Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 763/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I.

J. K.

W okresie od 12 listopada 2021 roku do 25 listopada 2021 roku, w nieustalonym miejscu, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 2800 złotych poprzez wprowadzenie w błąd co do możliwości uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, działając w ten sposób, że:

- w dniu 12 listopada 2021 roku w nieustalonym miejscu, ze skutkiem w miejscowości B., woj. (...), za pośrednictwem portalu F., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości wywiązania się z umowy uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, z której nie wywiązał się mimo otrzymania od pokrzywdzonej za pośrednictwem B. wpłaty pieniędzy w kwocie 400 złotych na konto bukmacherskie prowadzone przez Spółkę (...) SA, w wyniku czego pokrzywdzona D. K. poniosła straty w wysokości 400 złotych,

- w dniu 12 listopada 2021 roku w nieustalonym miejscu, ze skutkiem w miejscowości B., woj. (...), za pośrednictwem portalu F., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości wywiązania się z umowy uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, z której nie wywiązał się mimo otrzymania od pokrzywdzonej za pośrednictwem B. wpłaty pieniędzy w kwocie 400 złotych na konto bukmacherskie prowadzone przez Spółkę (...) SA, w wyniku czego pokrzywdzona D. K. poniosła straty w wysokości 400 złotych,

- w dniu 15 listopada 2021 roku w nieustalonym miejscu, ze skutkiem w miejscowości B., woj. (...), za pośrednictwem portalu F., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości wywiązania się z umowy uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, z której nie wywiązał się mimo otrzymania od pokrzywdzonej za pośrednictwem B. wpłaty pieniędzy w kwocie 400 złotych na konto bukmacherskie prowadzone przez Spółkę (...) SA, w wyniku czego pokrzywdzona D. K. poniosła straty w wysokości 300 złotych,

- w dniu 16 listopada 2021 roku w nieustalonym miejscu, ze skutkiem w miejscowości B., woj. (...), za pośrednictwem portalu F., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości wywiązania się z umowy uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, z której nie wywiązał się mimo otrzymania pieniędzy w kwocie 300 złotych na konto osobiste prowadzone przez (...) Bank o nr (...), w wyniku czego pokrzywdzona D. K. poniosła straty w wysokości 300 złotych,

- w dniu 20 listopada 2021 roku w nieustalonym miejscu, ze skutkiem w miejscowości B., woj. (...), za pośrednictwem portalu F., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości wywiązania się z umowy uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, z której nie wywiązał się mimo otrzymania pieniędzy w kwocie 400 złotych na konto osobiste prowadzone przez (...) Bank o nr (...), w wyniku czego pokrzywdzona D. K. poniosła straty w wysokości 400 złotych,

- w dniu 22 listopada 2021 roku w nieustalonym miejscu, ze skutkiem w miejscowości B., woj. (...), za pośrednictwem portalu F., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości wywiązania się z umowy uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, z której nie wywiązał się mimo otrzymania od pokrzywdzonej za pośrednictwem B. wpłaty pieniędzy w kwocie 200 złotych na konto bukmacherskie prowadzone przez Spółkę (...) SA, w wyniku czego pokrzywdzona D. K. poniosła straty w wysokości 400 złotych,

- w dniu 22 listopada 2021 roku w nieustalonym miejscu, ze skutkiem w miejscowości B., woj. (...), za pośrednictwem portalu F., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości wywiązania się z umowy uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, z której nie wywiązał się mimo otrzymania od pokrzywdzonej za pośrednictwem B. wpłaty pieniędzy w kwocie 400 złotych na konto bukmacherskie prowadzone przez Spółkę (...) SA, w wyniku czego pokrzywdzona D. K. poniosła straty w wysokości 500 złotych,

- w dniu 25 listopada 2021 roku w nieustalonym miejscu, ze skutkiem w miejscowości B., woj. (...), za pośrednictwem portalu F., działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości wywiązania się z umowy uzyskania zysków z inwestycji w zakłady bukmacherskie, z której nie wywiązał się mimo otrzymania od pokrzywdzonej za pośrednictwem B. wpłaty pieniędzy w kwocie 400 złotych na konto bukmacherskie prowadzone przez Spółkę (...) SA, w wyniku czego pokrzywdzona D. K. poniosła straty w wysokości 300 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 i 3 kk w zw. z art. 12 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  D. K. mając pracę zaciągnęła kilka pożyczek będąc przekonana, że uda się je wszystkie spłacić. Kiedy jednak została zwolniona i straciła zatrudnieni zaczęła szukać innych sposób szybkiego zarobku. Na portalu społecznościowym zaczęła kontaktować się z użytkownikiem (...), który ogłaszał się proponując inwestycję w zakłady bukmacherskie, obiecywał pewny zysk. Prócz ww. kontem J. K. posługiwał się również stworzonymi przez siebie kontami (...) oraz (...).

