Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 470/25

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. N.

z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 282 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakt 1

Od czerwca 2024 r. S. P. pracowała w (...) na a. (...) (...) przy ul. (...) w P. (...) gdzie przeniosła się po zamknięciu innego punktu tego samego rodzaju. Do pracy zwerbowała ją A. N., która oprócz tego, że sama również tam pracowała, wykonywała dodatkowo inne czynności związane z funkcjonowaniem tego lokalu oraz kilku innych o tym samym charakterze.

Pokrzywdzona pracowała bez formalnej umowy, na podstawie tworzonych i niszczonych na bieżąco grafików, a jej zadania polegały m.in. na kontrolowaniu, za pomocą kamer zewnętrznych, kto chce wejść do lokalu, otwieraniu drzwi i wpuszczaniu klientów oraz wypłacaniu im ewentualnych wygranych. Zarabiała ok. 7.000 zł miesięcznie. Sama także - z różnym skutkiem - grała na a., niekiedy podczas pracy.

S. P. od początku miała świadomość, że pracuje w dobrze zakonspirowanej, nielegalnej branży hazardowej. Nigdy nie poznała swoich pracodawców, a jedynie widywała serwisantów doglądających automatów. Za swoją szefową uważała A. N., która rozliczała godziny pracy, wypłacała wynagrodzenie, opłacała media, zaopatrywała lokal w napoje i papierosy dla klientów, instruowała nowe pracownice jak postępować i co mówić w razie kontroli z (...) (...) Pobierała także przeszło dwukrotnie wyższe wynagrodzenie niż pokrzywdzona.

Ponadto, jako jedyna komunikowała się z szefostwem, robiła tzw. "spusty", czyli rozliczenia automatów wysyłając przy tym zdjęcia liczników do firmy i ogólnie sprawiała wrażenie obeznanej z zasadami funkcjonowania tego rodzaju punktów.

Kiedyś opowiedziała S. P. historię pewnej posądzonej o nieuczciwość pracownicy, którą ludzie powiązani z firmą wywieźli do lasu w bagażniku samochodowym, rozebrali i pobili. Komentując to zdarzenie oskarżona dodała, że sama wolałaby raczej takiej dziewczynie obciąć włosy niż ją pobić. Pokrzywdzona wówczas nie przejęła się specjalnie tą opowieścią i szybko o niej zapomniała.

1. zeznania S. P.

379-382, 6-8, 28-29

2. protokoły oględzin miejsca i rzeczy

20-21, 103-150v

3. częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. N.

377v-379

Fakt 2

W dniu 14 marca 2025 r. S. P. rozpoczęła samodzielną, 24-godzinną zmianę, która miała trwać do godz. 8:00 następnego dnia. W ciągu zmiany dwukrotnie w a. zabrakło pieniędzy na wypłatę wygranej i A. N., po telefonicznej informacji od pokrzywdzonej, musiała je dowozić ze swojego domu, gdzie trzymała firmowe pieniądze. Takie sytuacje wcześniej również się zdarzały, ale nigdy nie wpływało to na pracę lokalu i nie zarządzano z tego powodu przerwy technicznej, dzięki czemu punkt pracował non stop.

Około godz. 23:00 sytuacja się powtórzyła, więc pokrzywdzona ponownie zadzwoniła do oskarżonej informując, że nie ma pieniędzy dla gracza, który wygrał 400 zł. Tym razem jednak A. N. poleciła wyprosić klienta z lokalu pod pretekstem półgodzinnej przerwy na serwis, co mimo zdziwienia pokrzywdzona uczyniła. Chwilę później A. N. zjawiła się pod lokalem, w którym pokrzywdzona była już wówczas sama. Widząc oskarżoną dzięki zewnętrznym kamerom pokrzywdzona otworzyła drzwi wiodące do niewielkiego przedsionka oraz kolejne wychodzące bezpośrednio na ulicę, by ją wpuścić do środka. Dopiero po otwarciu zewnętrznych drzwi S. P. zobaczyła, że oskarżonej towarzyszy mężczyzna w kominiarce na twarzy. A. N. przedstawiła go jako informatyka z firmy, który ma coś do pokazania. Nigdy wcześniej nie zdarzyło się, aby ktokolwiek przysłany z firmy celem serwisu urządzeń był zamaskowany.

