Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1661/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. K.

2.  w dniu 25 sierpnia 2023 roku, około godziny 15:36, w miejscowości M., na wysokości posesji nr (...), gmina R., powiat (...), województwo (...) prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny, samochód osobowy - marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 16:55 do stężenia na poziomie 0,98 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 17:16 do stężenia na poziomie 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 17:36 do stężenia na poziomie 1,02 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 17:38 do stężenia na poziomie 0,89 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 18:11 do stężenia na poziomie 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 18:45 do stężenia na poziomie 0,87 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wyczerpał dyspozycję art. art. 178a§ 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk

7.II. w tym samym miejscu i czasie jak w pkt 1 kierując samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) nie dostosował się do wydanego polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego poprzez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych w wyniku czego nie zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował jazdę

8.tj. o czyn z art. 178b kk w zw. z art. 4 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. K. w dniu 25 sierpnia 2023 roku spożywał alkohol. Po godzinie 15: 30, oskarżony jechał samochodem marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) przez miejscowości M.. W pojeździe poza oskarżonym był jego ojciec- K. K. (2), który zajmował miejsce pasażera obok kierowcy. Umundurowani funkcjonariusze policji w osobach starszego sierżanta M. G. i starszej posterunkowej M. P., w miejscowości M., na wysokości numeru 53, pełnili nadzór nad ruchem drogowym oraz dokonywali kontroli prędkości pojazdów mechanicznych przy pomocy urządzenia wyposażonego w rejestrację obrazu. W związku z podejrzeniem, że kierujący pojazdem mechanicznym P. K. przekracza dopuszczalną prędkość w terenie zabudowanym, funkcjonariusz M. G. dokonał pomiaru prędkości samochodu prowadzonego przez oskarżonego. Zapis urządzenia wskazał na przekroczenie prędkości przez P. K.. Funkcjonariusz M. G. wyszedł na środek jezdni i przy użyciu tarczy do zatrzymania dał znak kierującemu pojazdem O. (...) P. K. do zatrzymania. Oskarżony bez zapiętych pasów bezpieczeństwa, na widok policjanta, dającego sygnał do zatrzymania, początkowo zwolnił, zjechał w kierunku prawej strony jezdni, po czym gwałtownie przyspieszył i ruszył w stronę miejscowości C.. Funkcjonariusze wsiedli do oznakowanego radiowozu marki K. o numerze rejestracyjnym (...) i ruszyli za poruszającym się pojazdem O. (...) oskarżonym. Funkcjonariusze próbując dogonić oskarżonego, używali sygnałów świetlnych i dźwiękowych o zmiennym tonie dając w/w znaki do zatrzymania się. P. K. pomimo wydawanych sygnałów świetlnych i dźwiękowych o zmiennym tonie, nie zatrzymał się, skręcił w drogę gruntową, jechał przez las i pola, następnie wyjechał na drogę prowadzącą do miejscowości M.. W pewnym momencie, oskarżony rozwijając dużą prędkość, oddalił się od jadących za nim radiowozem funkcjonariuszy, którzy stracili go z oczu i wjechał na teren posesji w miejscowości M.. Funkcjonariusze dysponując numerem rejestracyjnym pojazdu, odnaleźli oskarżonego na terenie posesji oznaczonej numerem (...) w miejscowości M..

Po zatrzymaniu oskarżonego, funkcjonariusze poddali go badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie oskarżonego analizatorem wydechu o godzinie 16:55 wykazało 0,98 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 17:16 - 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 17:36 -1,02 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 17:38 -0,89 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 18:11- 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 18:45 - 0,87 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Po przeprowadzeniu rachunku retrospektywnego w oparci o wyniki badań otrzymanych przy użyciu alkometru można przyjąć, że dnia 25 sierpnia 2023 roku o godzinie 15: 36 poziom alkoholu w organizmie oskarżonego mógł wynosić od 2, 07 promila do 2, 27 promila.

P. K. nie był dotychczas karany.

Zeznania świadka M. G.

Protokoły badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

Opinia toksykologiczna

Dane o karalności

k. 34- 35, 84-85

k. 2, 4

k. 46-51

k. 24

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

….

…….

…………….

………………

………………

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadka M. G.