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania D. K.

Notatka urzędowa

Zestawienie transakcji

Informacja o dostawcy usług

Wydruki bilingów

Historia rachunku bankowego

Historia logowania na konto

Dane abonenta

Pismo M. Bank z zał.

Wydruk rozmowy

Potwierdzenie przelewu

275, 311v-312

2v-3v, 257v,

312-312v

1, 32, 64, 94-

95, 136

7-26

33-36

47-63

66-89

90-93

103-107

114-135

259-271v

278-295

2.  W okresie od 12 listopada 2021 r. do 25 listopada 2021 r. D. K. wpłacała różne kwoty. Wpłat dokonywała za pośrednictwem B. na konto bukmacherskie prowadzone przez Spółkę (...) S.A. lub bezpośrednio na konto osobiste J. K. numer (...) prowadzone przez (...) Bank. W sumie wpłaciła łącznie 2.800 złotych na rzecz J. K..

3.  Pomimo składanych obietnic D. K. wypłaty tzw. bonusa z zakładów bukmacherskich, kontakt z J. K. posługującym się ww. kontami na F. urwał się definitywnie.

4.  J. K. oddał D. K. wszystkie wpłacone przez nią pieniądze tj. 2.800 złotych, ponadto tytułem zadośćuczynienia za swoje zachowanie zapłacił jej kwotę 1.000 złotych.

5.  J. K. nie był karany.

Dane o karalności

220

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I.

J. K.

Jw.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  J. K. nie oszukał D. K., która przelała mu jedynie kwotę 700 złotych.

Wyjaśnienia oskarżonego

246

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania D. K.

Notatka urzędowa

Zestawienie transakcji

Informacja o dostawcy usług

Wydruki bilingów

Historia rachunku bankowego

Historia logowania na konto

Dane abonenta

Pismo M. Bank z zał.

Wydruk rozmowy

Potwierdzenie przelewu

Wina oskarżonego nie budzi najmniejszych wątpliwości. Zgromadzone w sprawie dowody postaci zeznań świadka D. K. czy też zgromadzonych dokumentów jak i same wyjaśnienia oskarżonego, w tym przyznanie się J. K. do winy wykazały, iż swoim zachowaniem w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk. Wobec powyższego stan faktyczny w sprawie jest bezsporny. Jednakże po przeprowadzeniu postępowania Sąd nieco zmofyu

Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów sporządzonych przez funkcjonariuszy Policji, ponieważ nie budzą wątpliwości Sądu co do ich autentyczności ani wiarygodności zawartych tam informacji. W tożsamy sposób Sąd ocenił i uwzględnił dowody z dokumentów pochodzących od operatorów telekomunikacyjnych czy też banku. Ponadto Sąd uwzględnił dokumenty prywatne tj. wydruki rozmowy oraz potwierdzenia przelewów złożone przez pokrzywdzoną.

1.1.2

1.1.3

1.1.4

1.1.15

Dane o karalności

Dokument w postaci karty karnej nie budzi żadnych wątpliwości co do autentyczności, ani rzetelności odnośnie zawartych tam informacji.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie uwzględnił pierwotnych wyjaśnień oskarżonego, w których nie przyznał się do winy i twierdził, że D. K. wpłaciła na jego rzecz jedynie kwotę 700 zł. Powyższe twierdzenia stały w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie, ponadto w trakcie kolejnych przesłuchań J. K. wyjaśnił odmiennie, w całości przyznając się do stawianego mu zarzutu.

Zeznania świadków:

W. G.

T. M.

J. P.

Sąd pominął zeznania tych świadków ponieważ nie miały one żadnego znaczenia dla przedmiotowego postępowania.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

J. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 286 § 1 kk odpowiedzialności karnej podlega ten kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub zdolności do należnego pojmowania przedsiębranego działania.

Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 kk należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem - i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion ( wyrok SN z 02.02.2007 r. IV KK 378/06). Określone w art. 286 kk przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Powyższe ujęcie znamion strony podmiotowej wyklucza możliwość popełnienia oszustwa z zamiarem ewentualnym. Ponadto owy zamiar doprowadzenia innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wskutek wprowadzenia jej w błąd, co do istotnych okoliczności musi istnieć już w chwili zawarcia kontraktu. W przedmiotowej sprawie bezsprzecznym jest, że J. K. chciał wprowadzić pokrzywdzoną w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy oraz chciał doprowadzić ją do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Świadczy o tym kilka faktów, po pierwsze oskarżony kontaktując się z pokrzywdzoną posługiwał się na portalu społecznościowym trzema kontami, w tym dwoma założonymi na fikcyjne dane. W ten sposób oskarżony chciał przede wszystkim chciał zdecydowanie zwiększyć szansę na większą ilość pieniędzy przelewanych przez pokrzywdzoną. Po drugie zaledwie po kilku dniach kiedy to pokrzywdzona wykonała kilka wpłat, za pośrednictwem B., bezpośrednio na konto oskarżonego, lub na konto bukmacherskie (...), kontakt z J. K. natychmiast się urwał.

