Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Nadia Kołacińska – Sumińska

Protokolant: sekr. sąd. Marta Owczarek

przy udziale Prokuratora Jarosława Anioła

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016r.

sprawy A. E. , syna A. i I. z domu K.

ur. (...) w S. (...)

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w R.z dnia 22 sierpnia 2008 roku, sprawie II K 201/08, który uprawomocnił się w dniu 30 sierpnia 2008r., za czyn z art. 280 § 1 k.k., popełniony w dniu 11 kwietnia 2008r., za który wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę 100 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda stawka;

II.  Sądu Rejonowego w R. z dnia 20 września 2011 roku, sprawie II K 547/11, który uprawomocnił się w dniu 28 września 2011r., za czyn z art. 178a § 1 k.k., popełniony w dniu 7 lipca 2011r., za który wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, orzeczono 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka (na podstawie art. 71 § 1 k.k.), świadczenie pieniężne, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 2 lat, postanowieniem z dnia 16 października 2012r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

III.  Sądu Rejonowego w R. z dnia 22 sierpnia 2012 roku, sprawie II K 432/12, który uprawomocnił się w dniu 30 sierpnia 2012r., za czyn z art. 178a § 4 k.k., popełniony w dniu 20 maja 2012r., za który wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, orzeczono 100 stawek dziennych grzywny po 30 złotych każda stawka (na podstawie art. 71 § 1 k.k.), orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 10 lat, postanowieniem z dnia 30 października 2013r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

IV.  Sądu Rejonowego w R. z dnia 8 lutego 2013 roku, który uprawomocnił się w dniu 16 marca 2013r., w sprawie II K 59/13, za czyn popełniony w dniu 21 grudnia 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 288 § 2 k.k. (wartość szkody wyniosła 300 zł), za który wymierzono karę grzywny w ilości 60 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

V.  Sądu Rejonowego w R. z dnia 20 marca 2013r., który uprawomocnił się w dniu 28 marca 2013r. w sprawie II K 92/13, za czyn popełniony w dniu 9 stycznia 2013r., wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, grzywnę w ilości 80 stawek dziennych po 10 złotych każda, postanowieniem z dnia 23 stycznia 2015r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

VI.  Sądu Rejonowego w R. z dnia 2 kwietnia 2013r., który uprawomocnił się w dniu 10 kwietnia 2013r. w sprawie VI K 268/12, za czyn popełniony w dniu 9 lutego 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, oddano pod dozór kuratora sądowego, grzywnę w ilości 120 stawek dziennych po 10 złotych każda, nałożono obowiązek naprawienia szkody, na poczet grzywny zaliczono zatrzymanie w dniach od 10 lutego do 11 lutego 2012r., postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2013r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

VII.  Sądu Rejonowego w P. (...). z dnia 3 października 2013r., który uprawomocnił się w dniu 11 października 2013r. w sprawie II K 482/13, za czyn popełniony w dniu 9 maja 2013r., wyczerpujący dyspozycję art. 209 § 1 k.k., za który wymierzono karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby;

VIII.  Sądu Rejonowego w R. z dnia 4 listopada 2013r., który uprawomocnił się w dniu 27 listopada 2013r. w sprawie II K 401/13, za czyn popełniony w dniu 28 lutego 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, grzywnę w ilości 80 stawek dziennych po 10 złotych każda, na poczet grzywny zaliczono zatrzymanie w okresie od 16 stycznia do 17 stycznia 2013r.;

IX.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 9 stycznia 2014r., który uprawomocnił się w dniu 17 stycznia 2014r. w sprawie II K 390/13, za trzy czyny popełnione w dniu 4 marca 2013r., wyczerpujące dyspozycję art. 278 § 1 k.k., stanowiące ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

X.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 16 października 2014r., który uprawomocnił się w dniu 24 października 2014r. w sprawie II K 413/14, za czyn popełniony we wrześniu 2013r., wyczerpujący dyspozycję art. 209 § 1 k.k., za który wymierzono karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

w przedmiocie wydania wyroku łącznego, orzeka:

1.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 89 § 1 i 1a k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015r. poz. 396) w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach III, VI i VIII wymierza skazanemu A. E. łączną karę 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015r. poz. 396) w miejsce jednostkowych kar grzywny wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach VI i VIII wymierza skazanemu A. E. łączną karę 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10,00 zł (dziesięć) złotych;

3.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015r. poz. 396) w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach V i IX wymierza skazanemu A. E. łączną karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 89 § 1 i 1a k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015r. poz. 396) w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach VII i X wymierza skazanemu A. E. łączną karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  na podstawie art. 577 k.p.k. w zw. z art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej łącznej kary grzywny z pkt 2 wyroku zalicza skazanemu okres zatrzymania w sprawie VI K 268/12 Sądu Rejonowego w R. od dnia 10 lutego 2012r. do dnia 11 lutego 2012r. oraz okres zatrzymania w sprawie II K 401/13 Sądu Rejonowego w R. od dnia 16 stycznia 2013r. do dnia 17 stycznia 2013r., przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równy jest dwóm dziennym stawkom grzywny;

6.  wyroki wymienione w punktach 1, 2, 3 i 4 uznaje, w zakresie wymierzonych w nich łącznych kar pozbawienia wolności oraz łącznej kary grzywny, za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym, a w pozostałym zakresie podlegają one odrębnemu wykonaniu;

7.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

8.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego A. A. (1) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych 20/100) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu A. E. przez obrońcę ustanowionego z urzędu;

9.  zwalnia skazanego A. E. od obowiązku ponoszenia kosztów procesu, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

A. E. został skazany prawomocnymi wyrokami:

Sądu Rejonowego w R. z dnia 22 sierpnia 2008 roku, sprawie II K 201/08, który uprawomocnił się w dniu 30 sierpnia 2008r., za czyn z art. 280 § 1 k.k., popełniony w dniu 11 kwietnia 2008r., za który wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę 100 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda stawka.

(dowód: wyrok k. 226-227 akt II K 201/08)

Sądu Rejonowego w R. z dnia 20 września 2011 roku, sprawie II K 547/11, który uprawomocnił się w dniu 28 września 2011r., za czyn z art. 178a § 1 k.k., popełniony w dniu 7 lipca 2011r., za który wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, orzeczono 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka (na podstawie art. 71 § 1 k.k.), świadczenie pieniężne, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 2 lat, postanowieniem z dnia 16 października 2012r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

(dowód: wyrok k. 73 akt II K 547/11, postanowienie k. 87-88 akt II K 547/11)

Sądu Rejonowego w R. z dnia 22 sierpnia 2012 roku, sprawie II K 432/12, który uprawomocnił się w dniu 30 sierpnia 2012r., za czyn z art. 178a § 4 k.k., popełniony w dniu 20 maja 2012r., za który wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, orzeczono 100 stawek dziennych grzywny po 30 złotych każda stawka (na podstawie art. 71 § 1 k.k.), orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 10 lat, postanowieniem z dnia 30 października 2013r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

(dowód: wyrok k. 134-135 akt II K 432/12, postanowienie k. 191-192 akt II K 432/12)

Sądu Rejonowego w R. z dnia 8 lutego 2013 roku, który uprawomocnił się w dniu 16 marca 2013r., w sprawie II K 59/13, za czyn popełniony w dniu 21 grudnia 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 288 § 2 k.k. (wartość szkody wyniosła 300 zł), za który wymierzono karę grzywny w ilości 60 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka.