Wszyscy troje podeszli do jednego z pięciu automatów, a mężczyzna w kominiarce na twarzy podłączył do niego klawiaturę wskazując na ekran, którego zapisów S. P. nie zrozumiała. A. N. powiedziała wtedy, że nieważne co on pokazuje, ale brakuje 150 000 zł, które pokrzywdzona musi oddać. Odwołując się do zdjęć liczników, jakie miała w telefonie dodała, że tylko podczas jednej zmiany pokrzywdzonej powstało manko na 17 000 zł. S. P. bardzo się zdenerwowała i twierdząc, że niczego nie wzięła i niczego nie odda zaczęła zbierać się do wyjścia.

Kiedy podeszła do kanapy stojącej nieopodal automatów i zakładała buty, usłyszała, że A. N. mówi do kogoś przez telefon "ona wychodzi". Po tych słowach oskarżona natychmiast skierowała się do wejścia i otworzyła zamknięte na klucz drzwi zewnętrzne wpuszczając do lokalu dwóch kolejnych zamaskowanych mężczyzn. Żadnego z nich pokrzywdzona nie rozpoznała. Jeden z nich, wyższy, od razu skierował się do S. P. uderzając ją w twarz i powodując u niej stłuczenie tkanek miękkich, skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres nie dłuższy niż 7 dni. Potem docisnął jej ciało do kanapy i polecił drugiemu ścinać jej włosy. Pokrzywdzona miała wówczas długie włosy upięte w kucyk, który został odcięty nożyczkami i rzucony na podłogę, po czym elektryczną maszynką ogolono jej jeszcze część włosów nad czołem. Jednocześnie napastnicy oświadczyli, że pokrzywdzona "wisi" 150.000 zł i zażądali, by jutro oddała oskarżonej część tj. 15.000 zł i umówiła się z nią co do spłaty dalszych rat. Zagrozili, że cokolwiek zrobi i tak ją znajdą, bo wiedzą, gdzie mieszka razem ze swoim narzeczonym i teściową, a także kiedy bierze ślub. (...) tych S. P. nie przekazywała nikomu z firmy, a o jej sytuacji życiowej, w tym planowanym zamążpójściu wiedziała tylko oskarżona.

Na koniec napastnicy powiedzieli, że ma podziękować Ani za to, że dzisiaj nie została pocięta, po czym kazali jej zabrać swoje rzeczy, wyjść z lokalu, skierować się w lewo i nie oglądać za siebie. Nim pokrzywdzona wyszła, mężczyzna, który ją wcześniej uderzył zauważył jej telefon leżący na kanapie i nakazał go sobie podać, a gdy jego kompan to uczynił zniszczył go łamiąc na pół.

Od chwili wpuszczenia zamaskowanych napastników A. N. była obecna w tym samym pomieszczeniu i razem z rzekomym "informatykiem" przyglądała się zachowaniu napastników. Żaden z nich nie wypychał jej poza lokal, nie szarpał, ani niczego od niej nie żądał. Napastnicy zwracali się do niej po imieniu. Oskarżona nie była przestraszona ani zaskoczona sytuacją i nie próbowała na nią reagować. Kiedy pokrzywdzonej nakazano opuścić lokal osobiście otworzyła jej drzwi nie odzywając się do niej i nie komentując zdarzenia.

Po zajściu, kiedy zapłakana i przerażona S. P. udała się do domu, a trzej mężczyźni wyszli z lokalu i odjechali samochodem parkującym w pobliżu, A. N. jakiś czas została na miejscu zdarzenia sama. Na podłodze wciąż leżał odcięty kucyk S. P. i jej zniszczony telefon.

Oskarżona nie zawiadomiła jednak Policji, nie nawiązała kontaktu z pokrzywdzoną ani jej bliskimi, których znała, w żaden sposób nie zainteresowała się jej losem.

1. zeznania S. P.

379-382, 282v

2. opinia lekarska

59

3. protokół oględzin miejsca

20-21, 22

F. uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. N.

z art. 288 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Fakt 2

Współdziałanie oskarżonej z zamaskowanymi napastnikami podczas, gdy niszczyli oni telefon S. P..

zeznania S. P.

