Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 49/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I.

M. T.

W okresie od maja 2021 roku do 17 czerwca 2021 roku, w miejscowości G. ulica (...) woj. (...), dokonał przywłaszczenia powierzonego mu mienia ruchomego w postaci konia o imieniu H. B. wartości nie mniejszej niż 72 100 złotych na szkodę B. B. (1), tj. o czyn z art. 284 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  B. B. (1) od wielu lat zajmuje się jeździectwem. W 2004 roku za kwotę około 42000 euro zakupiła w N. dwuletniego konia o imieniu H. B., rasy (...), którego w 2016 roku powierzyła do treningu sportowego do stajni w miejscowości G. województwo (...). Początkowo konia trenował A. G., jednak z uwagi na doznaną kontuzję, opieką i treningami konia zajął się M. T.. W dokumentach jako właściciel konia widniała córka B. B. (1).

Zeznania świadka B.

J.-B.

65v-67v, 169-

170v

2.  Za pobyt konia, wyżywienie i trening B. B. (1) zobowiązana była do uiszczenia M. T. każdego miesiąca opłaty w wysokości 1500 złotych, przy czym kwota ta nie była zawsze jednakowa z uwagi na dodatkowe koszty tj. opieka weterynaryjna, wyjazdy na zawody, podkucie u kowala.

Częściowo wyjaśnienia

oskarżonego

Akta sprawy (...) S. (...)

w P.

163v-167

3.  Pod koniec 2016 roku B. B. (1) zaprzestała regulować należności za trenowanie konia i jego pobyt w stajni. M. T. otrzymał jedynie dwa przelewy na konto łącznie na kwotę 4500 zł (04.12.2017 roku, 17.02.2018 roku).

4.  B. B. (1) nie była zadowolona z wyników osiąganych przez konia na zawodach, a tym samym z jego trenera. Pismem z dnia 15 czerwca 2018 roku wezwała trenera- M. T. do zwrotu konia H. B.. Zaległości za utrzymanie konia wynosiły łącznie 35.593 złotych. W odpowiedzi na wezwanie do zwrotu konia, M. T. nie zgodził się na powyższe i skierował sprawę do sądu. Pomiędzy B. B. (1) a M. T. doszło do wymiany korespondencji. M. T. w odpowiedzi na wezwanie do wydania konia, pismem z dnia 20 lipca 2018 roku skierowanym do B. B. (1) wskazał, że umowa została rozwiązania 30 stycznia 2018 roku i od tamtej pory koń pozostaje w stajni na jego utrzymaniu.

Częściowo wyjaśnienia

oskarżonego

Zeznania świadków:

B. B. (1)

G. P.

Wezwanie do wydania rzeczy

Pismo oskarżonego, odp. na wezwanie do wyd. rzeczy

Akta sprawy (...) S. (...)

w P. (...)

163v-167

65v-67v, 169-

170v

58v-60v, 167-

169

160

161-162

5.  Wyrokiem zaocznym z dnia 31 sierpnia 2020 roku w sprawie (...) Sąd (...) w P. (...) zasądził od pozwanej B. B. (1) na rzecz powoda M. T. kwotę 35.593 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 kwietnia 2020 roku, zasądzając jednocześnie koszty procesu w kwocie 5.397 złotych i nadając wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Akta sprawy (...) Sądu (...) w

w P.

6.  B. B. (1) nie zapłaciła zasądzonej przez sąd należności. M. T. złożył do komornika wniosek o wszczęcie egzekucji. W dniu 7 kwietnia 2021 roku Komornik przy Sądzie (...) M. G. dokonał zajęcia ruchomości, konia o imieniu H. B., nr paszportu (...), którego oddał pod dozór M. T. prowadzącego stadninę w miejscowości G. przy ulicy (...).

Zawiadomienie o zajęciu

ruchomości

Protokół zajęcia ruchomości

Pismo komornika

Obwieszczenie o pierwszej

licytacji ruchomości

zeznania świadka M. G.

Akta sprawy (...)

8

9

10

11

85-86

7.  M. T. zapoznał się z prawami i obowiązkami oraz odpowiedzialnością dozorcy zajętej ruchomości wynikające z przepisów KPC oraz KK, własnoręcznie podpisał pouczenie. Jako na dozorcy ciążył na nim min. obowiązek zawiadomienia komornika o zmianie miejsce przechowywania ruchomości (art. 857 kpc).

