Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1589/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. G.

Czyny

- z art. 178a § 1 kk

- z art. 278 § 1 kk

- z art. 288 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony dopuścił się występku wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk.

Stan nietrzeźwości w myśl art. 115 § 16 kk zachodzi wówczas, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Oskarżony niewątpliwie spożywał alkohol i znajdował się w stanie nietrzeźwości, co wynika z protokołu badania trzeźwości. Kierując pojazdem mechanicznym (ciągnikiem rolniczym) w stanie nietrzeźwości zrealizował znamiona zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 kk.

Oskarżony działa umyślnie, w zamiarze bezpośrednim.

Sąd przypisał oskarżonemu nadto popełnienie występku wyczerpującego dyspozycję art. 278 § 1 kk.

Kradzież polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Przez zabór rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę (por. W. Świda (w:) I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny..., s. 608; A. Marek, Prawo karne..., s. 522; J. Bafia (w:) J. Bafia, K. Mioduski, M. Siewierski, Kodeks karny..., s. 253-254). Wyjęcie rzeczy ruchomej spod władztwa nastąpić musi wbrew woli osoby nim dysponującej oraz bez żadnej ku temu podstawy (por. wyrok SN z 18 grudnia 1998 r., IV KKN 98/98, Prok. i Pr. 1999, nr 7-8, poz. 5).

W świetle wyżej zgromadzonych w sprawie dowodów, oskarżony wyrażając niezasadne przekonanie o prawie do ciągnika rolniczego, wbrew zdecydowanej postawy osoby uprawnionej E. W. (właścicielki rzeczy) odjechał ciągnikiem rolniczym z posesji właścicielki, gdzie parkowano pojazd. Spełnione zostały w ten sposób przesłanki kompletujące stronę przedmiotową występku z art. 278 § 1 kk. Oskarżony wskazał funkcjonariuszom Policji interweniującym na wniosek pokrzywdzonej miejsce parkowania pojazdu, w niedalekiej odległości od posesji pokrzywdzonej. Pozostaje to bez wpływu na kwalifikację zarzucanego mu występku. Kradzież jest dokonana w chwili zaboru, tj. objęcia przedmiotu wykonawczego we władztwo sprawcy, i w związku z tym stopień utrwalenia władztwa nad rzeczą, dalsze jej losy oraz dalsze zmiany względem tej rzeczy są obojętne z punktu widzenia oceny prawnej (zob. wyrok SN z 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87, OSNKW 1988, nr 7-8, poz. 55 oraz B. Świątkiewicz, glosa do tego orzeczenia, OSP 1990, z. 8, s. 302). Oskarżony wyprowadził pojazd poza posesję pokrzywdzonej, deklarując, że ciągnik stanowi jego własność. W zamiarze oskarżonego pozbawienia pokrzywdzonej władztwa nad rzeczą w tym stanie rzeczy nie miało charakteru czasowego i przejściowego, ale trwały. Zaznaczyć przy tym należy, iż pokrzywdzona przedstawiła nie budzący wątpliwości dowód własności ciągnika rolniczego - umowę kupna-sprzedaży z dnia 10.01.2023r..

Wina oskarżonego została udowodniona. Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim ukierunkowanym na osiągnięcie korzyści majątkowej i zamiar swój zrealizował.

Oskarżony dopuścił się również występku wyczerpującego dyspozycję art. 288 § 1 kk.

Zgromadzone dowody dają podstawę do przypisania oskarżonemu występku z art. 288 § 1 kk. Oskarżony, wyjeżdżając z posesji pokrzywdzonej, celowo, a zatem działając umyślnie w zamiarze bezpośrednim, wjechał w zamkniętą bramę w ogrodzeniu posesji, powodując jej uszkodzenie oraz słupków w części ogrodzenia. Wartość szkody Sąd ustalił na podstawie informacji przekazanych przez pokrzywdzonego na kwotę 4.000 złotych.

W sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność czynów oskarżonego, albo jego winę. W momencie podejmowania zarzucanego oskarżonemu działania przestępnego był on osobą dojrzałą i w pełni poczytalną. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. Znajdował się on w normalnej sytuacji motywacyjnej, zatem można było od niego wymagać zachowań zgodnych z prawem a nie zachowań realizujących znamiona przestępstw.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G.