382v, 6-8v

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Fakt 1

1. zeznania S. P.

W całości wiarygodne z uwagi na konsekwencję, rzeczowość i bardzo wysoki poziom precyzji. Stanowcza i uporządkowana relacja pokrzywdzonej w pełni koresponduje nadto z rezultatem oględzin miejsca zdarzenia, gdzie ujawniono leżące na podłodze odcięty kucyk oraz zniszczony telefon (m.in. fot. 14, 15, 27). Wersję S. P., poza w/w walorami, cechuje nadto brak skłonności do przesady, widoczny obiektywizm wyrażający się choćby w ujawnieniu faktów obciążających ją samą (np. ujawnienie szczegółów dotyczących nieoficjalnego zatrudnienia i świadomości pracy w branży nielegalnej, opartej na zmowie przestępczej i wprowadzaniu w błąd organów celnych), a także niekwestionowana logika sytuacyjna, nakazująca powiązać brutalny i zarazem upokarzający atak na w/w z regułami półświatka przestępczego, nawykłego do bezkarności i żerowania na przekonaniu, że nikt wspierający struktury przestępcze nie odważy się poszukiwać ochrony prawnej.

2. protokoły oględzin miejsca

i rzeczy

wiarygodne, obiektywne i niekwestionowane dokumenty procesowe ilustrujący wyniki czynności wykonanych na miejscu zdarzenia, jednoznacznie wskazujące na charakter lokalu oraz na pozyskanie materialnych dowodów obu popełnionych tam przestępstw.

3. częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. N.

w zakresie potwierdzającym dobrowolne i świadome podjęcie współpracy z podmiotem organizującym nielegalne gry hazardowe, a także w części odnoszącej się do poziomu zakonspirowania w/w działalności, zasad werbowania i zatrudnienia pracowników oraz reguł rozliczeń automatów - wiarygodne z uwagi na zgodność z elementarną logiką i doświadczeniem życiowym, a także ze względu na korelację z wersją S. P.

Fakt 2

1. zeznania S. P.

jak wyżej

2. opinia lekarska

wiarygodna, skorelowana z zeznaniami pokrzywdzonej wypowiedź czynnika fachowego, opracowana w oparciu o wiarygodny materiał źródłowy, formułująca jasne, stanowcze i kompletne wnioski

3. protokół oględzin miejsca

jak wyżej, fotograficzny suplement do protokołu oględzin nie pozostawia pola do interpretacji co do rodzaju działalności prowadzonej w lokalu, a także co do tego, że S. P. ścięto tam włosy i zniszczono telefon.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Fakt 2

zeznania S. P.

relacja pokrzywdzonej nie stanowi wystarczającego oparcia dla zarzutu zniszczenia mienia, a wręcz go podważa eksponując spontaniczną i samodzielną w tym zakresie decyzję jednego z zamaskowanych napastników

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 282 kk ustanawia odpowiedzialność karną za przestępstwo powszechnie znane jako wymuszenie rozbójnicze. Działanie sprawcy ma w tym wypadku charakter kierunkowy, co oznacza, że jego celem jest osiągnięcie korzyści majątkowej poprzez posłużenie się przynajmniej jedną z trzech form czynności sprawczych - przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie bądź groźbą gwałtownego zamachu na mienie. Przemoc wobec osoby w rozumieniu art. 282 kk polega na bezpośrednim fizycznym oddziaływaniu na człowieka, w celu ukształtowania jego woli w pożądanym przez sprawcę kierunku. Nie musi się ona charakteryzować użyciem siły fizycznej o natężeniu stwarzającym niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pokrzywdzonego, bowiem spowodowanie u pokrzywdzonego obrażeń ciała nie należy do znamion wymuszenia rozbójniczego. Zakres groźby stosowanej przez sprawcę tego przestępstwa jest natomiast węższy od groźby bezprawnej zdefiniowanej w art. 115 § 12 kk, obejmując jedynie zamach na życie, zdrowie albo gwałtowny zamach na mienie.