(dowód: wyrok k. 35 akt II K 59/13)

Sądu Rejonowego w R. z dnia 20 marca 2013r., który uprawomocnił się w dniu 28 marca 2013r. w sprawie II K 92/13, za czyn popełniony w dniu 9 stycznia 2013r., wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, grzywnę w ilości 80 stawek dziennych po 10 złotych każda, postanowieniem z dnia 23 stycznia 2015r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

(dowód: wyrok k. 48-49 akt II K 92/13, postanowienie k. 93-94 akt II K 92/13)

Sądu Rejonowego w R. z dnia 2 kwietnia 2013r., który uprawomocnił się w dniu 10 kwietnia 2013r. w sprawie VI K 268/12, za czyn popełniony w dniu 9 lutego 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, oddano pod dozór kuratora sądowego, grzywnę w ilości 120 stawek dziennych po 10 złotych każda, nałożono obowiązek naprawienia szkody, na poczet grzywny zaliczono zatrzymanie w dniach od 10 lutego do 11 lutego 2012r., postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2013r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

(dowód: wyrok k. 288-290 akt VI K 268/12, postanowienie k. 341-342 akt VI K 268/12)

Sądu Rejonowego w P. (...). z dnia 3 października 2013r., który uprawomocnił się w dniu 11 października 2013r. w sprawie II K 482/13, za czyn popełniony w dniu 9 maja 2013r., wyczerpujący dyspozycję art. 209 § 1 k.k., za który wymierzono karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby.

(dowód: wyrok k. 67 akt II K 482/13)

Sądu Rejonowego w R. z dnia 4 listopada 2013r., który uprawomocnił się w dniu 27 listopada 2013r. w sprawie II K 401/13, za czyn popełniony w dniu 28 lutego 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, grzywnę w ilości 80 stawek dziennych po 10 złotych każda, na poczet grzywny zaliczono zatrzymanie w okresie od 16 stycznia do 17 stycznia 2013r.

(dowód: wyrok k. 39 akt II K 401/13)

Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 9 stycznia 2014r., który uprawomocnił się w dniu 17 stycznia 2014r. w sprawie II K 390/13, za trzy czyny popełnione w dniu 4 marca 2013r., wyczerpujące dyspozycję art. 278 § 1 k.k., stanowiące ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

(dowód: odpis wyroku k. 62-63)

Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 16 października 2014r., który uprawomocnił się w dniu 24 października 2014r. w sprawie II K 413/14, za czyn popełniony we wrześniu 2013r., wyczerpujący dyspozycję art. 209 § 1 k.k., za który wymierzono karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

(dowód: wyrok k. 103 akt II K 413/14)

A. E.ma 28 lat. W izolacji penitencjarnej przebywa od października 2013r.

Zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności zostało ocenione, jako poprawne. Był kilkanaście razy nagradzany za dobre zachowanie. Wobec przełożonych jest grzeczny i zdyscyplinowany. Nie jest uczestnikiem podkultury przestępczej. Pracuje odpłatnie. Karę odbywa w systemie oddziaływania, jednak do popełnionych przestępstw prezentuje umiarkowany krytycznie stosunek.

(dowód: opinia o skazanym k. 19v)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Na początku wskazać należy, że wszystkie wyroki skazujące zapadły przed 1 lipca 2015r. i przed tą datą uprawomocniły się, tak więc na podstawie art. 19 ust. 1 Ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw Sąd był zobligowany stosować brzmienie ustawy sprzed nowelizacji, która weszła w życie w dniu 1 lipca 2015r.

Zgodnie z art. 569 k.p.k., wyrok łączny jest orzekany przez Sąd w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej. Z kolei art. 85 k.k. stanowi, iż Sąd wymierza karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne, podlegające łączeniu. Sąd orzeka wówczas karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

W niniejszej sprawie A. E. został skazany 10 – krotnie za przestępstwa:

- popełnione w dniu 11 kwietnia 2008r., w sprawie II K 201/08,

- popełnione w dniu 7 lipca 2011 roku w sprawie II K 547/11,

- popełnione w dniu 9 lutego 2012r. w sprawie VI K 268/12,

- popełnione w dniu 28 lutego 2012r. w sprawie II K 401/13,

- popełnione w dniu 20 maja 2012r., w sprawie II K 432/12,

- popełnione w dniu 21 grudnia 2012r. w sprawie II K 59/13,

- popełnione w dniu 9 stycznia 2013r. w sprawie II K 92/13,

- popełnione w dniu 4 marca 2013r. w sprawie II K 390/13,

- popełnione w dniu 9 maja 2013r. w sprawie II K 482/13,

- popełnione we wrześniu 2013r. w sprawie II K 413/14

i wymierzono mu za nie kary podlegające łączeniu, tj. kary pozbawienia wolności i kary grzywny.