1 lit. a

1 lit. a

Mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne, analizując i oceniając w powyższy sposób zebrany w sprawie materiał dowodowy, nie budzi wątpliwość, iż zachowanie oskarżonego stanowi czyn zabroniony o dużym stopniu społecznej szkodliwości.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości Sąd kierował się w szczególności:

-

szczególnym rodzajem dobra naruszonego przez zachowanie oskarżonego, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji;

-

popełnienie przestępstwa z zamiarem bezpośrednim.

Wymierzając karę Sąd uwzględnił na korzyść oskarżonego okoliczność, iż przyznał się on do zarzucanego czynu oraz fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany.

Mając na uwadze powyższe kwestie, a także zważając, aby kara była współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a także, aby zrealizował cele zapobiegawcze i poprawcze w stosunku do oskarżonego oraz wytyczne w zakresie prewencji ogólnej, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu orzeczona kara wyrobi i jednocześnie pogłębi przekonanie (zarówno wobec oskarżonego jak i społeczeństwa), że popełnianie przestępstwa jest nieopłacalne.

M. G.

1 lit. b

1 lit. b

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie jednoznacznie potwierdza, że oskarżony dopuścił się czynu zabronionego z art. 278 § 1 kk o stopniu społecznej szkodliwości nieprzekraczającym znacznego.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości Sąd kierował się w szczególności:

-

rodzajem dobra naruszonego przez zachowanie oskarżonego, jakim jest najdalej chronione prawo majątkowe - własność;

-

popełnienie przestępstwa z zamiarem bezpośrednim.

Wymierzając karę Sąd uwzględnił na korzyść oskarżonego okoliczność, iż przyznał się on do zarzucanego czynu oraz fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany.

Wymierzając karę 4 miesięcy pozbawienia wolności Sąd orzekający baczył aby nie przekroczyła ona stopnia winy oskarżonego i uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu (art. 53 § 1 k.k.).

Zdaniem Sądu orzeczona kara wyrobi i jednocześnie pogłębi przekonanie wobec społeczeństwa, że popełnianie przestępstwa jest nieopłacalne.

Jednocześnie na podstawie art. 33 § 2 kk Sąd wymierzył oskarżonemu obok kary pozbawienia karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych ustalając wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł, mając na względzie, że oskarżony dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Miarkując wysokość kary grzywny, oprócz okoliczności wskazanych powyżej Sąd miał na uwadze również sytuację materialną i osobistą oskarżonego.

M. G. jest bezrobotny, utrzymuje się jedynie z prac dorywczych wykonywanych w gospodarstwie pokrzywdzonej. Oskarżony jest osobą zdrową i zdolną do pracy, a nadto nie posiada nikogo na utrzymaniu. Dlatego też wysokość jednej stawki określona na kwotę 10 złotych jest adekwatna do jego aktualnych możliwości finansowych.

Zdaniem Sądu orzeczona kara grzywny – podlegająca efektywnemu wykonaniu - wyrobi i jednocześnie pogłębi przekonanie (zarówno wobec oskarżonego jak i społeczeństwa), że popełnianie przestępstwa jest nieopłacalne.

M. G.

1 lit. c

1 lit. c

Popełnione przez oskarżonego przestępstwo z art. 288 § 1 kk cechuje się stopniem społecznej szkodliwości nieprzekraczającym znacznego.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości Sąd kierował się w szczególności:

-

rodzajem dobra naruszonego przez zachowanie oskarżonego, jakim jest mienie w postaci ogrodzenia posesji;

-

rozmiarem i rodzajem wyrządzonej szkody – uszkodzeniem ogrodzenia posesji, tj. bramy i 3 słupków, gdzie wartość szkody wynosi około 4.000 zł;

-

popełnienie przestępstwa z zamiarem bezpośrednim.

Wymierzając karę Sąd uwzględnił na korzyść oskarżonego okoliczność, iż przyznał się on do zarzucanego czynu oraz fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany.