A. N., działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi dotąd mężczyznami, zrealizowała znamiona w/w występku, jakkolwiek nie wykroczył on poza stadialną postać usiłowania. Żądaniom przekazania 150.000 zł skierowanym do pokrzywdzonej towarzyszyła przemoc polegająca na zadaniu jej ciosu w twarz oraz siłowym obcięciu włosów, a także groźby zamachu na życie jej oraz jej bliskich. Żądanie nie zostało zrealizowane tylko dlatego, że pokrzywdzona zdecydowała się zawiadomić policję w obawie o swoje bezpieczeństwo. Sprawcy, w tym A. N., uczynili jednak wszystko, aby żądaną korzyść majątkową uzyskać.

Na działanie w warunkach współsprawstwa wskazuje skoordynowany sposób działań napastników, który był możliwy tylko dzięki A. N.. Tylko ona mogła skłonić pokrzywdzoną do wyproszenia z lokalu potencjalnego świadka i tylko ona mogła autoryzować wejście tam pierwszego z zamaskowanych mężczyzn, który jako rzekomy informatyk ostatecznie uzasadnił powstanie manka przypisanego pokrzywdzonej. Czytelnym przejawem identyfikowania się z napastnikami, aprobaty dla ich działań i przyjmowania ich za własne jest telefoniczne instruowanie agresorów o sytuacji w lokalu słowami "ona wychodzi", a także umożliwienie im wtargnięcia do środka poprzez otwarcie zamkniętych od wewnątrz drzwi. Takie zachowanie dowodzi, że oskarżona z góry wiedziała co się wydarzy w lokalu i zadbała o to, aby nie było świadków ataku na pokrzywdzoną, a ona sama nie opuściła przedwcześnie punktu gier. O współdziałaniu przestępczym świadczy także wyraźna komitywa z napastnikami, którzy zwracali się do A. N. po imieniu, nie wyrażali pod jej adresem żadnych żądań, nie obawiali się jej obecności, wyraźnie oświadczyli, że to właśnie ona miała realny wpływ na dobór mniej drastycznej formy przemocy i to do jej rąk mają trafiać kolejne raty zwracanego długu. W tych okolicznościach nie może podlegać dyskusji, że A. N. była współsprawczynią przestępstwa, choć sama nie włączyła się w akty przemocy i sprawiała wrażenie biernej obserwatorki. Logiczna analiza sekwencji zdarzeń wskazuje, że w ramach przyjętego uprzednio podziału ról, zadaniem oskarżonej było udzielnie informacji o pokrzywdzonej przydatnych do zastraszenia jej, stworzenie dogodnych warunków do popełnienia przestępstwa i umożliwienie trzem zamaskowanym napastnikom wejścia na teren zamkniętego i dozorowanego kamerami lokalu. Naiwnością byłoby wierzyć, że pokrzywdzona dobrowolnie otworzyłaby drzwi mężczyznom w kominiarkach, podobnie jak nie jest prawdopodobne, aby ci znaleźli się tam akurat podczas wizyty A. N. w wyniku zbiegu okoliczności.

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

Uniewinnienie

6

A. N.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

O ile nie ma cienia wątpliwości, że A. N. współdziałała w przestępstwie usiłowania wymuszenia rozbójniczego i ponosi odpowiedzialność za przebieg oraz skutki użycia wobec pokrzywdzonej każdej formy przemocy, o tyle nie ma racjonalnych podstaw do przypisania jej dodatkowo współsprawstwa do przestępstwa z art. 288 § 1 kk. Pomijając nawet wielce wątpliwą wartość telefonu, której nie była pewna nawet jego właścicielka, a mającą plasować się tuż nad ustawowym progiem 800 zł, to nic nie wskazuje, aby jego zniszczenie było w jakikolwiek sposób zainspirowane, ułatwione, czy choćby akceptowane przez oskarżoną. Zdaniem Sądu, nie był to element planu, w którego ustalaniu uczestniczyła oskarżona. S. P. przyznała, że uwaga jednego z mężczyzn skupiła się na jej telefonie dopiero po tym, jak sam go zauważył i już po zakończeniu głównej fazy zajścia. Wcześniej nikt telefonu od niej nie żądał, ani nie poszukiwał, a jedyne czego napastnicy oczekiwali, to zwrot rzekomego długu. Zważywszy na spontaniczne i nieoczekiwane zainteresowanie urządzeniem, które znalazło się w zasięgu wzroku jednego z mężczyzn, w dodatku tego, który ewidentnie zarządzał rozwojem akcji, ostentacyjne przełamanie telefonu należy potraktować jako eksces współsprawcy, za który A. N. nie może odpowiadać. Z tego powodu należało ją uniewinnić od występku zniszczenia mienia, bez względu na to czy stanowi on przestępstwo czy wykroczenie. Skoro czynu tego nie można jej przypisać , to głębsze dociekania na temat wartości telefonu uznać należało za zbędne.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. N.