Protokoły badania stanu trzeźwości analizatorami wydechu

Opinia z zakresu toksykologii

Dane o karalności

Zeznania w/w świadka stanowią pełnowartościowy materiał dowodowy i jako takie stanowią podstawę ustaleń faktycznych. W/w rzeczowo, dokładnie przedstawił zachowanie oskarżonego w dniu 25 sierpnia 2023 roku w trakcie pomiaru prędkości, kierowania pojazdem mechanicznym marki O. (...) i zachowania na drodze oraz okoliczności jego zatrzymania i poddania badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Brak jakichkolwiek uchwytnych podstaw do przyjęcia, że sytuacje opisywane przez M. G. rozegrały się w innych niż podane przez niego okolicznościach i stanowią tylko bezpodstawne pomówienia P. K.. Wręcz przeciwnie, podkreślenia wymaga, że relacje świadka są wyważone i rzeczowe. W/w świadek nie miał żadnych uchwytnych powodów aby fałszywie obciążać P. K.. W/w realizował tylko swoje obowiązki służbowe i składał na tą okoliczność relacje. Oskarżony kierował pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, co potwierdziły przeprowadzone badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, opinia toksykologiczna, nie reagował na czytelne i jednoznaczne w swej wymowie sygnały świetlne i dźwiękowe wydane przez umundurowanych funkcjonariuszy Policji w oznakowanym radiowozie.

Wyniki badań P. K. analizatorem wydechu, odzwierciedlają rzeczywisty stan nietrzeźwości w jakim, w momencie zdarzenia, znajdował się oskarżony. Badania te zostały sporządzone w przepisanej formie i we właściwy sposób szczegółowo uregulowany rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28. 12. 2018 roku w sprawie badań na zawartość alkoholu w organizmie (Dz. U. z 2018 roku, poz. 2472), które wydane zostało w oparciu o delegację dla ministra zdrowia zawartą w ustawie z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Opinia biegłego z zakresu toksykologii jako pełna, logiczna, wewnętrznie niesprzeczna, wykonana stosownie do wymogów i aktualnej wiedzy w tym zakresie, stanowi w ocenie sądu pełnowartościowy materiał dowodowy. Biegły w należyty sposób uargumentował swoje stanowisko, przedstawiając logiczny tok rozumowania prowadzący go do sformułowania wniosków końcowych.

Dokument urzędowy sporządzony we właściwej formie i przez uprawniony podmiot.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego P. K.

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, nie zasługują na pozytywną ocenę. Stanowisko oskarżonego i podana na jego uzasadnienie argumentacja, nie znajduje żadnego oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym, pozostając z nim w rażącej sprzeczności. Zapewnienie oskarżonego, iż nie widział sygnałów dawanych przez umundurowanych funkcjonariuszy policji kierujących oznakowanym radiowozem, nie zasługuje na aprobatę. Przeczą temu rzeczowe i szczere zeznania świadka M. G.. Podkreślenia wymaga, iż funkcjonariusze użyli wówczas stosownie do obowiązujących przepisów zarówno sygnałów świetlnych jak i dźwiękowych, jednoznacznych i czytelnych w swej wymowie, zaś samo zdarzenie było rozciągnięte w czasie, nie odbywało się na ruchliwej ulicy miasta stołecznego, lecz na drodze o niewielkim natężeniu ruchu. Możliwość „pomyłki”, „wątpliwości” do kogo sygnały te były kierowane i co oznaczały w realiach przedmiotowej sprawy nie miały miejsca. O tym, iż P. K. zdawał sobie sprawę z zaistniałej sytuacji świadczą właśnie podjęte przez niego manewry na drodze, to jest, wyraźne zwiększenie prędkości właśnie w odpowiedzi na wydane sygnały do zatrzymania.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

P. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego w szczególności w postaci rzeczowych i logicznych zeznań świadka M. G., protokołów badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu, opinii z badań toksykologicznych, pozwoliła na przypisanie P. K. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178 a § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk oraz czynu z art. 178 b kk w zw. z art. 4 § 1 kk.