8.  W dniu 20 maja 2021 roku komornik dokonał obwieszczenia o terminie pierwszej licytacji konia wyznaczonej na 18 czerwca 2021 roku, godz. 09.00. Wartość szacunkowa konia H. B. określona została na kwotę 9000 złotych, zaś cena wywołania 6750 złotych. Oględziny konia ustalono na dzień poprzedzający licytację.

9.  M. T. około 2 miesiące przed wyznaczoną licytacją, skontaktował się z R. P., i poinformował go, że ma do sprzedania konia. Między M. T. a R. P. w przeszłości dochodziło już wiele razy do takich transakcji. M. T. wspomniał swojemu rozmówcy, że koń jest zajęty przez komornika, ale jednocześnie zapewnił, że licytacja komornicza to tylko formalność. Ustalili cenę za konia o imieniu H. B. na kwotę 9000 złotych. Stosownie do wcześniejszych ustaleń, w maju 2021 roku R. P. przyjechał do M. T. po konia, w drodze minął się z nim, ale ten kazał mu jechać po konia do jego stadniny i poinformował, że konia wyda mu jego żona J. T.. Na miejscu, w stadninie prowadzonej przez oskarżonego, R. P. zapłacił część ustalonej ceny tj. 5000 złotych, a żona M. T. wydała ww. konia oraz jego paszport.

Zeznania świadków:

B. K.

R. P.

M. W.

J. T.

Pismo R. P.

26v-28, 202v-

203v

45-46, 198v,

199-201v

49v, 202-202v

54, 170v-172

30-34

10.  R. P. przewiózł konia do stajni K. J.. W związku z tym, iż koń nie spełnił oczekiwań, R. P. postanowił zwrócić się do B. K. o pomoc w jego sprzedaży poza granice kraju. Koń H. B. w czerwcu 2021 roku został wywieziony z P. do W. przez R. P. i B. K. i tam sprzedany obywatelowi W..

Zeznania świadków:

B. K.

R. P.

K. J.

Pismo R. P.

26v-28, 202v-

203v

45-46, 198v,

199-201v

73v, 201v-202

30-34

11.  G. P. był zainteresowany kupnem konia H. B. na licytacji komorniczej, w dniu 11 czerwca 2021 roku wpłacił wadium. Gdy o powyższym fakcie dowiedział się M. T., skontaktował się z R. P., aby ten niezwłocznie dostarczył do niego konia, wskazując, że jest osoba zainteresowana kupnem zwierzęcia w drodze licytacji komorniczej. Kiedy R. P. opowiedział o sprzedaży konia na terenie W., oskarżony powiedział mu, żeby R. P. przystąpił do licytacji i tak licytował aby ją wygrać.

Zeznania świadków:

G. P.

R. P.

Fotokopia potwierdzenia

wpłaty wadium

58v-60v, 167-

169

45-46, 198v,

199-201v

12

12.  Dzień przed licytacją, 17 czerwca 2021 roku, G. P. wraz z weterynarzem W. K., oraz B. B. (1) udali się do stajni M. T. na oględziny zwierzęcia przed licytacją. Nie zastali tam jednak konia, a obecna J. T. przekazała, że koń znajduje się w innym miejscu -stajni, nie chciała jednakże podać jej adresu.

Zeznania świadków:

G. P.

B. B. (1)

J. T.

Kopia oświadczenia W. K.

58v-60v, 167-

169

65v-67v, 169-

170v

54v, 170v-

172v

13

13.  Do licytacji komorniczej w dniu 18 czerwca 2021 roku przystąpił R. P. oraz G. P., który zaoferował najwyższą kwotę za konia tj. 72.100 złotych.

Fotokopia protokołu sprzedaży ruchomości

zeznania świadka M. G.

Akta sprawy (...)

14

85-86

14.  W dniu 21 czerwca 2021 roku G. P. wpłacił część kwoty za konia tj. 14.400 złotych, pozostałą kwotę przelał na konto komornika w dniu 21 czerwca 2021 roku. Następnego dnia to jest 22 czerwca 2021 roku G. P. został poinformowany przez komornika M. G., że nie może odebrać konia, nie ma go bowiem u dozorcy M. T.. B. B. (1) dowiedziała się od ww. komornika, że koń prawdopodobnie przebywa na terenie W..

Zeznania świadka G.

P.

Potwierdzenie wykonania przelewu

Protokół przesłuchania świadka M. G.