1

1

Stopień społecznej szkodliwości czynu oceniony przez pryzmat komponentów wymienionych w art. 115 § 2 należy uznać za wysoki. Analogicznie przedstawia się stopień winy, ponieważ nie wystąpiły takie okoliczności, które obniżając - z różnych przyczyn - zdolność prawidłowego postrzegania rzeczywistości i kontrolowania własnych zachowań, mogłyby znacząco, w sposób usprawiedliwiony determinować istniejącą po stronie A. N. świadomość podejmowania zachowań przestępnych. Oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami godząc w najcenniejsze wartości chronione prawem. Sposób jej działania świadczy o ogromnym poczuciu bezkarności, bo był ewidentnie przemyślany, opierał się na ostentacyjnej i upokarzającej formie przemocy, stanowił skoordynowaną akcję obliczoną na ochronę finansowych interesów innych przestępców. A. N. przez długi czas, w pełni świadomie wspierała organizację nielegalnej działalności przyczyniając się do rozwoju jednej z patologii społecznych oraz do umacniania i konspirowania struktur przestępczych uderzających w fiskalny interes Państwa. Skutki przestępstwa w sferze fizycznej pokrzywdzonej nie były szczególnie drastyczne, ale z pewnością wiązały się z utratą poczucia bezpieczeństwa, upokorzenia i przemijającego oszpecenia, bowiem S. P. straciła część włosów w przededniu swojego ślubu. Było to wyjątkowo perfidne wykorzystanie wiedzy o jej życiu osobistym dowodząc cynizmu i bezwzględności oskarżonej. Nawet jeśli decydując się na współdziałanie przestępcze oskarżona chciała chronić samą siebie i odsunąć podejrzenie o przyczynienie się do manka w a. ( co z uwagi na jej problemy osobiste wydaje się dość logiczne), nic nie usprawiedliwia jej zachowania. Wymierzona kara, w przekonaniu Sądu, spełnia warunek adekwatności i w relacji do warunków oraz właściwości osobistych A. N. zawiera konieczny i zarazem wystarczający ładunek dolegliwości. Oskarżona ma 47 lat i dotychczas nie była karana, choruje onkologicznie, a wskutek tymczasowego aresztowania (będącego konsekwencją przestępstwa) utraciła kontrolę nad swoim życiem osobistym stając się zakładniczką osób będących rzeczywistymi animatorami działalności hazardowej. W toku postępowania karnego zdecydowała się co prawda chronić współsprawców i przemilczeć informacje mogące wesprzeć organy ścigania w walce z nielegalnym hazardem ale uczynienie z przyjętej strategii procesowej okoliczności obciążającej byłoby sprzeczne z konstytucyjnym prawem do obrony.

Ponadto, jakkolwiek nic nie usprawiedliwia zachowania A. N., to trudno nie widzieć, że pokrzywdzona w znaczącym stopniu przyczyniła się do tego co ją spotkało. Dobrowolnie i w pełni świadomie zdecydowała się na pracę w podziemiu hazardowym wchodząc w niebezpieczny świat szemranych interesów, ludzi bezceremonialnie łamiących prawo, pozbawionych skrupułów i przekonanych o własnej bezkarności. Nawet jasny sygnał o poziomie zagrożenia związanego z wykonywaną pracą, jakim bez wątpienia była zasłyszana z ust oskarżonej historia o brutalnym potraktowaniu innej pracownicy tej branży nie przywróciła jej rozsądku. Pokrzywdzona przedkładała więc łatwy zarobek ponad swoje bezpieczeństwo, o poszanowaniu obowiązującego prawa nawet nie wspominając. Dopóki sama nie padła ofiarą przestępstwa nie widziała niczego złego w oszukiwaniu organów ścigania, wspieraniu przestępców i ułatwianiu im bogacenia się - nierzadko na ludzkim nieszczęściu wynikającym z uzależnienia od hazardu. Podejmując ryzyko pracy dla - jak sama to ujęła - mafii hazardowej - przez niemal 3 lata zdawała sobie sprawę, że obraca się wśród ludzi łamiących prawo i była gotowa chronić ich interesy wykonując instrukcje obowiązujące w wypadku kontroli celnej. Trudno zatem widzieć w niej przypadkową ofiarę, która w żaden sposób nie sprowokowała zajść objętych aktem oskarżenia.