Zachowanie oskarżonego było ukierunkowane na określony cel - osiągnięcia korzyści majątkowej, istniało bowiem ono w namawiania pokrzywdzonej do przelewania pieniędzy, zachęcania jej obietnicami o pewnym zysku z inwestycji w zakładach bukmacherskich. J. K. swoim zachowaniem wywołał w świadomości pracownika pokrzywdzonej D. K. wyobrażenie o rzeczywistości. Zatem oskarżony wykorzystał istniejącą rozbieżność między stanem świadomości ww. a rzeczywistością, której nie skorygował, lecz użył dla uzyskania przez siebie korzyści majątkowej, wynikającej z niekorzystnego dla pokrzywdzonej rozporządzenia mieniem.

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne pozwalają w ocenie sądu stwierdzić, że zachowanie, którego dopuścił się J. K. stanowi wypadek mniejszej wagi z art. 286 § 3 kk. Sąd miał bowiem na uwadze, że wypadek mniejszej wagi, uważa się w praktyce te odmiany czynów typu podstawowego, w których stopień społecznej szkodliwości oraz wina sprawcy są znacznie niższe niż w przypadku typu podstawowego, a nie są jeszcze „subminimalne”, jak w razie znikomości tych znamion zupełnie odejmującej czynowi charakter przestępczy. Wypadek mniejszej wagi jest stanem pośrednim między brakiem treści materialnej przestępstwa, a stanem uznawanym za przestępstwo typu podstawowego. Za wypadki mniejszej wagi uznaje się więc takie zachowania, wyczerpujące znamiona przestępstwa, gdy szkoda wyrządzona lub zamierzona jest niewielka, sprawca działa z niewielką winą ( tak też wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 czerwca 2002r., sygn. Akt II AKa 128/02, KZS 2002/6/16). Podnosi się też, że wypadek mniejszej wagi jest taką postacią czynu o znamionach ustawowych przestępstwa typu podstawowego, które charakteryzuje przewaga łagodzących elementów przedmiotowo-podmiotowych takich jak niska wartość przedmiotu czynu, niewielki stopień pokrzywdzenia ofiary, niewielka korzyść majątkowa, którą chciał odnieść sprawca, osobista więź łącząca sprawcę z pokrzywdzonym itp. Są to niewątpliwie elementy, które pozwalają na ocenę czynu przestępczego przypisanego oskarżonemu jako wypadku mniejszej wagi ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 sierpnia 2001r., II AKa 284/01, Prok. i Pr. 2002/5/9). Kodeks karny nie zawiera definicji wypadku mniejszej wagi. Należy go jednak określić jako uprzywilejowaną postać czynu o znamionach przestępstwa typu podstawowego ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 października 1996 r., V KKN 79/96, OSNKW 1997, nr 3-4, poz. 27; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1971 r., VI KZP 42/70, OSNKW 1971, nr 11 poz. 163; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 grudnia 1978 r., VII KZP 23/77, OSNKW 1979, nr 1-2, poz. 1).

Przenosząc powyższe wskazania na grunt rozpoznawanej sprawy, należało stwierdzić, że czyn J. K. będący przedmiotem niniejszej sprawy, cechował się właściwościami, które znacząco łagodziły ocenę stopnia jego ujemnej zawartości. Sąd ustalił, że stopień wywołanego przez oskarżonego bezprawia nie był znaczny. To ustalenie prowadziło z kolei do wniosku, że jego występek miał charakter wypadku mniejszej wagi, stanowiący uprzywilejowany typ przestępstwa z art. 286 kk, a nie jego typ podstawowy objęty regulacją art. 286 § 1 kk . Za taką decyzją przemawiały zaś następujące fakty: jeszcze przed skierowaniem aktu oskarżenia do sądu J. K. w całości naprawił szkodę wyrządzoną przestępstwem, zwrócił pokrzywdzonej całą kwotę tj. 2.800 złotych, a ponadto zapłacił jej dodatkowo 1.000 złotych tytułem zadośćuczynienia. Doszło między nimi do pogodzenia się, pokrzywdzona nie rościła wobec oskarżonego żadnych pretensji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oskarżony J. K. swoim zachowaniem niewątpliwie wypełnił znamiona czynu z art. 286 § 1 i 3 kk w zw. z art. 12 § 1 kk.

