Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 49/25

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. B.

W dniu 10 października 2024 roku około godziny 15:25 na (...) km (...) w miejscowości G. ul. (...), gmina W., powiat (...), woj. (...) prowadząc samochód ciężarowy marki S. o nr rej. (...) wraz z naczepą S. S. o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując pojazdem S. nie zachował należytej ostrożności i nie utrzymał odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia z pojazdem poprzedzającym i wjechał w tył pojazdu osobowego marki N. (...) o nr rej. (...) jadącego w tym samym kierunku, który w następstwie uderzenia najechał w kolejny pojazd marki R. (...) o numerach rejestracyjnych (...), na skutek czego kierująca samochodem osobowym marki N. (...) J. S. doznała obrażeń ciała w postaci krwiaka podpajęczynówkowego w bruzdach prawej półkuli mózgu, stłuczenia tkanek miękkich szyi po stronie lewej, złamania masywy bocznego pierwszego kręgu szyjnego (...) z podwichnięciem w stawie szczytowo-obrotowym po stronie prawej, uszkodzeń więzadeł kręgosłupa (więzadła podłużnego przedniego, podłużnego tylnego, więzadła żółtawego oraz międzykolcowego) w odcinku (...) dwumiejscowego złamania łuku szóstego kręgu szyjnego (...) z krwiakiem nadoponowym w miejscu złamania oraz uciskiem lewego zachyłku bocznego (korzenia nerwu rdzeniowego), pourazowej przepukliny krążka międzykręgowego znajdującego się pomiędzy szóstym a siódmym kręgiem szyjnym (...) z krwiakiem nadoponowym oraz cechami nieznacznego obrzęku rdzenia kręgowego na tym poziomie, złamania prawych wyrostków stawowych oraz prawego wyrostka poprzecznego siódmego kręgu szyjnego (...) złamania przednio-górnej krawędzi trzony trzeciego kręgu piersiowego ( (...)), złamania trzonu mostka z krwiakiem w obrębie tkanek miękkich zamostkowych, obustronnych, seryjnych złamań żeber (po stronie prawej (...) w odcinku przednim oraz (...) w liniach pachowej, po stronie lewej (...) bez odmy opłucnowej, cech wiotkiej klatki piersiowej oraz ostrej niewydolności oddechowej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała (układu kostnego, a przede wszystkim narządu ruchu) inne niż określone w art. 156 par. 1 k.k., trwające dłużej niż 7 dni,

tj. czyn z art. 177 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

(1) - W dniu 10 października 2024 roku około godziny 15:25 na (...) km (...) w miejscowości G. ul. (...), gmina W., powiat (...), woj. (...) - J. B. prowadził samochód ciężarowy marki S. o nr rej. (...) wraz z naczepą.

wyjaśnienia J. B.;

122;

(2) - Przed pojazdem kierowanym przez J. B. znajdował się (na tym samym pasie ruchu i jadący w tym samym kierunku) pojazd osobowy marki N. (...) o nr rej. (...), którym kierowała J. S.. Przed pojazdem N. (...) poruszał się samochód R. (...) o numerach rejestracyjnych (...).

wyjaśnienia J. B.;

122, 179;

zeznania J. S.;

57odw.-58;

zeznania B. R.;

78;

(3) - J. B. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując pojazdem S. nie zachował należytej ostrożności i nie utrzymał odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia z pojazdem poprzedzającym i wjechał w tył pojazdu osobowego marki N. (...), który w następstwie uderzenia najechał w kolejny pojazd marki R. (...).

Do zdarzenia doszło na terenie niezabudowanym, na drodze o powierzchni asfaltowej - o dobrym stanie technicznym. Warunki atmosferyczne i widoczność były dobre. Na drodze wprowadzony był ruch wahadłowy z uwagi prowadzonych prac remontowych dotyczących wymiany nawierzchni. Dla kierunku jazdy pojazdów uczestniczących w zdarzeniu wyświetliło się światło barwy czerwonej. Kierujące pojazdami R. M. i N. (...) zwolniły celem zatrzymania się przed sygnalizatorem.

Gdyby kierujący, J. B. - uważnie obserwował samochody jadące przed nim i utrzymywał bezpieczną odległość dostosowaną do prędkości swojego pojazdu wówczas miałby możliwość uniknięcia uderzenia w samochód poprzedzający.