Bilans powyższych okoliczności łagodzących i obciążających uzasadniał wymierzenie kary na poziomie 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, co czyni bezprzedmiotowymi rozważania na temat ewentualnego warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Występek inspirowany wolą uzyskania korzyści majątkowych wymagał nadto dolegliwości materialnej, która zwykle najlepiej uzmysławia, że przestępstwo nie popłaca. A. N. latami sięgała po łatwe i nieuczciwie zarobione pieniądze, toteż należy przypomnieć jej trud legalnej pracy. Liczba stawek grzywny odzwierciedla wagę czynu, a wartość jednej stawki, odniesiona do współczesnych realiów gospodarczych, z pewnością nie przekracza możliwości oskarżonej, nawet uwzględniając jej ograniczenia zdrowotne. Przez długi czas nie przeszkadzały jej one w wielogodzinnej pracy "na czarno", toteż z pewnością podoła również legalnemu zatrudnieniu samodzielnie spłacając grzywnę. Nauczka, jaką otrzymała, a także pozaprocesowe konsekwencje popełnionego przestępstwa z pewnością powinny skłaniać do refleksji, że przyjęcie ewentualnego wsparcia od byłych pracodawców jeszcze mocniej uwikła ją w relacje, które nie kompensują skutków wyroku i nie są warte swojej ceny.

A. N.

1

2

Zakaz zbliża się do pokrzywdzonej i kontaktowania z nią w jakiejkolwiek formie jest konieczny dla przywrócenia S. P. poczucia bezpieczeństwa, ale także dla powstrzymania A. N. przed pokusą dalszego czerpania inspiracji ze środowisk przestępczych. Oskarżona musi zdawać sobie sprawę, że każdy przejaw niepokojenia pokrzywdzonej poprzez naruszenie zakazu pociągnie za sobą surowe konsekwencje . Każda próba egzekwowania interesów branży hazardowej, czy też świadomego wpływania na komfort życia pokrzywdzonej narazi ją na odpowiedzialność karną, co z pewnością podziała prewencyjnie i dyscyplinująco.

A. N.

1

3

Zakaz zmierzający do odizolowania oskarżonej od miejsc uprawiania (...), osób które je urządzają lub biorą w nich udział ma na celu minimalizowanie ryzyka kontynuowania współpracy ze środowiskiem wysoce kryminogennym. Perspektywa konsekwencji jakie może pociągnąć za sobą naruszenie sądowego zakazu powinna pohamować skłonność A. N. do łatwego zarobku, a ludzi dla których pracowała pozbawić lojalnego i obeznanego z branżą pracownika.

A. N.

1

4

Dla skompensowania negatywnych skutków przestępstwa, doświadczonych przez pokrzywdzoną - zarówno w sferze psychicznej jak i moralnej - orzeczono na jej rzecz nawiązkę w kwocie zgodnej z wyważonym i stosownym do okoliczności żądaniem pełnomocnika

A. N.

1

5

z mocy art. 63 § 1 kk na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania, zgodnie z przelicznikiem zawartym w tym przepisie.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. N.

1

6. inne zagadnie nia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Jakkolwiek rekonstrukcja stanu faktycznego nie była zadaniem nadzwyczaj trudnym, to w zakresie jego subsumpcji dwie kwestie prawnokarne wymagają dodatkowych odniesień, ponieważ znalazły się w polu rozważań Sądu zgodnie z uprzedzeniem dokonanym na podstawie art. 399 § 1 kpk.