Stosownie do treści art. 178 a § 1 kk znamiona tego występku wypełnia sprawca, który znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Odpowiedzialność z tego przepisu ponosi sprawca który prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, znajdując się w stanie nietrzeźwości, chociażby pojazd prowadzony był prawidłowo i kierujący nie sprowadziłby konkretnego niebezpieczeństwa. Prowadzenie pojazdu mechanicznego nie oznacza zaś pokonywania jakiegoś dłuższego odcinka drogi, a już uruchomienie pojazdu i podjęcie jazdy jest równoznaczne z jego prowadzeniem. Czyn stypizowany w art. 178a § 1 kk sprawca popełnia umyślnie. Znamiona tego przestępstwa wypełnia zarówno sprawca, który jeszcze przed wprowadzeniem się w stan nietrzeźwości zamierzał prowadzić pojazd mechaniczny jak i ten, u którego zamiar taki powstał po spożyciu alkoholu.

P. K. przed zdarzeniem spożywał alkohol, pomimo tej okoliczności zdecydował się na kierowanie po drodze publicznej pojazdem mechanicznym- samochodem osobowym marki O. (...). O stanie nietrzeźwości oskarżonego w trakcie kierowania pojazdem mechanicznym świadczą wyniki badań analizatorami wydechu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, opinia toksykologiczna. Na powyższy fakt wskazuje również ocena zachowania oskarżonego osadzonego w realiach przedmiotowej sprawy i w perspektywie zgromadzonych dowodów ocenionych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. P. K. dlatego podjął brawurową próbę ucieczki przed funkcjonariuszami policji dającymi mu jednoznaczne znaki do zatrzymania się, bowiem miał świadomość grożących mu konsekwencji karnych związanych z kierowaniem pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Powyższe w sposób logiczny tłumaczy zachowanie oskarżonego nacechowane ryzykiem i brawurą motywowane chęcią uniknięcia konsekwencji prawno karnych jazdy w stanie nietrzeźwości. Kontynuując ten wątek, nielogicznym i całkowicie irracjonalnym byłoby zachowanie oskarżonego- przyjmując na potrzeby niniejszych rozważań za prawdziwe jego stanowisko w sprawie, że świadom pościgu za nim podjętego przez funkcjonariuszy policji i niewątpliwej kontynuacji czynności zmierzających do jego ujęcia i zatrzymania- zdecydował się na spożyciu w tych okolicznościach alkoholu. Takie działanie- kontynuując narrację za oskarżonym- całkowicie w swej wymowie irracjonalne w okolicznościach przedmiotowej sprawy- pogarszałoby przecież w sposób oczywisty i tak już trudną jego sytuację. W tym stanie rzeczy wersja o spożyciu alkoholu po zakończonej jeździe pojazdem mechanicznym jako nieznajdująca wsparcia w zgromadzonym materiale dowodowym ocenionym w perspektywie wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, nie może się ostać.

Zebrany w toku prowadzonego postępowania materiał dowodowy, w szczególności w postaci rzeczowych i szczerych zeznań świadka- funkcjonariusza Policji M. G., pozwolił na przypisanie P. K. również czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178 b kk.

Stosownie do brzmienia art. 178 b kk, czynność sprawcza polega na zaniechaniu niezwłocznego zatrzymania pojazdu mechanicznego i kontynuowaniu jazdy. Jest to zatem zachowanie będące połączeniem zaniechania i działania. Dla bytu przestępstwa niezbędne jest aby sprawca miał świadomość wydania polecenia zatrzymania pojazdu mechanicznego, zaniechał niezwłocznego zatrzymania pojazdu i wbrew temu poleceniu kontynuował jazdę. Przy czym, polecenie zatrzymania się może być wydane wyłącznie przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego, a jednocześnie musi być wyrażone przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych. Nie wypełni zatem znamion przestępstwa brak posłuchu dla polecenia wydanego jedynie przy użyciu sygnałów dźwiękowych albo wyłącznie sygnałów świetlnych. Ponadto osoba wydająca polecenie w warunkach art. 178b kk musi poruszać się pojazdem lub znajdować się na statku wodnym lub powietrznym. Osobą uprawnioną do kontroli ruchu drogowego, w zakresie wskazanym w przepisie art. 178b kk, jest zgodnie z ustawą prawo o ruchu drogowym funkcjonariusz Policji (art. 129 ust. 1 i 2), Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organów porządkowych (art. 129 ust. 4), Straży Granicznej i Służby Celno-Skarbowej (art. 129 ust. 4a) oraz inspektor Inspekcji Transportu Drogowego (art. 129a). Niezwłoczne zatrzymanie pojazdu nie jest tożsame z zatrzymaniem natychmiastowym, bowiem kierujący pojazdem mechanicznym, z uwagi na względy bezpieczeństwa w komunikacji, zgodnie z którymi co do zasady pojazd powinien być zatrzymany w miejscu, w którym nie zagraża to bezpieczeństwu ruchu (§ 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie kontroli ruchu drogowego z 5.11.2019 r., Dz.U. z 2019 r. poz. 2141) może otrzymać polecenie jazdy za pojazdem Policji, w celu dojazdu do miejsca bezpiecznego (zob. § 3 ust. 2) (por. Komentarz do art. 178 b kk, red. Grześkowiak, 2021, wyd.7/Hałas, Legalis).