J. S. z miejsca zdarzenia została przewieziona karetką do szpitala.

protokoły oględzin pojazdów;

9-22;

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz ze szkicem miejsca wypadku drogowego;

23-25;

zeznania J. S.;

57odw.-58;

zeznania B. R.;

78;

zeznania B. J.;

80odw.;

opinia biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych;

88-96;

wyjaśnienia J. B.;

122, 179;

(4) - Wskutek zderzenia - kierująca samochodem osobowym marki N. (...) J. S. doznała obrażeń ciała w postaci krwiaka podpajęczynówkowego w bruzdach prawej półkuli mózgu, stłuczenia tkanek miękkich szyi po stronie lewej, złamania masywy bocznego pierwszego kręgu szyjnego (...) z podwichnięciem w stawie szczytowo-obrotowym po stronie prawej, uszkodzeń więzadeł kręgosłupa (więzadła podłużnego przedniego, podłużnego tylnego, więzadła żółtawego oraz międzykolcowego) w odcinku (...) dwumiejscowego złamania łuku szóstego kręgu szyjnego (...) z krwiakiem nadoponowym w miejscu złamania oraz uciskiem lewego zachyłku bocznego (korzenia nerwu rdzeniowego), pourazowej przepukliny krążka międzykręgowego znajdującego się pomiędzy szóstym a siódmym kręgiem szyjnym (...) z krwiakiem nadoponowym oraz cechami nieznacznego obrzęku rdzenia kręgowego na tym poziomie, złamania prawych wyrostków stawowych oraz prawego wyrostka poprzecznego siódmego kręgu szyjnego (...) złamania przednio-górnej krawędzi trzony trzeciego kręgu piersiowego ( (...)), złamania trzonu mostka z krwiakiem w obrębie tkanek miękkich zamostkowych, obustronnych, seryjnych złamań żeber (po stronie prawej (...) w odcinku przednim oraz (...) w liniach pachowej, po stronie lewej (...) bez odmy opłucnowej, cech wiotkiej klatki piersiowej oraz ostrej niewydolności oddechowej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała (układu kostnego, a przede wszystkim narządu ruchu) inne niż określone w art. 156 par. 1 k.k., trwające dłużej niż 7 dni.

opinia sądowo-lekarska;

84-86;

(5) - J. S. po zdarzeniu ma wszczepiony implant dysku. Przeszła ciężką operacje. Doszło u niej do znacznego ograniczenia ruchomości szyi. Kontynuuje rehabilitacje, ale wie, że nie ma szansy na uzyskanie pełnej ruchomości. Obecnie przebywa na zasiłku rehabilitacyjnym, chciałaby jeszcze wrócić do pracy.

W okresie rekonwalescencji, po powrocie ze szpitala, wymagała pomocy i opieki. Pomagała jej córka.

Do chwili obecnej J. S. odczuwa dolegliwości bólowe.

zeznania J. S.;

179odw.-180;

(6) - W chwili zdarzenia J. B. był trzeźwy.

protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorowania;

3-4;

(7) - J. B. ponosił uprzednio odpowiedzialność za wykroczenia drogowe.

wydruk z bazy (...);

26;

(8) - W związku z przedmiotowym zdarzeniem J. B. został ukarany karą 1.000 złotych grzywny w wyroku nakazowym wydanym w dniu 16 grudnia 2024 roku w postępowaniu (...) przez Sąd (...) w P. T.

odpis wyroku nakazowego wydanego w sprawie

(...);

125;