Po pierwsze, wymagała odrzucenia zdecydowanie korzystniejsza dla A. N. kwalifikacja zdarzenia na gruncie art. 191 § 1 kk. Fakt, że w tle zachowania sprawców, motywowanego dążeniem do uzyskania korzyści materialnej, przebija wątek długu, jaki miał ciążyć na S. P. z racji manka kasowego w nielegalnych a. (...), nie oznacza że po stronie napastników istniała jakakolwiek wierzytelność w rozumieniu powołanego przepisu. W myśl poglądów dominujących w doktrynie, ale także w orzecznictwie sądowym - w polskim systemie prawnym, za wierzytelność warunkującą byt przestępstwa z art. 191 § 2 kk może być uznane roszczenie wynikające ze zobowiązania w rozumieniu art. 353 § 1 kc., a zatem m.in. takie, którego źródłem jest legalne zdarzenie prawne, zasługujące tym samym na prawną ochronę. Nie ma tej cechy dług wynikający z nieustalonych rozliczeń przestępczych i w tym wypadku wchodzić w grę mogą wyłącznie przestępstwa przeciwko mieniu (np. z art. 282 kk, czy 280 kk). W analizowanym przypadku oskarżona i jej kompani nie mieli wątpliwości, że gry na a. prowadzone są w hazardowym podziemiu, wymagającym konspiracji i zmowy przestępczej wszystkich osób powiązanych z ich urządzaniem. Tym samym i rozliczenia z tego tytułu nie mogą być egzekwowane na drodze prawnej, a jedyną szansą na ich zaspokojenie jest zastraszenie i przemoc wobec rzekomych dłużników. Bezprawna, wręcz gangsterska windykacja roszczenia pozbawionego elementarnych cech, o których mowa w art. 353 § 1 kc nie może korzystać z uprzywilejowanej formy kwalifikowania czynu, jako zmierzającego do egzekwowania wierzytelności. Żądanie zwrotu należności powstałej z działalności przestępczej jest domaganiem się korzyści majątkowej w rozumieniu art. 282 kk ( por. m.in. wyroki SN z dnia 16 marca 2023 r.IV KK 552/22 i SA w W. z dnia 21 lutego 2022 r. w sprawie II AKa 188/21).

Po wtóre, zachowanie oskarżonej nie wyczerpywało się w samym tylko pomocnictwie do usiłowania wymuszenia rozbójniczego, ponieważ to jej udział go warunkował. To ona nakłoniła S. P. do usunięcia z lokalu potencjalnego świadka planowanego ataku, osobiście wprowadziła do zamkniętego i dobrze chronionego lokalu mężczyznę w kominiarce na twarzy uprzednio dbając, by pokrzywdzona nie dostrzegła go w monitoringu wizyjnym, a wreszcie osobiście wpuściła tam dwóch kolejnych zamaskowanych napastników wyposażonych w taką wiedzę o prywatnym życiu pokrzywdzonej, jaką tylko ona dysponowała. Dobór pory i miejsca ataku na osamotnioną S. P., upozorowanie wizyty serwisowej, łączność telefoniczna z dwoma napastnikami i ewidentna gotowość udziału w odbieraniu rat rzekomego długu (żaden przestępca nie powierzyłby tego zadania osobie niebudzącej jego zaufania i opierającej się takiemu pomysłowi) narzucają jedyny logiczny wniosek, że to A. N. stworzyła optymalne warunki do popełnienia przestępstwa wskazując ofiarę i z pewnością również inspirując jedną z form nacisku na jej sferę psychiczną tj. obcięcie włosów.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

Pełnomocnikowi oskarżycielki posiłkowej, który udzielał jej pomocy prawnej z urzędu, zasądzono wynagrodzenie według norm przepisanych, biorąc za podstawę § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2024 r. poz. 763).

8.

Koszty postępowania zasądzone na rzecz Skarbu Państwa obejmują wydatki związane z doręczeniem korespondencji, opiniami biegłych, dwukrotnym konwojowaniem oskarżonej na rozprawę, a opłatę wymierzono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt i art. 3 ust. Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

1Podpis