58v-60v, 167-

169

15

85-86

15.  W dniu 28 czerwca 2021 roku M. T. złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przywłaszczenia konia H. B. przez R. P.. Przedmiotowa sprawa zakończyła się umorzeniem w oparciu o dyspozycję art. 17 § 1 pkt 1 kpk- to jest wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.

akta sprawy (...)

16.  M. T. nie był karany.

Dane o karalności

160

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  M. T. nie sprzedał konia R. P., nie ustalał z nim żadnej ceny za zwierzę, a jedynie oddał mu konia czasowo „do sprawdzenia”, aby jako potencjalny, przyszły nabywca mógł dokonać swoistego rekonesansu, poznać zwierzę, przeprowadzić z nim trening.

Częściowo wyjaśnienia

oskarżonego

Częściowo zeznania J.

R.-T.

163v-167

170v-172v

2.  Udział R. P. w licytacji konia był jego własną inicjatywną, nie był wynikiem wcześniejszym ustaleń z M. T..

3.  J. T. przekazała konia R. P. do ewentualnie dalszej odsprzedaży, ale pod warunkiem przejęcia tego konia przez oskarżonego po licytacji komorniczej.

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadka B. B. (1)

Sąd uwzględnił zeznania B. B. (1) w zakresie traktującym o okolicznościach kupna przez nią konia H. B., oddania go do treningu jeździeckiego prowadzonego przez M. T., wizyty w stadninie prowadzonej przez oskarżonego poprzedzającej licytację celem zbadania zwierzęcia. Zeznania w tym zakresie były szczegółowe, logiczne oraz spójne. Jak zostało zasygnalizowane przedstawiały dokładnie okoliczności związane z nabyciem przez nią konia, a następnie jego przekazaniem do stajni oskarżonego, a także dalszych losów zwierzęcia, również w trakcie postępowania egzekucyjnego. Inaczej przedstawia się natomiast ocena depozycji świadka w zakresie dotyczącym wywiązywania się przez w/w z zawartej z M. T. umowy i zapewnieniu o wywiązywaniu się ze swojego obowiązku regulowania w terminie wszystkich należności związanych z pobytem zwierzęcia w stajni oskarżonego. W oczywistej opozycji ze stanowiskiem w/w świadka w tej kwestii jest prawomocny wyrok zaoczny Sądu (...) w P. (...) z dnia 31 sierpnia 2020 roku, sygn. (...) uwzględniający roszenie M. T. i zobowiązujący B. B. (1) do zapłaty na jego rzecz kwoty 35593 złotych wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Częściowo wyjaśnienia

Oskarżonego

Zeznania świadka G. P.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne w części, która dotyczyła okoliczności przekazania konia do jego stajni przez B. B. (1), a następnie zaprzestania przez nią regulowania należności w związku z pobytem zwierzęcia i realizowanymi treningami. Twierdzenia dotyczące jego roszczenia-wierzytelności wobec ww. świadka zostały potwierdzone prawomocnym wyrokiem, w którym sąd uwzględnił roszenie M. T.. Inaczej przedstawia się natomiast kwestia dotycząca oceny wyjaśnień oskarżonego a odnoszących się do wydarzeń po wszczęciu postępowania egzekucyjnego. Konfrontacja tych wyjaśnień oskarżonego z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w toku prowadzonego postepowania, w szczególności dokumentacyjnymi zawartymi w aktach sprawy egzekucyjnej (...) a także osobowymi, w tym min. zeznaniami R. P., nie pozwala na ich pozytywną ocenę i jako takie nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd pozytywnie ocenił zeznania świadka G. P. nie znajdując żadnych podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. W/w rzeczowo i logiczne opisał okoliczności w jakich dowiedział się o licytacji konia H. B., podjętych krokach i działaniach zmierzających do uczestnictwa w niej, w tym planów obejrzenia konia przed licytacją,- co jednak okazało się niemożliwe, z uwagi na jego uprzednią sprzedaż przez oskarżonego- ,a także sam przebieg licytacji.

Zeznania świadka R. P.

Zeznania świadka B. K., K. J.

Zeznania świadka M. W.

Zeznania świadka M. G.

Akta sprawy (...) S. (...) w P. (...), akta sprawy (...)