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

J. B.

W dniu 10 października 2024 roku około godziny 15:25 na (...) km (...) w miejscowości G. ul. (...), gmina W., powiat (...), woj. (...) prowadząc samochód ciężarowy marki S. o nr rej. (...) wraz z naczepą S. S. o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując pojazdem S. nie zachował należytej ostrożności i nie utrzymał odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia z pojazdem poprzedzającym i wjechał w tył pojazdu osobowego marki N. (...) o nr rej. (...) jadącego w tym samym kierunku, który w następstwie uderzenia najechał w kolejny pojazd marki R. (...) o numerach rejestracyjnych (...), na skutek czego kierująca samochodem osobowym marki N. (...) J. S. doznała obrażeń ciała w postaci krwiaka podpajęczynówkowego w bruzdach prawej półkuli mózgu, stłuczenia tkanek miękkich szyi po stronie lewej, złamania masywy bocznego pierwszego kręgu szyjnego (...) z podwichnięciem w stawie szczytowo-obrotowym po stronie prawej, uszkodzeń więzadeł kręgosłupa (więzadła podłużnego przedniego, podłużnego tylnego, więzadła żółtawego oraz międzykolcowego) w odcinku (...) dwumiejscowego złamania łuku szóstego kręgu szyjnego (...) z krwiakiem nadoponowym w miejscu złamania oraz uciskiem lewego zachyłku bocznego (korzenia nerwu rdzeniowego), pourazowej przepukliny krążka międzykręgowego znajdującego się pomiędzy szóstym a siódmym kręgiem szyjnym (...) z krwiakiem nadoponowym oraz cechami nieznacznego obrzęku rdzenia kręgowego na tym poziomie, złamania prawych wyrostków stawowych oraz prawego wyrostka poprzecznego siódmego kręgu szyjnego (...) złamania przednio-górnej krawędzi trzony trzeciego kręgu piersiowego ( (...)), złamania trzonu mostka z krwiakiem w obrębie tkanek miękkich zamostkowych, obustronnych, seryjnych złamań żeber (po stronie prawej (...) w odcinku przednim oraz (...) w liniach pachowej, po stronie lewej (...) bez odmy opłucnowej, cech wiotkiej klatki piersiowej oraz ostrej niewydolności oddechowej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała (układu kostnego, a przede wszystkim narządu ruchu) inne niż określone w art. 156 par. 1 k.k., trwające dłużej niż 7 dni,

tj. czyn z art. 177 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

(1) - Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym miało charakter umyślny.

wyjaśnienia J. B.;

122, 179;

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

1.2.1

wyjaśnienia J. B.;

Wyjaśnienia oraz stanowisko procesowe, w którym oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu sąd uznał za szczere i odpowiadające rzeczywistemu przebiegowi zdarzenia.

Oskarżony zaprzeczył, aby umyślnie dopuścił się naruszenia obowiązujących zasada bezpieczeństwa w ruchu lądowym, co Sąd uznał za wiarygodne w świetle pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Powyższe skutkowało stosowną zmianą w opisie przypisanego oskarżonemu czynu. Umyślność zachowania oskarżonego w tym zakresie nie znalazła odzwierciedlenia w obiektywnych dowodach.

Oskarżony odniósł się do przebiegu zdarzenia, swojego zachowania, jego relacja (zdaniem Sądu) zasługuje na danie jej wiary. Wyjaśnienia oskarżonego cechowały się dostateczną rzeczowością, korespondując zewnętrznie z zeznaniami pozostałych uczestników zdarzenia.

zeznania J. S.;

Pokrzywdzona z uwagi na odniesione obrażenia, szok oraz dynamikę zdarzenia nie potrafiła w pewnym zakresie odtworzyć przebiegu zdarzenia jak i odtwarzanie jej wspomnień uległo pewnemu zaburzeniu. Pozostaje to jednakże w pełni uzasadnione, drobne nieścisłości w tym zakresie nie wpływają negatywnie na pozostałe wskazania czynione przez pokrzywdzoną, tu w szczególności co do jej relacji na temat procesu leczenia, rekonwalescencji, kosztów rehabilitacji. Pokrzywdzona prowadziła w tym zakresie rzeczowe wskazania, zaś sąd nie dostrzegł żadnych okoliczności, które podważyłyby jej wiarygodność.

zeznania B. R.;

zeznania B. J.;

Zeznania rzeczowe, jasne i szczere. Brak podstaw do ich kwestionowania. Świadkowie złożyli swoje depozycje w toku postępowania przygotowawczego, kiedy to pamięć o zdarzeniu była najświeższa i łatwa do przywołania w chwili zdawania o nim relacji. Zważywszy na treść wyjaśnień oskarżonego w sposób wyraźny uwidacznia się, iż treść depozycji świadków dopełnia obraz przebiegu zdarzenia (materiał ten ze sobą koresponduje jako zewnętrznie spójny).

opinia biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych;

opinia sądowo-lekarska;

Sąd w pełni podziela wnioski zawarte w opiniach pozyskanych w toku postępowania, brak jest podstaw do ich kwestionowania. Opinie zawierają rzeczową argumentacje, biegli szczegółowo odnieśli się do zakreślonych dla nich tez - wskazując odpowiednio na przebieg zdarzenia i jego przyczyny oraz zakres obrażeń powstałych u pokrzywdzonej. Wnioski wyrażone przez biegłych są jasne i klarowne i jako takie stanowiły podstawy do czynienia ustaleń w sprawie.