Wymierzając karę 4 miesięcy pozbawienia wolności Sąd orzekający baczył aby nie przekroczyła ona stopnia winy oskarżonego i uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu (art. 53 § 1 k.k.).

Zdaniem Sądu orzeczona kara wyrobi i jednocześnie pogłębi przekonanie wobec społeczeństwa, że popełnianie przestępstwa jest nieopłacalne.

M. G.

2

1 pkt a-c

Nie ulega wątpliwości, że oskarżony popełnił czyny w warunkach art. 85 § 1 kk, a wymierzone za poszczególne przestępstwa kary pozbawienia wolności stanowią kary tego samego rodzaju. Powyższe aktualizuje po stronie Sądu obowiązek wymierzenia kary łącznej.

Karę łączna 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono z uwzględnieniem reguł łączenia wynikających z art. 86 § 1 kk. Ścisłe związki podmiotowo-przedmiotowe pomiędzy przypisanymi oskarżonemu czynami (jedność czasu i miejsca) uzasadniają sięgnięcie po zasadę zbliżoną do apsrorbcji.

M. G.

3

2

W przekonaniu Sądu w przypadku oskarżonego zachodzą przesłanki dla zastosowania warunkowego zawieszenia kary.

Orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności nie przekracza roku, a sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności.

Postawa oskarżonego – dotychczas niekaranego i prowadzącego ustabilizowany tryb życia oraz okoliczność, że przyznał się do zarzucanego czynu dopełniają warunki stawiane w art. 69 § 1 kk. W przekonaniu Sądu wobec oskarżonego istnieje pozytywna prognoza, że mimo niewykonania kary będzie on przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Zawieszenie wykonania kary będzie zatem wystarczające dla osiągnięcia jej celów i wymusi na pokrzywdzonym posłuch normom prawnym.

Na podstawie art. 70 § 1 kk Sąd zawiesił wykonanie kary na okres próby 2 lat. Okres ten mieści się w ustawowych granicach. W ocenie Sądu jest on adekwatny dla osiągnięcia pożądanej zmiany w zachowaniu oskarżonego.

M. G.

4

4

Ponieważ oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości, Sąd na podstawie art. 42 § 2 kk zobligowany był orzec zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych lub pojazdów mechanicznych określonego rodzaju. Zgodnie z powołanym przepisem, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, jest w stanie nietrzeźwości istnieje obligatoryjność orzeczenia tego środka karnego na okres co najmniej 3 lat. Ten środek karny ma nie tylko charakter represyjny, lecz także pełni funkcję prewencyjną, przez wyeliminowanie z ruchu drogowego osoby stwarzającej zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu lądowym. W ocenie Sądu pozbawienie oskarżonego uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym na okres 3 lat zapewni realizację wychowawczych i zapobiegawczych celów wskazanego środka karnego.

W ocenie Sądu w okolicznościach przedmiotowej sprawy orzeczenie tego środka karnego na minimalny przewidziany przez ustawę okres będzie wystarczające.

M. G.

5

5

Jak stanowi art. 43a § 2 kk w razie skazania sprawcy między innymi za przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 kk na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5.000 do wysokości 60.000 złotych. Sąd miał na uwadze możliwości finansowe i majątkowe oskarżonego, który jest osobą bezrobotną i

M. G.

6

1 lit. c

Stosownie do art. 46 § 1 kk wobec wniosku pokrzywdzonej E. W. obowiązany był orzec o obowiązku naprawienia przez oskarżonego szkody w postaci uszkodzenia ogrodzenia posesji, tj. bramy i 3 słupków.

Sąd ustali wysokość szkody na poziomie kwoty 4.000 zł. W ocenie Sądu powyższa kwota odpowiada rzeczywistej wartości szkody majątkowej.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Zatrzymanie prawne prawa jazdy obligowało do rozstrzygnięcia w trybie art. 63 § 4 kk.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, mając na względzie jego sytuację majątkową i fakt, że uiszczenie kosztów sądowych chociażby w części, z uwagi na brak stałego zatrudnienia i skromne dochody, byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.

6.  1Podpis