Zeznania R. P. co do zakresu porozumień z M. T. odnośnie okoliczności sprzedaży mu przez oskarżonego konia H. B., zasługują na pozytywną ocenę i jako takie mogą stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. W taki sam sposób ocenić należy depozycje świadka w zakresie dotyczącym jego relacji o okolicznościach sprzedaży konia obywatelowi W., reakcji oskarżonego na powyższy fakt po uzyskaniu informacji o zainteresowaniu G. P. zakupem niniejszego konia w drodze licytacji i podjętych w związku z tym ustaleń oraz co do roli jaką w planowanej licytacji miał odegrać R. P.. Relacja w/w świadka jako rzeczowa, logiczna korespondująca z innymi dowodami, w tym zeznaniami K. J. i B. K., może stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Zeznania B. K. odnoszące się do okoliczności sprzedaży konia H. B. obywatelowi W., zasługują na pozytywną ocenę, pozostają one min. w zgodzie z relacją R. P., który po nieudanej próbie sprzedaży konia K. J., zwrócił się do pomoc w sprzedaży zwierzęcia poza granicami kraju. W taki sam sposób ocenić należy również zeznania K. J., który potwierdził, że R. P. przywiózł do jego stajni konia z paszportem, którego kupił od znanego mu M. T..

Zeznania M. W. mają ograniczone znaczenie dowodowe. Świadek potwierdził, iż wykonywał usługi na rzecz stadniny prowadzonej przez oskarżonego, podczas jednego z jego pobytów w stadninie oskarżonego, przyjechał R. P., rozmawiał z żoną M. T., ale przedmiot rozmowy nie jest mu znany. Sąd dostrzega, iż w/w świadek z ostrożnością i dystansem odnosi się do okoliczności przedmiotowej sprawy, nie bez znaczenia dla wyboru takiej postawy ma niewątpliwie fakt łączących go relacji zawodowych z oskarżonym.

Sąd pozytywnie ocenić zeznania M. G.. Powyższa relacja co do przebiegu postepowania egzekucyjnego pozostaje w zgodzie z lekturą akt sprawy KM 614/20.

Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dowody z dokumentów - akt sprawy sygn. (...) Sądu (...) w P. (...), sprawy komorniczej sygn. (...), które w połączeniu z osobowym materiałem dowodowym pozwoliły na ustalenie stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Dokumenty te zostały pozyskane, i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Częściowo zeznania J. T.

Wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznawał się do winy oraz próbował tłumaczyć na swoją korzyść sytuację związaną ze sprzedażą i przekazaniem konia R. P. przed licytacją komorniczą nie zasługują na uwzględnienie. Twierdzenia te stanowią przyjętą przez niego linię obrony skonstruowaną na potrzeby tego postępowania, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Twierdzeniom oskarżonego przeczą nie tylko zebrane w sprawie dokumenty, ale przede wszystkim zeznania świadków w szczególności R. P., B. K., K. J..

Zeznania świadka J. T., co do okoliczności wydania konia R. P., zapewnianie, że chodziło tak naprawdę o umożliwienie „wypróbowania” konia przez w/w, a nie jego sprzedaż, nie zasługują na akceptację i pozytywną ocenę. Motywacja w/w świadka dla składania takiej treści zeznań, wpisującą się w wersję forsowaną przez M. T., jest zrozumiała i czytelna. Jako żona- osoba najbliższa starała jak najmniej obciążając oskarżonego za podjęte przez niego działania tj. sprzedaż konia-zajętej ruchomości w trakcie trwającego postępowania egzekucyjnego. Na marginesie wskazać tylko należy, iż relacje w/w świadka ulegały zmienności w czasie. I tak dla zobrazowania powyższej kwestii wskazać należy, iż początkowo zeznała, że przyjęła od R. P. kwotę 5.000 złotych tytułem zaliczki na poczet zabezpieczenia konia. Natomiast na rozprawie podała odmiennie, że nie wie tytułem czego R. P. przekazał jej pieniądze, nie pytała go o to, jedynie na polecenie męża wydała konia wraz z paszportem.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