Nieprawidłowości popełnione przez oskarżonego zostały rzeczowo wypunktowane przez biegłego dysponującego fachową wiedzą przy oparciu się na zgromadzonej dokumentacji. Z opinii jednoznacznie wynika, że bezpośrednią przyczyną zaistnienia wypadku drogowego było nieprawidłowe zachowanie oskarżonego, który nie zachował bezpiecznego odstępu i należytej ostrożności. Biegły z zakresu rekonstrukcji wypadku odniósł się przy tym także do zachowania pozostałych uczestników zdarzenia wskazując, iż nie dopuścili się oni nieprawidłowości, które przyczyniłyby się do powstania zdarzenia.

protokoły oględzin pojazdów;

W odniesieniu do wskazanych protokołów wskazać należy, iż stanowią one dokumentacje wytworzona w toku postępowania, przez uprawnione do tego podmioty, w zakresie ich kompetencji. Brak podstaw do ich kwestionowania.

W zakresie pozostałych dowodów dokumentarnych Sąd również nie dostrzega podstaw do ich podważania, strony jakkolwiek ich nie kwestionowały.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

J. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Kwalifikacja prawna czynu popełnionego przez oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Artykuł 177 k.k. przewiduje dwa typy podstawowe przestępstwa w komunikacji:

1)  średni wypadek w komunikacji, którego skutkiem są obrażenia ciała powodujące naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni (§ 1);

2)  ciężki wypadek w komunikacji, powodujący śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu (§ 2).

Oba te typy różnią się ciężkością skutków.

Znamieniem strony przedmiotowej spowodowania wypadku jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu. Pojęcie tych zasad obejmuje zarówno zasady ujęte w przepisach prawa drogowego lub regulujących komunikację kolejową, wodną lub powietrzną, jak też wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu zasady prakseologiczne odnoszące się do danej strefy ruchu (Wytyczne Wymiaru Sprawiedliwości Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 1975 r. V KZP 2/74, Legalis nr 18605). Wspominane zasady bezpieczeństwa dotyczące ruchu drogowego określone zostały w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym.

Doktryna i orzecznictwo do szczególnie ważnych zasad bezpieczeństwa w ruchu zaliczają zasadę ostrożnego i rozważnego prowadzenia pojazdów - w tym szybkości bezpiecznej - oraz zasadę ograniczonego zaufania do innych uczestników ruchu. Zaś samo przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego ma charakter skutkowy, konieczne więc jest ustalenie, że pomiędzy stwierdzonym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu, a zaistniałym wypadkiem zachodzi związek przyczynowy. W tym zakresie chodzi o powiązanie wypadku drogowego, z poprzedzającym go naruszeniem przepisów o ruchu drogowym (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 4 listopada 1998 r. V KKN 303/97, Legalis nr 43091).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 pkt 3 ustawy prawo o ruchu drogowym – kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu – a także obowiązany jest do utrzymywania odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż o ile samo spowodowanie wypadku jest zawsze nieumyślne o tyle naruszenie przez sprawcę zasad bezpieczeństwa ruchu może mieć charakter umyślny (gdy sprawca te zasady narusza świadomie, chcąc tego lub na to się godząc) lub nieumyślny (gdy sprawca narusza zasady ruchu nieświadomie, bezwiednie, nie zdając sobie z tego sprawy). O umyślnym naruszeniu reguł bezpieczeństwa można mówić min. gdy sprawca kieruje pojazdem w stanie nietrzeźwości, świadomie przekracza dozwoloną w danym miejscu prędkość, prowadzi pojazd z niedozwoloną prędkością w miejscu w którym ustawiony jest znak ostrzegający o niebezpiecznym zakręcie.

