Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Nalepa

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kotala

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 roku na rozprawie sprawy

W. B. (1)

s. S. i W. z domu C.

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 sierpnia 2018 r. o godz. 14:10 w m. (...), gm. W., pow. (...), woj. (...), będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu: 1,28 mg/l o godz. 14:55 (alkosensor) oraz 2,50 %0 o godz. 15:40, 2,44 %0 o godz. 16:15, 2,37 %0 o godz. 16:45 alkoholu etylowego we krwi kierował samochodem osobowym marki P. (...) o nr rej. (...), czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

orzeka:

1.  oskarżonego W. B. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art.178a§1 kk wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej dziennej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

2.  na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

3.  na podstawie art. 43a§2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) złotych;

4.  na podstawie art. 63§4 kk na poczet orzeczonego zakazu zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 sierpnia 2018 roku;

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 258,10 (dwustu pięćdziesięciu ośmiu złotych, dziesięciu groszy) tytułem zwrotu wydatków postępowania oraz wymierza mu opłatę w kwocie 200 (dwustu) złotych.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2018 r. około 14:10 funkcjonariusze WRD w P. T. K. i G. O. przyjechali do miejscowości P.nr (...)w Gminie W., gdzie doszło do zdarzenia drogowego w przebiegu którego kierujący samochodem P. o nr rej (...) zjechał na południowe pobocze i uderzył w betonowy przepust melioracyjny. Na miejscu funkcjonariusze zastali kierującego, którym okazał się oskarżony W. B. (1). Został przez nich o 14:55 zbadany urządzeniem Alcosensor z wynikiem 1,28 mg/l. Od oskarżonego pobrano trzykrotnie krew. W próbce z 15:40 stwierdzono stężenie alkoholu etylowego - 2,50 promila, z 16:15 stwierdzono stężenie alkoholu etylowego – 2,44 promila, z 16: stwierdzono stężenie alkoholu etylowego – 2,44 promila. Podczas pobierania krwi oskarżony mówił niewyraźnie, nie potrafił wykonać próby „palec- nos”, nie był w stanie podpisać protokołów pobrania krwi.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 61v , notatka urzędowa – k. 1, szkic- k. 5, protokół oględzin pojazdu – k. 6 - 7, protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu – k. 2, protokoły pobrania krwi –k.13,16,19 , analiza chemiczna krwi –k. 12,15,18 )

W. B. (1) ukończył 39 lat. Żonaty. Na utrzymaniu ma dwoje dzieci w wieku 13 i 15 lat. Z zawodu technik drzewny. Prowadzi stolarnię uzyskując z tej działalności dochód w wysokości 1500 złotych miesięcznie. Nie był wcześniej karany za przestępstwo. Ma dom jednorodzinny w P..

(dowód: informacje podane przez oskarżonego do protokołu -k. 61, karta karna - k 10 )

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że pokłócił się z żoną, wypił i wsiadł. Miał przejechać 500 m a przejechał 300 m po czym wjechał do rowu. Wnosił o łagodny wymiar kary, potem o warunkowe umorzenie postępowania, gdyż prawo jazdy jest mu niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ często montuje meble u klientów. Żona od stycznia nie pracuje. Wozi matkę na rehabilitację do W. i syna, dwa razy na treningi piłkarskie do W.. Żona ma prawo jazdy, ale nie jeździ samochodem (k. 61 v).

Sąd pozytywnie ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy. Nie budzi on wątpliwości ani co do faktu kierowania przez oskarżonego samochodem na drodze publicznej pod wpływem alkoholu, ani też co do wysokości stężenia alkoholu w jego organizmie. Zasadniczym dowodem sprawstwa oskarżonego jest przede wszystkim niekwestionowany przez strony w toku postępowania protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego, którym zbadano oskarżonego bezpośrednio po zatrzymaniu oraz wyniki analizy chemicznej pobranej od oskarżonego krwi. Wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy potwierdzają spożywanie przez niego alkoholu przed zatrzymaniem go, korespondując z wynikami użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu i ekspertyzami kryminalistycznymi . Oskarżony nie zgłaszał uwag ani zastrzeżeń co do sposobu, ani wyniku badania, nie żądał też ponownych badań krwi.

Sąd uznał zatem za nie budzące wątpliwości, iż taki, a nie inny wynik tych badań spowodowany był spożywaniem przez oskarżonego alkoholu zanim został zatrzymany.