Przekroczenie prędkości przez oskarżonego, dało asumpt do podjęcia decyzji o zatrzymaniu kierującego wyrażonej w zrozumiały sposób przy użyciu tarczy do zatrzymania wystawionej przez umundurowanego policjanta, na co P. K. nie zareagował, wręcz przeciwnie gwałtownie przyspieszył, nie zatrzymując się. Następnie pomimo czytelnych i jednoznacznych sygnałów do zatrzymania się uruchomionych przez funkcjonariuszy, P. K. nie tylko nie zatrzymał się, ale gwałtownie przyspieszył jazdę, przystąpił do ucieczki przed oznakowanym radiowozem policyjnym prowadzonym przez funkcjonariuszy. P. K. pomimo wydawanych przez cały czas sygnałów świetlnych i dźwiękowych, jechał dalej, uciekając przed oznakowanym radiowozem kierowanym przez policjantów. Podkreślenia wymaga, iż oskarżony nie reagując na czytelne i jednoznaczne w swej wymowie sygnały do zatrzymania, kierował swoim pojazdem w sposób niebezpieczny, przekraczając znacznie dopuszczalną prędkość. Forsowane przez oskarżonego tłumaczenie, że nie zatrzymał się, gdyż bał się, przy jednoczesnym braku sprecyzowania co stanowiło o podstawie tejże obawy towarzyszącej P. K., która była jednakże tak silna, iż zdominowała całkowicie jego proces decyzyjny zakończony brawurową ucieczką przed policjantami w oznakowanym radiowozie, nie może się ostać. Przyjęcie za oskarżonym obawy jest tylko o tyle możliwe, zważywszy, że P. K. znajdował się w stanie nietrzeźwości, tym samym obawa o której wspomniał oskarżony podyktowana była uświadomieniem sobie grożących konsekwencji prawnokarnych. Na marginesie zauważyć należy, iż oskarżony nie jest konsekwentny, analiza jego wyjaśnień wskazuje, iż nie może do końca się zdecydować co do forsowanej wersji, bowiem na rozprawie w dniu 25 marca 2024 roku próbował przekonywać, iż warunki atmosferyczne w tym konkretnym przypadku słońce było tak „oślepiające”, iż nie zauważył umundurowanych funkcjonariuszy w oznakowanym radiowozie, dających mu czytelne sygnały do zatrzymania a następnie goniących go i wysyłających sygnały świetlne i dźwiękowe. Suma tych okoliczności, ich walor i ciężar gatunkowy nie pozwalają na przyjęcie wersji oskarżonego jako wiarygodnej i uczynienie z niej podstawy ustaleń faktycznych w sprawie.

Reasumując, stwierdzić należy, iż oskarżony miał możliwość zachowania się zgodnie z prawem, a mimo to nie dał posłuchu normom prawnym. Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności wyłączające jego winę. Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż zachowania P. K. jako bezprawne, karalne, karygodne i zawinione stanowią przestępstwa.