M. T.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zebranych w przedmiotowej sprawie dowodów prowadzi do wniosku, że zachowanie M. T., wypełniło znamiona przedmiotowe jak i podmiotowe czynu z art. 284 § 2 kk. Przez przywłaszczenie powszechnie rozumie się rozporządzenie jak swoją własnością cudzą rzeczą ruchomą lub cudzym prawem majątkowym, z wykluczeniem osoby uprawnionej. Istotą przywłaszczenia jest zatem zewnętrzne zachowanie się sprawcy, określane powszechnie jako rozporządzenie rzeczą ruchomą przez włączenie jej do swojego majątku albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do rzeczy ruchomej uprawnień właścicielskich (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 12. 02. 2018 roku, sygn. II AKa 317/17, Legalis). Warunkiem przypisania sprawcy odpowiedzialności karnej za występek sprzeniewierzenia rzeczy ruchomej jest to, by szkoda w majątku właściciela wynikająca z zachowania sprawcy, w jego zamierzeniu miała nieodwracalny charakter. Widocznym przejawem takiego nastawienia sprawcy może być sprzedaż lub darowanie rzeczy innej osobie, przerobienie rzeczy, zaprzeczenie jej posiadania, jak też zerwanie przez osobę posiadającą rzecz kontaktu z jej właścicielem i uniemożliwienie mu bądź znaczne utrudnienie nawiązania kontaktu (np. zmiana miejsca pobytu bez podania adresu). (por. wyrok SN z dnia 30. 11. 2017 roku, sygn. III KK 198/17, Legalis).

W oparciu o zebrany materiał dowodowy stanowiący podstawę ustaleń faktycznych, sąd przyjął, że M. T. dopuścił się zarzucanego mu zachowania w okresie od maja 2021 roku do 17 czerwca 2021 roku. Bowiem to właśnie wtedy jego zachowanie względem zajętej ruchomości oddanej mu pod dozór, polegało na rozporządzeniu tak jak swoją własnością. Jeżeli chodzi o wcześniejszy okres wskazany w akcie oskarżenia przez Prokuratora tj. od bliżej nieustalonego dnia i miesiąca 2018 roku (do kwietnia 2021 roku) nie sposób dopatrzeć się w tym czasie w zachowaniu M. T. znamion czynu z art. 284 § 2 kk. Należy bowiem wskazać, że powierzony przez B. B. (1) koń o imieniu H. B., rasy (...), wprawdzie został przez oskarżonego zatrzymany, jednakże nie stało się to bez powodu. Przyczyną takiego stanu rzeczy było zachowanie B. B. (1), która zaprzestała regulowania płatności za utrzymanie i trening zwierzęcia. W takim stanie rzeczy, oskarżony odmówił wydania konia, powołując się na prawo zatrzymania – art. 461 kc. Roszczenie oskarżonego zostało prawomocnie zasądzone wyrokiem zaocznym przez sąd rejonowy w P. (...). M. T. wobec niezaspokojenia zasądzonej na jego rzecz należności przez sąd, złożył wniosek do komornika o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Właścicielka konia, będąc dłużnikiem oskarżonego, nie uregulowała należności nawet na etapie postępowania egzekucyjnego, stąd też komornik w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego, dokonał zajęcia zwierzęcia i podjął kroki zmierzające do jego licytacji. W tym kontekście należy wyraźnie wyartykułować, że z prawem zatrzymania ustawa nie wiąże innych uprawnień dla retencjonisty, jak tylko możliwość powstrzymania się z wydaniem rzeczy do czasu zaspokojenia jego roszczeń. R., korzystającemu z prawa zatrzymania nie przysługuje nawet prawo do bezpłatnego korzystania z rzeczy, jak i pobierania jej pożytków. Ciąży natomiast na nim – co bardzo istotne w realiach przedmiotowej sprawy- powinność pieczy nad zatrzymaną rzeczą, co wiąże się z obowiązkiem jej zwrotu w stanie, w jakim się znajdowała w momencie przystąpienia do realizacji prawa zatrzymania (por. A. Rąpała [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna (art. 353-534), red. M. Fras, M. Habdas, Warszawa 2018, Komentarz do art. 461 kc, tezy 14 – 15). Odnosząc powyższe rozważania do realiów przedmiotowej sprawy, w momencie kiedy w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego M. T. – będący dozorcą zajętej ruchomości- konia H. B., dokonał sprzedaży zajętej ruchomości, co nastąpiło w maju 2021 roku, wówczas jego zachowanie, podjęte działanie wypełniło znamiona czynu z art. 284 § 2 kk. Oskarżony pełniący obowiązki dozorcy zajętej przez komornika ruchomości w toczącym się postepowaniu egzekucyjnym rozporządził koniem H. B. jak swoją własnością, zbył go R. P., za co otrzymał częściową zapłatę w kwocie 5000 złotych. O tym, że pomiędzy oskarżonym a R. P. doszło do transakcji sprzedaży konia H. B. świadczą zeznania świadków w tej sprawie: R. P., B. K., K. J., M. W.. Podkreślenia wymaga, iż M. T. miał pełną świadomość ciążących na nim jako na dozorcy obowiązków, w tym, aby o każdej zmianie miejsca przechowywania rzeczy oddanej pod dozór zawiadomić komornika. Zachowanie M. T. polegające na sprzedaży powierzonego mu w dozór konia tj. zajętej ruchomości wypełniło znamiona czynu z art. 284 § 2 kk.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. T.