☒

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

1.

J. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie zachodziły przesłanki zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

W myśl art. 66 § 1 kk, sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu powyższe okoliczności zachodzą w niniejszym przypadku. Otóż wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu nie są znaczne. Sąd miał co prawda na uwadze, że oskarżany działał z zamiarem bezpośrednim, jednakże w toku niniejszego postępowania przyznał się w całości do winy, żałował swojego zachowania i wyraził skruchę. Jeszcze przed skierowaniem przeciwko niemu aktu oskarżenia do sądu J. K. w całości naprawił szkodę wyrządzoną przestępstwem. Nie tylko zwrócił pokrzywdzonej wszystkie pieniądze tj. 2.800 złotych, ale tytułem zadośćuczynienia zapłacił na jej rzecz dodatkowo 1.000 złotych. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze dyrektywy wymienione w art. 115 § 2 kk. Zgodnie z art. 115 § 2 kk, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Kolejną przesłanką wskazaną w art. 66 § 1 kk jest to, by okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości. W niniejszej sprawie J. K. przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu, potwierdził fakt zaistnienia zdarzenia, opisał sposób zachowania. Należy ponadto stwierdzić, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonego, zeznań pokrzywdzonej oraz dokumentów wynika niezbicie, że dopuścił się on przypisanego mu czynu z art. 286 § 1 i 3 kk w zw. z art. 12 § 1 kk.

Oskarżony nie był dotychczas karany, prowadził poprawny tryb życia. Jego zachowanie objęte niniejszym postępowaniem miało więc charakter incydentalny. J. K. w toku postępowania wyraził skruchę, żałował swojego zachowania. Zatem właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia skłaniają Sąd do przekonania, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego - mimo warunkowego umorzenia wobec niego postępowania karnego. W ocenie Sądu groźba ewentualnego podjęcia warunkowo umorzenia postępowania karnego w razie nieprzestrzegania przez oskarżoną porządku prawnego, której jest to pierwszy kontakt z wymiarem sprawiedliwości będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów postępowania, w szczególności w zakresie zapobieżenia popełnienia przez nią kolejnych przestępstw. Zdaniem Sądu okres próby 2 lat, na który następuje warunkowe umorzenie postępowania, pozwoli zweryfikować to, czy oskarżony będzie rzeczywiście przestrzegał porządku prawnego.

Zgodnie z § 2 wskazanego powyżej przepisu, warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. J. K. działał w warunkach mniejszej wagi. W myśl art. 286 § 3 kk, w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. W niniejszej sprawie przesłanka formalna wskazana w art. 66 § 2 kk została zatem spełniona.

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. K.

1.

I.

Wobec zaistniałych przesłanek z art. 66 kk, Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec J. K., któremu przypisano czyn z art. 286 § 1 i 3 kk w zw. z art. 12 § 1 kk na okres próby 2 lat. W ocenie Sądu powyższy okres próby pozwoli na dokonanie weryfikacji postawionej pozytywnej prognozy kryminologicznej. Jednocześnie orzeczony okres próby jest adekwatny do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu i będzie dla oskarżonego okazją do refleksji nad koniecznością przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

J. K.

2.

1.

Kładąc nacisk na wychowawcze oddziaływanie Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego tak aby J. K. nie odczuł warunkowego umorzenia postępowania jak szczególnego rodzaju zwolnienia go z odpowiedzialności.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk w zw. z art. 43a § 1 kk orzekł wobec J. K. świadczenie pieniężne w wysokości 1.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Przy ustalaniu wysokości środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego Sąd miał na uwadze przede wszystkim sytuację majątkową oskarżonego, stopień i rodzaj naruszonych zasad współżycia społecznego i porządku prawnego przez oskarżonego oraz konsekwencje naruszenia tych zasad. Przy wymiarze wysokości świadczenia pieniężnego Sąd kierował się również względami prewencji ogólnej, miał na uwadze warunki i właściwości osobiste oskarżonego - jej dotychczasową niekaralność. Sąd uznał, że powyższy obowiązek o charakterze finansowym w pełni uświadomi oskarżonemu nieopłacalność podejmowania tego typu zachowań karalnych i jednocześnie skłoni do rozważnego postępowania w przyszłości.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

W ocenie Sądu brak było podstaw, aby zwolnić oskarżonego od zapłaty kosztów procesu, bowiem nie są one duże, a sytuacja materialna J. K. jest dobra. Dlatego Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania oraz wymierzył mu kwotę 60 złotych tytułem opłaty.

6.  1Podpis