Oceniając zachowanie oskarżonego, w świetle zgormadzonego materiału dowodowego – uznać należało, iż do przedmiotowego naruszenia doszło w sposób nieumyślny. Oskarżony nie planował popełnienia tego czynu, nie przewidywał jego skutków i na nie się nie godził. Niewątpliwie nie miał zamiaru popełnienia przestępstwa, ale na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach popełnił go, choć możliwość popełnienia tego czynu mógł przewidzieć – szczególnie biorąc pod uwagę doświadczenie oskarżonego jako wieloletniego zawodowego kierowcy. Powyższe ustalenie przełożyło się na dokonanie stosownej zmiany w zakresie opisu czynu przypisanego oskarżonemu.

Jednocześnie, przedmiotowe zachowanie oskarżonego ma bezpośredni związek i stanowiło przyczynę wypadku, którego skutek było powstanie u pokrzywdzonej naruszenie czynności narządu ciała (układu kostnego, a przede wszystkim narządu ruchu) inne niż określone w art. 156 § 1 k.k., trwające dłużej niż 7 dni. Konstatując, zachowanie oskarżonego wyczerpało dyspozycję art. 177 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. B.

1, 2

1

Za popełnione przestępstwo, na podstawie art. 177 § 1 k.k., Sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat (stosownie w punkcie 1 i 2 wyroku).

Ustalając wymiar kary Sąd uwzględnił całokształt okoliczności zarówno łagodzących, jak i obciążających, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przy jego stosownym zmiarkowaniu do stopnia zawinienia oskarżonego.

Jako okoliczności łagodzące Sąd poczytał:

- brak uprzedniej karalności oskarżonego,

- wyrażenie szczerej skruchy,

- złożenie szerokich wyjaśnień, które przyczyniły się do pełnego odtworzenia stanu faktycznego w sprawie.

Za okoliczności obciążające sąd poczytał:

- niewątpliwe naruszenie przez oskarżonego podstawowych standardów bezpieczeństwa w ruchu drogowym;

- tragiczność skutków zdarzenia dla pokrzywdzonej, która od chwili zdarzenia nie odzyskała pełnej sprawności,

- oskarżony jest kierowcą z wieloletni stażem, świadczącym usługi transportowe zawodowo. A wobec tego wymagania wobec niego są wyższe, niż wobec kierowców niezawodowych, zwłaszcza że kieruje pojazdami ciężarowymi o dużym tonażu, w zderzeniu z jakimi to w sposób naturalny mniejsze szanse mają wszyscy inni („mniejsi”) użytkownicy dróg.

Jednocześnie, wobec oskarżonego zaistniały podstawy do zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że podstawową przesłanką stosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, jest przekonanie sądu, że takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary , a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stawiając prognozę kryminologiczną sąd bierze pod uwagę możliwość oddziaływania na oskarżonego w okresie próby. Przekonanie sądu o tym, że orzeczona kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, ma być oparte przede wszystkim na postawie sprawcy, jego właściwościach i warunkach osobistych, dotychczasowym sposobie życia, oraz zachowaniu się po popełnieniu przestępstwa (wyrok SA w Katowicach z 10 lutego 2000 r., II Aka 5/2000,OSA 20001/1/1). Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy, wskazać należy, iż przedmiotowa sprawa jest pierwszym konfliktem z prawem oskarżonego. Podkreślić w tym miejscu również należy, że instytucja zawieszenia kary pozbawienia wolności nie oznacza bezkarności sprawcy, wręcz przeciwnie, bowiem obok elementu dobrodziejstwa stanowi bardzo ważny element motywujący do unikania zachowań sprzecznych z prawem, służy tym samym kształtowaniu prawidłowej postawy u oskarżonego. Oskarżony musi mieć świadomość, iż zachowania sprzeczne z prawem, w zależności od ciężaru gatunkowego, mogą skutkować obligatoryjnym bądź fakultatywnym zarządzeniem wykonania orzeczonej kary. Tylko od samego oskarżonego zależy jak wykorzysta on okres próby i jak będzie on przebiegał.

J. B.

3

1

Pokrzywdzona, przez swojego pełnomocnika, zgłosiła żądanie uiszczenia na jej rzecz nawiązki bądź częściowego naprawienia szkody.