1.

Kara czterech miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany, wyczerpujący dyspozycję art. 284 § 2 kk z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w oparciu o dyspozycję art. 69 §1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk na okres próby jednego roku, kara grzywny na podstawie art. 33 § 2 kk w ilości 100 stawek dziennych po 15 złotych każda, są adekwatne tak do stopnia winy jak i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu oraz uwzględniają okoliczności przemawiające na jego korzyść w postaci:

-dotychczasowej niekaralności analizowanej w kontekście młodego wieku oskarżonego. Przedmiotowa sprawa stanowi pierwszy konflikt z prawem niespełna 33-letnego M. T..

2.

Sąd w oparciu o dyspozycje art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk zastosował wobec oskarżonego instytucję warunkowego zawieszenia kary na okres próby jednego roku. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że podstawową przesłanką stosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, jest przekonanie sądu, że takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stawiając prognozę kryminologiczną sąd bierze pod uwagę możliwość oddziaływania na skazanego w okresie próby. Przekonanie sądu o tym, że orzeczona kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, ma być oparte przede wszystkim na postawie sprawcy, jego właściwościach i warunkach osobistych, dotychczasowym sposobie życia, oraz zachowaniu się po popełnieniu przestępstwa (wyrok SA w Katowicach z 10 lutego 2000 r., II Aka 5/2000,OSA 20001/1/1).

Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy, w ocenie sądu, zasadnym jest zastosowanie wobec M. T. instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący jeden rok. Nie można tracić z pola widzenia dotychczasowego sposobu życia oskarżonego, braku konfliktów z prawem. W tym miejscu podkreślić należy, że instytucja zawieszenia kary pozbawienia wolności nie oznacza bezkarności sprawcy, wręcz przeciwnie, bowiem obok elementu dobrodziejstwa stanowi bardzo ważny element motywujący do unikania zachowań sprzecznych z prawem, służy tym samym kształtowaniu prawidłowej postawy u oskarżonego. Oskarżony musi zdawać sobie sprawę, iż zachowania sprzeczne z prawem, w zależności od ciężaru gatunkowego, mogą skutkować obligatoryjnym bądź fakultatywnym zarządzeniem wykonania orzeczonej kary. Tylko od samego oskarżonego zależy jak wykorzysta on okres próby i jak będzie on przebiegał.

3.

1.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 kk sąd zobowiązał oskarżonego do pisemnego informowania sądu o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy, który to obowiązek w realiach przedmiotowej sprawy, w ocenie sądu wpisze się docelowo w osiągnięcie pozytywnego efektu resocjalizacyjnego wobec oskarżonego.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o brzmienie art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 2 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U z 1983 r., Nr 49, poz. 223). W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd może zwolnic (nie ma obowiązku) oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania , że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Zachował swą aktualność pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 5 lipca 1983 roku, (sygn. Rw 529/83, OSNKW 1-2/1984/21) mówiący, iż zwolnienie od kosztów postępowania za którąkolwiek instancję jest fakultatywne i ocenne, co obliguje sąd do wskazania występujących w sprawie okoliczności, które stanowią podstawę ustalenia, że uiszczenie kosztów postępowania byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów. Odnosząc powyższe rozważania do realiów przedmiotowej sprawy, za obciążeniem oskarżonych kosztami postępowania przemawiają okoliczności dotyczące sytuacji osobistej i majątkowej w/w. Wprawdzie w/w ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci, jednakże uzyskuje regularne dochody z prowadzonej działalności gospodarczej kształtujące się na poziomie 2000-3000 złotych. Dodać należy, iż w przypadku niemożności jednorazowej wpłaty tytułem zasądzonych należności, oskarżony może wnioskować o rozłożenie płatności na raty.

6.  1Podpis