Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2023 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Krzaczyńska-Sobczak

Protokolant: Natalia Bąbol

przy udziale oskarżyciela publicznego: xxxx

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2023 roku, 23 maja 2023 roku, 18 lipca 2023 roku, 19 września 2023 roku

sprawy I. W. (1) córki T. i U., urodzonej (...) w P.

obwinionej o to, że:

w dniu 02.09.2022 r. około godz. 22:50 w P. T. woj. (...), przy ul. (...), (...), dokonała uszkodzenia mienia w postaci wybicia dwóch szyb okiennych przy użyciu szklanej butelki o łącznej wartości 450 zł na szkodę B. Ł.

tj. o czyn z art. 124 § 1 kw

orzeka:

1.  obwinioną I. W. (1) uznaje za winną popełnienia zarzuconego jej czynu, z tą zmianą, iż ustala wartość szkody na kwotę 300 złotych oraz przyjmuje, iż obwiniona wybiła podwójną szybę okienną na szkodę pokrzywdzonej B. Ł. i za to na podstawie art. 124 § 1 kw wymierza jej karę grzywny w kwocie 600 (sześćset) złotych;

2.  na podstawie art. 124 § 4 kw zobowiązuje obwinioną do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej B. Ł. kwoty 300 (trzystu) złotych tytułem zwrotu równowartości wyrządzonej szkody;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. K. (1) kwotę 619,92 (sześćset dziewiętnaście złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej obwinionej z urzędu;

4.  zwalnia obwinioną od kosztów sądowych, przy czym wydatki przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II W 738/22

UZASADNIENIE

W dniu 02 września 2022 roku, po godzinie 22.00, I. W. (1) przyszła pod blok w którym mieszka wraz matką jej znajomy- K. Ł.. W pewnym momencie obwiniona rzuciła butelką po whisky w okno mieszkania oznaczonego numerem (...) znajdującego się w bloku numer 26 przy ulicy (...), należącego do B. Ł.. W tym czasie, w domu przebywała właścicielka mieszkania- B. Ł. i jej syn K. Ł.. Pod wpływem uderzenia butelką, zbiciu uległa podwójna szyba w oknie dwuskrzydłowym znajdującym się w pokoju zajmowanym przez K. Ł.. Po rzuceniu butelką w szybę, I. W. (1) uciekła. B. Ł. zleciła wstawienie nowej szyby przez zakład szklarski, za którą to usługę zapłaciła 300 złotych.

Dowód: zeznania świadka K. Ł. k.- 15, 104- 105

zeznania pokrzywdzonej B. Ł. k.- 3 odwr., 6, 102 odwr.- 103

dokumentacja fotograficzna k.- 7-9

paragon k.-101 (koperta)

I. W. (1) ma 47 lat, legitymuje się średnim wykształceniem, z zawodu jest kucharzem. Obwiniona jest stanu wolnego, ma jedno (...) dziecko. Obecnie w/w – wg oświadczenia- utrzymuje się z renty.

Dowód: dane osobopoznawcze k.- 127

Obwiniona była już karana.

Dowód: dane o karalności k.- 71-72

Obwiniona nie zdradza objawów upośledzenia umysłowego. W/w jest leczona z powodu choroby psychicznej- zaburzenia schizoafektywnego – aktualnie nie ujawnia czynnych objawów choroby, jej stan psychiczny jest dobry. U I. W. (1) rozpoznano uzależnienie mieszane od środków psychoaktywnych i alkoholu. Nie ma podstaw do kwestionowania poczytalności obwinionej w czasie popełnienia zarzucanego jej wykroczenia. W obecnym stanie zdrowia obwiniona może brać udział w toczącym się postępowaniu z udziałem adwokata. I. W. (1) winna utrzymywać abstynencję od środków psychoaktywnych oraz kontynuować leczenie psychiatryczne i terapię uzależnień w warunkach ambulatoryjnych.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k.- 132 (koperta)