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☒

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

1, 2

3

4, 5

6

7, 8

Kara grzywny za czyn opisany w pkt. I aktu oskarżenia w ilości 180 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 15 złotych, za czyn opisany w pkt. II aktu oskarżenia kara grzywny w ilości 150 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 15 złotych, są adekwatne tak do stopnia winy jak i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu oraz uwzględnia okoliczności przemawiające na jego korzyść w postaci:

- dotychczasowej niekaralności oskarżonego, przy uwzględnieniu i zrelatywizowaniu tej okoliczności w kontekście jego młodego wieku,

- innych okoliczności łagodzących sąd się nie dopatrzył

oraz okoliczności obciążające oskarżonego w postaci:

-okoliczności zdarzenia, w szczególności wysokiego stanu nietrzeźwości, jazdy pojazdem mechanicznym w sposób niebezpieczny, w szczególności przekroczeniu dopuszczalnej prędkości.

Kara łączną grzywny w ilości 200 stawek dziennych po 20 złotych każda, wymierzona w oparciu o dyspozycję art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1 i 2 kk, uwzględnia bliski związek podmiotowo-przedmiotowy zachodzący pomiędzy przestępstwami przypisanymi oskarżonemu.

Wymierzona kara łączną grzywny w ilości 200 stawek dziennych po 20 złotych każda jest współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oraz realizuje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie prewencji ogólnej. Wysokość jednej stawki dziennej określona na kwotę 20 złotych uwzględnia dyrektywy z art. 33 §3 kk. Oskarżony ma stałe źródło dochodów z tytułu wynagrodzenia za pracę kształtujące się na poziomie 3500- 4000 złotych.

W związku ze skazaniem za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 178 a § 1 kk, orzeczono- na podstawie art. 42 § 2 kk- wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres trzech lat.

W związku ze skazaniem za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 178 b kk, orzeczono na podstawie art. 42 § 1a pkt.1 kk wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat.

Na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1kk w zw. z art. 90 § 2 kk sąd orzekł łączny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres czterech lat. Za takim rozstrzygnięciem przemawiają następujące okoliczności:

-bliski związek podmiotowo-przedmiotowy zachodzący pomiędzy przypisanymi czynami, dotychczasowa niekaralność,

-wysoki stan nietrzeźwości oskarżonego. Czteroletni okres na jaki przedmiotowy środek karny został orzeczony stanowi z jednej strony adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu dolegliwość a także uwzględnia względy prewencji ogólnej i szczególnej.

W związku ze skazaniem za czyny opisane w pkt. I i II aktu oskarżenia, zasądzenie świadczeń pieniężnych w kwocie po 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej stanowi realizację obligatoryjnego obowiązku stosownie do dyspozycji art. 43 a § 2 kk

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

9, 10

Na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej łącznej kary grzywny okres zatrzymania w dniu 25 sierpnia 2023 roku, od godz. 16:55 do godz. 19: 20, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

W oparciu o dyspozycję art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w punkcie 6 łącznego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 25 sierpnia 2023 roku.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

11

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o brzmienie art. 627 kpk w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karanych (t. j. Dz. U. z 1983 roku (Dz. U z 1983 r., Nr 49, poz. 223). W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd może zwolnic (nie ma obowiązku) oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania , że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Zachował swą aktualność pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 5 lipca 1983 roku, (sygn. Rw 529/83, OSNKW 1-2/1984/21) mówiący, iż zwolnienie od kosztów postępowania za którąkolwiek instancję jest fakultatywne i ocenne, co obliguje sąd do wskazania występujących w sprawie okoliczności, które stanowią podstawę ustalenia, że uiszczenie kosztów postępowania byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów. Odnosząc się do sytuacji materialnej oskarżonego zauważyć należy, iż P. K. ma wprawdzie na utrzymaniu dwoje dzieci, jednakże uzyskuje stałe dochody z tytułu wynagrodzenia za pracę, kształtującego się- wg ustnego oświadczenia- na poziomie 3500- 4000 złotych miesięcznie. W tym stanie rzeczy, zważywszy na sytuację majątkową i osobistą oskarżonego, oraz porównując wysokość należności sądowych i deklarowanych przez P. K. regularnych dochodów, sąd obciążył go kosztami procesu. Jednocześnie podkreślić należy, iż w przypadku niemożności jednorazowej wpłaty tytułem zasądzonych należności, oskarżony może wnioskować o rozłożenie płatności na raty.

6.  1Podpis