Działając na podstawie art. 46 § 2 k.k. Sąd orzekł nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej w kwocie 20.000 złotych. Nawiązka w tej wysokości ma na celu choć częściowe i tymczasowe (do czasu definitywnego rozstrzygnięcia odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczeń komunikacyjnych za wypadek) wsparcie pokrzywdzonej, która bardzo dotkliwe skutki zdarzenia odczuwa nadal, jest w zasadzie zmuszona do rehabilitacji, przy czym koszty ich musi ponosić sama (chcąc zwiększać swoje szanse na odbudowanie funkcjonalności swojego organizmu), bowiem w ramach rehabilitacji gwarantowanych w ramach NFZ zdrowia swego odbudować szans nie ma. Jest to fakt znany powszechnie, zatem nie ma potrzeby dodatkowej argumentacji, czy dowodzenia tego. Rehabilitacje są potrzebne pokrzywdzonej już i w sposób ciągły; musi zatem ponosić ich koszty, zanim rozstrzygnie się finalnie odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela za zdarzenie. Ponieważ zaś za aktualny stan zdrowia pokrzywdzonej odpowiada oskarżony, który swoim stylem jazdy doprowadził do najechania na samochód pokrzywdzonej i finalnie do jej obrażeń, to zdaniem Sądu winem on „pomóc” aktualnie pokrzywdzonej finansowo w naprawianiu skutków zdrowotnych wypadku. Dlatego nawiązka w takiej kwocie jest właściwa., zwłaszcza że nie przekracza zdolności finansowych oskarżonego, zważywszy też sytuację finansową pokrzywdzonej.

Nawiązka jest orzekana jako zryczałtowane odszkodowanie, zamiast obowiązku naprawienia szkody, kiedy zgromadzony w sprawie karnej materiał dowodowy jest niewystarczający dla ustalenia zadośćuczynienia a sąd dochodzi do wniosku, iż pokrzywdzonemu należy zrekompensować szkodę w najbliższym czasie, bez potrzeby odsyłania go na drogę cywilną.

Powyższe miało pełne przełożenie na sytuacje w przedmiotowej sprawie. Z poczynionych ustaleń wynika, iż doznane przez pokrzywdzoną obrażenia mając co najmniej długotrwały charakter, zaś proces leczenia nie jest zakończony, zatem nie można ustalić na moment orzekania w sposób precyzyjny zakresu powstałego w jej zdrowiu uszczerbku. Sam proces leczenia wiązał się dla pokrzywdzonej z operacją, koniecznością korzystania z pomocy osób trzecich (wobec czasowej utraty samodzielności), cierpieniami psychicznym jak i fizycznymi, a także zmniejszeniem jej dochodów przy jednoczesnym zwiększeniu wydatków na leczenie.

Ubocznie Sąd wskazuje, iż argumentacja obrońcy dotycząca powinności poniesienia w tym zakresie odpowiedzialności nie przez sprawcę lecz przez zakład ubezpieczeń nie mogła się ostać.

Odpowiedzialność odszkodowawczą ponoszą zarówno sprawca zdarzenia jak i ubezpieczyciel (w przypadku udzielania w dniu zdarzenia ochrony ubezpieczeniowej sprawcy). To od pokrzywdzonego zależy od kogo dochodzi swoich roszczeń. Może żądać jego spełnienia zarówno od sprawcy jak i ubezpieczyciela, bądź od obu tych podmiotów (tu oczywiście na drodze postępowania cywilnego).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Obrońca oskarżonego wniósł o warunkowe umorzenie postępowania.