Obwiniona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. W trakcie wyjaśnień złożonych w dniu 17 listopada 2022 roku, obwiniona wyjaśniła, że rano dowiedziała się, że u K. w nocy ktoś wybił szybę. We wskazanym okresie nie była pod mieszkaniem Ł., gdyż w tym czasie spała. Bardzo bolała ją wtedy głowa po pobiciu. Matka może to potwierdzić. K. Ł. mści się na niej za wszystkie złe rzeczy oraz za to, że nie jest w jego bandzie. (...) kłamie, że ją widział na miejscu zdarzenia. Szybę wybił S. K. (2). Rano po zdarzeniu spotkała K., powiedział jej, że się ukrywa. On wybił tą szybę i powiedział jej o tym w dniu 9 listopada 2022 roku. Na rozprawie w dniu 18 lipca 2023 roku, obwiniona wyjaśniła, że S. K. (2) chciał się zemścić za to, że ją pobili. K. Ł. namówił ludzi, żeby ją pobili. W dniu 2 września minionego roku, S. K. (2) poszedł do mieszkania K. Ł.. Była wtedy z K., bo chciała mu pokazać, gdzie on mieszka. K. pchał drzwi, które otworzył Ł., w pewnym momencie Ł. udało się zamknąć drzwi. Po wyjściu z klatki bloku, pytała K. dlaczego pchał te drzwi. K. powiedział jej, że miał ochotę wejść do mieszkania i wybić szybę Ł.. (...) dostał z prokuratury zakaz kontaktowania się z nią i zbliżania do niej. K. Ł. nic sobie z tego nie robił i ostatecznie trafił do aresztu. K. chciał ją przed Ł. bronić, bo pobili ją na polecenie Ł., dodatkowo Ł. wyłudził od niej 5000 złotych. Obwiniona podała, że widziała jak K. wybijał szybę, z tym, że to nie było na jej polecenie, gdy do tego doszło uciekła. Nie wiedziała, że K. chce to zrobić. K. miał butelkę po whisky. On rzucił tą butelka w okno i zaczął uciekać. Przyznała, że była w szoku. Szła sobie z K., on wpadł na taki pomysł i rzucił. Pierwszy uciekał K.. Na co dzień K. spał blisko mieszkania Ł.. Najpierw byli w mieszkaniu Ł., potem została wybita ta szyba. Była świadkiem w sprawie narkotykowej, w której oskarżonym jest Ł.. Te groźby pod jej adresem były związane z jej zeznaniami w tamtej sprawie narkotykowej. Gdy była w (...) (...)zadzwonił do niej mężczyzna, który przedstawił się jako W. i powiedział, że mogą się jakoś dogadać. On jej też powiedział, że K. mówi, że przez nią poszedł siedzieć. Miała złamany środkowy palec prawej ręki. Jest leworęczna.

Dowód: wyjaśnienia obwinionej I. W. (2) k.- 19, 128 odwr.- 129

Sąd rejonowy dokonał następującej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i zważył co następuje:

Opisany wyżej stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o zeznania pokrzywdzonej B. Ł., świadka K. Ł., dokumentację fotograficzną wykonaną przez K. Ł. tuż po zdarzeniu, paragon za wykonana usługę szklarską. W kontekście zgromadzonych dowodów nie może natomiast ostać się relacja obwinionej podważająca zasadność postawionego jej zarzutu. Stanowcze kwestionowanie przez I. W. (2) winy i sprawstwa, przy jednoczesnym braku argumentów i dowodów na poparcie tego stanowiska, nie może stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie. I tak, przeciwko zapewnieniom I. W. (2), że to nie ona wybiła szybę okienną w mieszkaniu należącym do B. Ł., świadczą nie tylko zeznania S. K. (2), stanowczo zaprzeczającego, aby dokonał tego czynu zgodnie z twierdzeniami obwinionej, ale w szczególności ustalenia wynikające z zeznań pokrzywdzonej i K. Ł.. W/w od samego początku postępowania, w sposób jednoznaczny i stanowczy, wskazywali na udział i rolę obwinionej w przedmiotowym zajściu. Przy czym, co należy podkreślić, przekonanie wskazanych świadków co do osoby sprawcy, nie wynika z ich przypuszczeń, domysłów, ale oparte jest na tym co widzieli w chwili zdarzenia. Jak wynika bowiem z dokonanych ustaleń, po rzuceniu butelką przez I. W. (2) w okno mieszkania, K. Ł. wyjrzał przez okno i dostrzegł obwinioną, w tym samym momencie zaalarmował swoją matkę znajdującą się w sąsiednim pokoju. B. Ł. niezwłocznie zwróciła się w stronę okna i tak jak syn, zobaczyła oddalającą się z miejsca zdarzenia I. W. (2). W związku z nocną porą (brak innych osób w pobliżu), dobrym oświetleniem, wynikającym ze zlokalizowanej w pobliżu latarni, każde z nich dysponowało bardzo dobrymi warunkami obserwacyjnymi. O pomyłce co do osoby sprawcy- jak wynika ze stanowczych relacji świadka i pokrzywdzonej-nie mogło być mowy. Z zeznań pokrzywdzonej jak i świadka wynika, że obwiniona była sama, co koresponduje z zeznaniami S. K. (2), który stanowczo zaprzeczył, aby uczestniczył w tym zdarzeniu. Wersji obwinionej nie uprawdopodabniają również zeznania jej matki- U. C.. Zapewnienia w/w świadka, iż obwiniona nie mogła tego zrobić, gdyż w tym czasie była w domu, nie znajdują żadnego oparcia w zgromadzonych dowodach. Po pierwsze zastanawiająca jest doskonała pamięć świadka co do tego konkretnego dnia niespełna rok po zdarzeniu. Przy relacji tej zatrzymać się należy nieco dłużej i powiązać ją z depozycjami obwinionej, która w trakcie wyjaśnień złożony w dniu 17 listopada 2022 roku jako kluczowego argumentu na poparcie swojego stanowiska, że nie dokonała zarzucanego jej czynu, użyła zapewnienia, iż w tym czasie gdy do niego doszło, była w domu i spała. Tymczasem na rozprawie w dniu 18 lipca 2023 roku jej linia obrony koncentrowała się wokół zapewnienia, iż wprawdzie była na miejscu zdarzenia razem ze S. K. (2), jednakże w/w dokonał swoistego rodzaju ekscesu i niespodziewanie dla niej rzucił butelką w okno mieszkania zajmowanego przez K. Ł.. Rozbieżności w kluczowych kwestiach w konfrontacji z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie, poddają w wątpliwość szczerość relacji I. W. (2). Dokonując oceny wyjaśnień obwinionej, zeznań pokrzywdzonej i K. Ł., sąd miał na uwadze relacje łączące K. Ł. i I. W. (2), w szczególności toczącą się sprawę karną w której oskarżonym jest K. Ł. a jednym ze świadków oskarżenia I. W. (1). W ocenie sądu fakt ten nie wpływa na ocenę wiarygodności zeznań pokrzywdzonej i świadka w przedmiotowej sprawie. Do konkluzji takiej prowadzi ich ocena w szerokiej perspektywie wszystkich zgromadzonych dowodów. Na uwagę w tym miejscu zwracają zeznania B. Ł., która przyznała, że znana jest jej sytuacja procesowa syna, jego relacje z I. W. (2), jednakże w sposób rzeczowy i szczery dodała, że jeżeli K. Ł. jest winny, to powinien ponieść karę w toczącym się postępowaniu. Dodatkowo pokrzywdzona przyznała, że gdyby obwiniona przeprosiła, chociażby częściowo naprawiła poniesioną przez nią szkodę, niniejsza sprawa nie zostałaby zgłoszona organom ścigania. Podsumowując brak podstaw, uchwytnych przesłanek do przyjęcia, że pokrzywdzona czy też K. Ł. w niniejszym postępowaniu intencjonalnie wbrew faktom zeznawali na szkodę obwinionej, fałszywie ją pomawiając. Wręcz przeciwnie, lektura ich zeznań wskazuje, że są one wyważone i obiektywne. O tym, że pokrzywdzona nie wykorzystuje toczącego się procesu do dokuczenia obwinionej, świadczy chociażby fakt, że skorygowała (na korzyść obwinionej) wartość poniesionej szkody, przedstawiając na tą okoliczność stosowny paragon.