Oskarżony przyznał również, iż kierując samochodem zjechał z jezdni i przemieścił się do rowu, co było wynikiem nadmiernego spożycia alkoholu i obniżenia wydolności psychofizycznej, a nie wywołane sytuacją drogową. Relacje te konweniują z notatką urzędową, protokołem oględzin samochodu i szkicem z miejsca zdarzenia.

Zarówno wyjaśnienia oskarżonego, jak i pozostały ujawniony materiał dowodowy uznano więc za wiarygodny.

Art. 178 a § 1 kk przewiduje min., iż podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym.

Definicję stanu nietrzeźwości zawiera art. 115 § 16 kk przyjmujący, iż zachodzi on, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Oskarżony niewątpliwie spożywał przed rozpoczęciem jazdy alkohol i w związku z tym znajdował się w stanie nietrzeźwości. Swoim zachowaniem zrealizował znamiona zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 kk.

Przy wyborze rodzaju i rozmiaru kary, jak również przy orzekaniu o rozmiarze środka karnego Sąd baczył, by były one adekwatne do okoliczności sprawy, zwłaszcza do stopnia naruszenia przez oskarżonego zasady trzeźwości uczestników ruchu drogowego. Przy wymiarze kary na niekorzyść oskarżonego przyjęto bardzo wysoki stopień intoksykacji alkoholowej jego organizmu, który przekroczył aż pięciokrotnie ustawowy próg 0,25 mg/l, który decyduje o zakwalifikowaniu czynu sprawcy prowadzącego pojazd po spożyciu alkoholu, jako zabronionego przez Kodeks Karny, a nie Kodeks Wykroczeń. Nie chodzi tu o liczby, ale o prostą zasadę, im większy stopień „pijaństwa” tym mniejsza kontrola nad samochodem. Według danych Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w przypadku stężenia alkoholu na poziomie ponad 2 promili powoduje senność, znaczne obniżenie kontroli zachowania i poruszania się (por. także Bohdan Woronowicz „Bez tajemnic i uzależnieniach i ich leczeniu” Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie 2003 r.). Takie objawy występowały u oskarżonego jeszcze dwie godziny po zdarzeniu co obrazują protokoły pobrania od niego krwi. Spożywając tak znaczną ilość alkoholu oskarżony, jako osoba normalna psychicznie i doświadczona życiowo mógł i powinien przewidzieć jakie będzie to niosło konsekwencje dla jego zdolności do kierowania pojazdem. Takie postępowanie cechuje wysoki stopień winy, skoro od wielu lat w massmediach prowadzone są liczne akcje edukacyjne ukazujące szkodliwe skutki prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu a każdy incydent z tego gatunku jest szeroko opisywany/pokazywany i piętnowany.

Oskarżony poruszał się w niebezpieczny sposób na drodze w terenie zabudowanym, po ujechaniu zaledwie 300m wjechał do rowu i uderzył w betonowy przepust, co było konsekwencją znacznej intoksykacji alkoholowej jego organizmu. Nie może więc odciążać go to, że ujechał tak krótki odcinek, skoro z uwagi na opilstwo nie był stanie utrzymać się pomiędzy krawędziami drogi. Zakończenie jazdy nie wynikało ze świadomej decyzji oskarżonego z refleksji, iż nie powinien dalej prowadzić w takim stanie, co z fizycznej niemożliwości jej kontynuowania. Nie można też powiedzieć, że jazda wiejską drogą jest mniej niebezpieczna niż miejską. Doświadczenie sędziowskie pokazuje, iż na terenach wiejskich, słabo skomunikowanych, bez autobusów, występuje wzmożony ruch pieszy, rowerowy. Zdarza się też że mniejszy ruch pojazdów daje ułudę bezpieczeństwa dzieciom, które bawią się w pobliżu drogi czy też na asfalcie; oskarżony wjechał z impetem w przepust stanowiący element wjazdu na posesję, co również zwiększało ryzyko spotkania tam innego uczestnika ruchu. Zaledwie dwa dni przed drogowym „wyczynem” oskarżonego na szosie – 12 sierpnia 2018 r., nietrzeźwy kierowca na terenie wiejskim w B. w powiecie (...), po ujechaniu - tak jak oskarżony - kilkuset metrów, potrącił dwoje dzieci w tym jedno śmiertelnie, co pokazuje, że kierujący pojazdami mechanicznymi w stanie upojenia są niebezpieczni dla otoczenia na terenach wiejskich.

