie zwiększał obroty silnika samochodu, wydzielając spaliny i powodując hałas. U pokrzywdzonej słychać dudnienie basu i głośną muzykę. Pokrzywdzona w związku z zachowaniem obwinionego wezwała na miejsce patrol Policji. Na miejsce około 19:45 przybyli starszy posterunkowy J. K. i aspirant sztabowy M. K.. Podczas pobytu na posesji pokrzywdzonej funkcjonariusze słyszeli rytmiczną muzykę, dudnienie basu i „gazowanie” samochodem. Udali się do warsztatu obwinionego i rozmawiali z nim. Na prośbę funkcjonariuszy Policji podczas interwencji o ściszenie muzyki obwiniony powiedział, że tego nie zrobi, bo „lubi słuchać muzykę”.

W okresie od stycznia do października 2023 r. pod adresem zamieszkania M. I. były 4 interwencje Policji.

(dowody: częściowo wyjaśnienia obwinionego k.2-4; zeznania A. W. k. 5-7 i 36v-37, zeznania świadka J. K. k. 37v, zeznania świadka M. K. k. 38, zeznania świadka T. P. k. 38v-39)

Obwiniony w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.2-3). Potwierdził istnienie sporu sąsiedzkiego z pokrzywdzoną, i potwierdził, że nie może się z nią dogadać. Wskazał, że słucha muzyki ze zwykłego radia, kiedy naprawia hobbistycznie samochody w garażu a dochodzące z jego posesji dźwięki nie przeszkadzają innym sąsiadom. Ponadto wskazał, że nie naprawia samochodów codziennie, bo dorywczo pracuje i przez większą część dnia nie ma go w domu.

Dla sądu wyjaśnienia obwinionego są jednak nieprzekonujące. Z wiarygodnych zeznań samej pokrzywdzonej i jej partnera T. P. wynika, że obwiniony od około 3 lat systematycznie zakłóca ciszę i spokój swoim zachowaniem poprzez głośnie słuchanie muzyki z dudniącym basem i pracę silników w samochodach na wysokich obrotach, tzw. gazowanie. Nocami z jego posesji dobiegają odgłosy naprawiania i rozbierania samochodów oraz pracy narzędzi do cięcia. Odgłosy muzyki o niskich częstotliwościach słyszeli także funkcjonariusze Policji będący tego dnia na interwencji u obwinionego J. K. i M. K., których relacje obiektywizują zeznania pokrzywdzonej. W/w funkcjonariusze nie byli zainteresowani wynikiem sprawy, nie mieli powodu, aby angażować się po którejś ze stron i z tego powodu tendencyjnie formułować swoje zeznania. Słowom obwinionego, iż nie narusza zasad współżycia społecznego i dobrostanu sąsaidów przeczy też okoliczność, iż był wielokrotnie ukarany przez sąd za zakłócanie spokoju.

Wiarygodne dla sądu były zarówno zeznania oskarżycielki posiłkowej A. W. jej i świadka T. P., którzy logicznie i spójnie podawali fakty znajdujące odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, w tym dowodach z dokumentów, szczególności odpisów wyroków załączonych do sprawy (...). Materiał ten znalazł również potwierdzenie w zeznaniach świadków – funkcjonariuszy Policji, którzy byli tego dnia na interwencji u obwinionego. Zeznania tych świadków są wiarygodne, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach oskarżycielki posiłkowej oraz są ze sobą spójne. Jak już napisano świadkowie ci są osobami obcymi dla stron, zachowywali neutralność wobec ich sporu i prezentowali obiektywne spojrzenie na ich zachowanie.

Sporządzone w toku postępowania dokumenty w postaci notatek urzędowych zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, bezstronnie i obiektywnie a także nie były kwestionowane przez strony, stąd również stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Sąd zważył, co następuje:

Czyn obwinionego należy zakwalifikować jako wykroczenie z art. 51 § 1 k.w.