W niniejszej sprawie problematyka ogniskuje się wokół zastosowania wobec oobwinionej trafnej, a więc adekwatnej i współmiernej do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu reakcji prawnokarnej na zachowanie sprawcy, o czym poniżej.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 124 § 1 kw przybierać może różne formy, wyliczone w tym przepisie i polegać na niszczeniu, uszkadzaniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Przy czym zniszczenie i uszkodzenie rzeczy nie różnią się jakościowo, lecz tylko ilościowo i polegają na powodowaniu fizycznych zmian w strukturze rzeczy. W wypadku zniszczenia rzeczy zachodzi jej całkowite unicestwienie bądź uszkodzenie idące tak daleko, że rzecz przestaje przynależeć do tego rodzaju, do jakiego należała przed czynem. Uszkodzenie stanowi naruszenie substancji rzeczy bez jej unicestwienia (por. Komentarz do art. 288 kodeksu karnego (w:) M. Mozgawa (red.), M. Budyń-Kulik, P. Kozłowska- Kalisz, M. Kulik, Kodeks karny. Komentarz praktyczny, Oficyna 2010, wyd. III). Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że czyn określony w omawianym przepisie ma charakter umyślny. Umyślność może wystąpić zarówno w formie zamiaru bezpośredniego jak i ewentualnego. Sprawca musi obejmować umyślnością desygnaty wszystkich znamion typu czynu zabronionego, w tym także skutek w postaci zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia niezdatną do użytku rzeczy, w stosunku do której podejmuje swoje zachowanie.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania, w ocenie sądu, I. W. (1), swoim zachowaniem, polegającym na tym, że w dniu 2 września 2022 roku, około godz. 22:50 w P. przy ulicy (...) (...) dokonała zniszczenia mienia poprzez wybicie podwójnej szyby okiennej przy użyciu szklanej butelki powodując stary w kwocie 300 złotych na szkodę pokrzywdzonej B. Ł., czym wyczerpała dyspozycję art. 124 § 1 kw. O. miała możliwość zachowania się zgodnie z prawem, a mimo to nie dała posłuchu normom prawnym. Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności wyłączające jej winę. Wymierzając karę I. W. (2) sąd poczytał na jej niekorzyść uprzednią karalność w tym za przestępstwo skierowane przeciwko mieniu. W realiach przedmiotowej sprawy sąd nie znalazł żadnych okoliczności przemawiających na korzyść obwinionej. Mając na uwadze powyższe, a także zważając, aby kara był współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz, aby realizowała cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego, a także potrzeby w zakresie prewencji ogólnej, sąd wymierzył I. W. (2) karę grzywny w kwocie 600 złotych. Ustalając wysokość kary grzywny sąd wziął pod uwagę aktualną sytuację osobistą i majątkową obwinionej. Jakkolwiek według zapewnień obwinionej utrzymuje się z renty wypłacanej przez ZUS, nie można tracić z pola widzenia faktu, iż w przypadku niemożności jednorazowej wpłaty obwiniona może uregulować karę w ratach, ewentualnie wykonać ją w formie zastępczej pracy społecznie użytecznej. W tym stanie rzeczy kara grzywny na poziomie 600 złotych jest adekwatna do stopnia winy, jak i uwzględnia aktualną sytuację finansową obwinionej i jej możliwości w tym zakresie.

Wobec tego, że obwiniona nie naprawiła szkody wyrządzonej pokrzywdzonej, sąd, na podstawie art. 124 § 4 kw, zobowiązał I. W. (2) do zapłaty na rzecz B. Ł. kwoty 300 złotych tytułem równowartości wyrządzonej szkody.

W przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej obwinionej przez obrońcę ustanowionego z urzędu orzeczono zgodnie z regulacją § 11 ust. 2 pkt. 2, §17 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22. 10. 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.

O kosztach postępowania sąd orzekł na postawie art. 121 § 1 kpow w zw. z art. 624 § 1 kpk. Obwiniona utrzymuje się z renty, zestawiając powyższy fakt z wysokością orzeczonej kary grzywny i nałożonym obowiązkiem naprawienia szkody pokrzywdzonej, zasadnym jest zwolnienie I. W. (2) i obowiązku ponoszenia kosztów procesu.