Na korzyść oskarżonego Sąd poczytał fakt, iż przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz uprzednią niekaralność, która po zestawieniu z wiekiem wskazuje, iż przedmiotowy czyn stanowił jedynie epizod w dotychczasowym nienagannym życiu oskarżonego.

Mając powyższe na względzie sąd zdecydował o wymierzeniu oskarżonemu kary grzywny w liczbie 100 stawek dziennych. Wysoki stopień winy, znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego, spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które determinowały wysoki stopień społecznej szkodliwości zachowania W. B., wyróżniając je na niekorzyść w stosunku do typowych „jazd w stanie nietrzeźwości” (z mniejszym promilarzem i bez spowodowania kolizji), powodowały, iż nie zachodziły w sprawie ustawowe przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania karnego opisane w art. 66 § 1 kk. Sąd zdaje sobie sprawę, iż orzeczona kara i powiązany z nią zakaz prowadzenia pojazdów zakaz zaburzy funkcjonowanie zakładu stolarskiego oskarżonego i spowoduje, że nie będzie mógł podwozić syna na treningi a matki do lekarza, jednakże okoliczności te są typowym następstwem każdego przypadku naruszenia zasady trzeźwości do przewidzenia zanim podejmie się decyzję o kierowaniu pojazdem. Poza tym względy te nie mają charakteru priorytetowego przy ustalaniu rodzaju represji karnej za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, gdyż są nimi waga naruszonych reguł ostrożności i stopień naruszenia oraz okoliczności związane z kierowaniem pojazdem (sposób jazdy) i skutki a te nie mogą w żadnym wypadku przemawiać na korzyść oskarżonego, a wręcz go pogrążają. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności uprawnienia do kierowania pojazdami posiada żona oskarżonego, która, jak wyjaśnił W. B., nie ma pracy zarobkowej. Będzie więc możliwym a wręcz koniecznym w takiej sytuacji, aby pomagała oskarżonemu w biznesie czy też sprawunkach rodzinnych przejmując rolę kierowcy.

Ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny sąd kierował się wskazaniami z art. 33 § 3 kk, biorąc pod uwagę osiągane przez oskarżonego zarobki, posiadanie na utrzymaniu dwójki dzieci oraz żony.

W przypadku skazania za przestępstwo z art. 178 a § 1 k sąd obowiązany jest w oparciu o treść art. 42 § 2 kk orzec zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju. Rozważając kwestię rozmiaru i zakresu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych Sąd wziął pod uwagę, że pijani kierowcy są poważnym zagrożeniem na drogach. Postępowanie z tą kategorią nieodpowiedzialnych kierowców winna zatem cechować odpowiednia surowość, a najwłaściwszym narzędziem w ręku Sądu jest w tej mierze środek karny, o jakim mowa w art. 42 § 2 kk. Przy wymiarze powyższego środka karnego Sąd wziął pod uwagę te same okoliczności, które legły u podstaw wyboru rodzaju i rozmiaru kary. Dlatego też wymierzono oskarżonemu środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Co prawda jest to minimalny wymiar tego środka, jednak w ocenie Sądu z uwagi na to, że powoduje on wyeliminowanie oskarżonego z ruchu, zgodnie z wolą ustawodawcy, na okres aż 3 lat rodząc dodatkowo konieczność ponownego ubiegania się o uzyskanie uprawnień do kierowania pojazdami, jest on wystarczający do wdrożenia sprawcy, aby przestrzegał zasady trzeźwości, kształtując jednocześnie potrzeby w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa.

Marginesowo sąd zauważa, iż art. 182a § 1 kkw daje obecnie każdej osobie skazanej za czyn z art. 178a § 1 kk prawo ubiegania się, po upływie połowy okresu zakazu do jego modyfikacji poprzez zakaz prowadzenia pojazdów niewyposażonych w blokadę alkoholową.

Na podstawie art. art. 63 § 1 i 5 kk zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania na poczet kary grzywny a na podstawie 63 § 4 kk orzeczono o zaliczeniu oskarżonemu czasu zatrzymania prawa jazdy na poczet środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Na podstawie art. 43a § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego świadczenia pieniężne, obligatoryjna w przepadku sprawców czynów z art. 178 a § 1 kk w minimalnej wysokości 5.000 złotych.

Sąd w oparciu o art. 627 obciążył oskarżonego wydatkami w sprawie i wymierzył opłatę na podstawie art 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).