W kontekście złożonego wniosku dostrzec należy, iż ocena społecznej szkodliwości przestępczej działalności oskarżonego wykluczyła pozytywne rozpoznanie wniosku obrońcy dotyczącego zastosowania instytucji z art. 66 k.k. a to wobec braku zaistnienia w niniejszej sprawie (wymaganej przez ustawodawcę) – stosownej przesłanki stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Zwrot użyty przez ustawodawcę "nie jest znaczny" można także w kontekście przywołanej regulacji tłumaczyć jako "nie jest duży", "nie jest istotny". Oceniając istniejące w sprawie okoliczności obciążające oraz łagodzące – społeczną szkodliwość czynu oskarżonego uznać należy za co najmniej znaczą. Oskarżony naruszył podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Jako zawodowy kierowca z wieloletnim stażem winien wykazywać się wzorcowymi zrachowaniami na drodze, a to w szczególności biorąc pod uwagę gabaryty pojazdu jaki obsługuje i możliwe tragiczne następstwa dla innych uczestników ruchu, w przypadku nieprzestrzegania norm prawem wymaganym. Wskazać ponadto należy także, iż również stopień winy oskarżonego był w przedmiotowej sprawie o istotnym ładunku. Przy ocenie stopnia winy należy brać pod uwagę przesłanki determinujące jej przypisanie, a więc wiek sprawcy, jego stan psychofizyczny, rozpoznawalność bezprawności czynu oraz normalność sytuacji motywacyjnej. Każda z tych przesłanek jest stopniowalna, determinuje zatem stopień winy. Trafnie podkreśla się w literaturze, że na stopień winy wpływają okoliczności determinujące możliwość rozpoznania znaczenia czynu uwarunkowaną właściwościami osobistymi sprawcy, a także możliwość kierowania swoim postępowaniem, oraz stopień wadliwości podjęcia decyzji woli. Jeśli wychodzi się z założeń kompleksowej teorii winy, o jej stopniu decyduje również umyślność i nieumyślność. Wydaje się, że nie ma podstaw do przyjęcia niższego niż znaczny stopnia winy w sytuacji, gdy sprawcy nie towarzyszyły żadne okoliczności nadzwyczajne, które usprawiedliwiały jego zachowanie (np. prowokacja ze strony pokrzywdzonego), jest on dorosłym, prawidłowo rozwiniętym człowiekiem, któremu dobrze znane są reguły współżycia społecznego. W niniejszej sprawie okoliczności nadzwyczajne w żadnym zakresie nie wystąpiły, co prowadziło do wykluczenia zastosowania omawianej instytucji.

Na marginesie Sąd wskazuje, a to wobec przedłożenia przez oskarżonego wyroku wydanego w sprawie (...), iż ukaranie oskarżonego za ten sam czyn i uznanie go także za wyczerpujący znamiona wykroczenia nie stanowiło przeszkody do orzekania w niniejszej sprawie (przy uznaniu, iż wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 177 § 1 k.k. -a to ze względu na treść art. 10 k.w.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Konsekwencją złożenia wniosku przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej - było zasądzenie - stosownie do treści dyspozycji art. 627 k.p.k. – od oskarżonego na rzecz J. S. kwoty 840 złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w postępowaniu przed sądem.

Powyższą kwotę ustalono w oparciu o regulacje § 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r.

5

Co do zasady, oskarżony, wobec którego wydano wyrok skazujący zobowiązany jest do poniesienia kosztów postępowania, a możliwość zwolnienia z tego obowiązku wymaga wykazania zaistnienia ujętych w przepisie warunków.

Zachował swą aktualność pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 5 lipca 1983 roku, (sygn. Rw 529/83, OSNKW 1-2/1984/21) mówiący, iż zwolnienie od kosztów postępowania za którąkolwiek instancję jest fakultatywne i ocenne, co obliguje sąd do wskazania występujących w sprawie okoliczności, które stanowią podstawę ustalenia, że uiszczenie kosztów postępowania byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów.

W kontekście powyższego, dostrzec należy, iż oskarżony uzyskuje stałe miesięczne wynagrodzenie w wysokości 5.000 złotych, które pozwala na zaspokojenie wygenerowanych kosztów postępowania bez uszczerbku w jego koniecznym utrzymaniu. W przypadku braku możliwości poniesienia kosztów jednorazowo oskarżony dysponuje możliwością zgłoszenia wniosku o rozłożenia ich na raty.

W świetle powyższego, Sąd w oparciu o art. 627 k.p.k. obciążył oskarżonego obowiązkiem zwrotu wydatków w sprawie na rzecz Skarbu Państwa w wysokości 1.291 złotych. Na wydatki w sprawie złożyły się: ryczałt za doręczenia oraz należności biegłych.

Jednocześnie opłata w wysokości 180 złotych została ustalona i wymierzona na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.

Podpis