Zgodnie z tym przepisem kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Przedmiotem ochrony w art. 51 k.w. jest prawo obywateli do niezakłóconego spokoju i porządku publicznego oraz niezakłócony spoczynek nocny, które to nie powinny być zakłócone jakimikolwiek zachowaniami wykraczającymi poza ogólnie, czy też zwyczajowo przyjęte normy społecznego zachowania się. Użycie przez ustawodawcę określenia „zakłócenie” wskazuje, że chodzi o wywołanie gdzieś niepokoju, zamieszania naruszającego ustalony porządek, normy współżycia społecznego czy też naturalny bieg spraw, co w efekcie powoduje oburzenie, podenerwowanie lub zgorszenie. Pojęcie spokoju publicznego oznacza stan równowagi psychicznej ludzi. Zakłócenie tej równowagi może nastąpić przez każde zachowanie się wywołujące zaniepokojenie. Z zakłóceniem tym będziemy mieć do czynienia zarówno, gdy działanie podjęte było w miejscu publicznym jak i niepublicznym. Czyn sprawcy może polegać m.in. na krzyku czy wywołaniu hałasu. Te formy zachowań muszą mieć następstwo w postaci wymienionych skutków – zakłócenia spokoju, porządku publicznego – bez powiązania z tymi skutkami nie stanowią one podstawy odpowiedzialności.

Odnosząc powyższe uwagi do stanu faktycznego sprawy wskazać należy, że obwiniony wyczerpał swoim zachowaniem znamiona wykroczenia z art. 51 § 1 k.w.

Długotrwałe, gwałtowne zwiększanie obrotów silnika, a także emitowanie muzyki obejmującej zakres dźwięków o niskich częstotliwościach tzw. bas, powodują znaczny hałas, który jest uciążliwy dla, mieszkającej nieopodal posesji obwinionego, pokrzywdzonej. Wytwarzanie takiego hałasu nie mieści się akceptowalnych społecznie granicach współżycia sąsiedzkiego, znacznie poza nie wykraczając. Nie stanowi to zachowań, które zmuszone są znosić w ramach zasad współżycia sąsiedzkiego, bez prawa do żądania ich zaprzestania, sąsiedzi. Efektem takiej działalności oskarżonego jest naruszenie prawa do swoistego dobrostanu, do funkcjonowania bez konieczności bycia „przymusowym odbiorcą” wycia silnika i dudnienia basu, a więc do spokoju, przysługujących oskarżycielce posiłkowej.

Na podstawie art. 20 § 1 k.w. w zw. z art. 21 § 1 k.w. sąd wymierzył obwinionemu za popełnione wykroczenie karę 1 miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego nie jest mały. Obwiniony już od 3 lat systematycznie narusza porządek i spokój pokrzywdzonej. Obwiniony nie widzi w swoim zachowaniu nic złego, a ponadto nie koryguje go ani na prośbę sąsiadów, ani funkcjonariuszy Policji, ani też wskutek kilkakrotnego ukarania przez sąd. Jego zachowanie ma charakter lekceważący, jako wyraz chęci postawienia na swoim, nie licząc się prawem do spokoju oskarżycieli posiłkowej. Jako okoliczność obciążającą sąd wziął pod uwagę uprzednie ukaranie za tożsame wykroczenia w ostatnich 3 latach - 6-krotnie.

Wobec tego, że orzekane wobec obwinionego kary grzywny nie przynoszą zamierzonego skutku, nie wdrożyły obwinionego przestrzegania porządku prawnego, sąd zdecydował, iż koniecznym jest tym razem sięgnięcie po karę ograniczenia wolności.

Sąd zasądził od obwinionego na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. W. kwotę 442,80 zł tytułem zwrotu kosztów ustanowionego pełnomocnika. Wysokość wynagrodzenia ustalono w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800; t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1964).

Sąd zasądził także od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł tytułem opłaty i kwotę 120 zł tytułem wydatków w oparciu o art. 119 § 1 w zw. z art. 118 § 1 pkt 1 i 2 k.p.o.w. Wysokość opłaty określa ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1973 Nr 27, poz. 152, t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 123) w art. 2 ust. 1 pkt 1, natomiast wysokość zryczałtowanych kosztów postępowania określa Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia w § 1 pkt 1 i § 2.