W zbiegach realnych, pozwalającym na połączenie wyroków i orzeczenie jednej kary (kar) w wyroku łącznym pozostają:

- przestępstwa wymienione kolejno w punktach III, VI i VIII wyroku, tj. przestępstwa popełnione przez skazanego w dniu 20 maja 2012r., przestępstwo popełnione przez skazanego w dniu 9 lutego 2012r., przestępstwo popełnione w dniu 28 lutego 2012r.; wymienione przestępstwa zostały popełnione przed wydaniem pierwszego wyroku, który zapadł w dniu 22 sierpnia 2012r. (sprawa II K 432/12),

- przestępstwa wymienione kolejno w punktach V i IX wyroku, tj. przestępstwa popełnione przez skazanego w dniu 9 stycznia 2013r., przestępstwa (w ramach ciągu przestępstw) popełnione przez skazanego w dniu 4 marca 2013r.; wymienione przestępstwa zostały popełnione przed wydaniem pierwszego wyroku, który zapadł w dniu 20 marca 2013r. (sprawa II K 92/13),

- przestępstwa wymienione kolejno w punktach VII i X wyroku, tj. przestępstwo popełnione przez skazanego w dniu 9 maja 2013r., przestępstwo popełnione przez skazanego we wrześniu 2013r.; wymienione przestępstwa zostały popełnione przed wydaniem pierwszego wyroku, który zapadł w dniu 3 października 2013r. (sprawa II K 482/13).

Przepis art. 569 § 1 k.p.k. przewiduje, że wyrok łączny wydaje się wówczas, „jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej”, nie wprowadzając żadnych modyfikacji do prawno – materialnej konstrukcji „kary łącznej” (a tym samym „zbiegu przestępstw”), a poprzez powołanie jej nazwy, wprost odsyła do wyrażonych w art. 85 k.k. warunków orzekania kary łącznej.

Określenie przez ustawodawcę warunków „zbiegu przestępstw” (art. 85 k.k.) należy wyłącznie do sfery normatywnej, a rzeczą organów stosujących prawo jest ustalenie, czy takowe wystąpiły. Pierwszym warunkiem przyjęcia zbiegu przestępstw jest popełnienie przez sprawcę co najmniej dwóch przestępstw, niezależnie od tego, jaka jest sytuacja procesowa dotycząca tych przestępstw – nawet jeśli kolejne przestępstwo nie byłoby jeszcze ujawnione w momencie wyrokowania co do pierwszego, to nie zmienia to istoty rzeczy, iż może pozostawać w zbiegu realnym z tym poprzednim. Kolejnym warunkiem jest, by przestępstwa te zostały popełnione zanim zapadł „pierwszy wyrok”, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Wykładni zawartego w tym przepisie znaczenia zwrotu "zanim zapadł pierwszy wyrok" dokonał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 lutego 2005 r., I KZP 36/04, OSNKW 2005, z. 2, poz. 13, podkreślając, że zwrot ten odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu cytowanej uchwały podkreślił, że w jednym wyroku łącznym, w razie ustalenia, iż popełnione przez skazanego przestępstwa tworzą więcej niż jeden zbieg realny, istnieje możliwość orzeczenia dwóch lub więcej kar łącznych, dotyczących kolejnych grup przestępstw pozostających w zbiegu . Kluczowym problemem w tej sytuacji jest wskazanie, który z wyroków, po orzeczeniu kary łącznej, co do pierwszej grupy przestępstw pozostających w zbiegu, jest obecnie pierwszym chronologicznie wyrokiem w rozumieniu art. 85 KK.

Uznać należy, że w rozpoznawanej mamy do czynienia z trzema zbiegami realnymi.

Na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 89 § 1 i 1a k.k. Sąd połączył wyroki opisane w punktach III, VI i VIII, i wymierzył skazanemu bezwzględną łączną karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k., Sąd połączył wyroki opisane w punktach VI i VIII, i wymierzył skazanemu łączną karę grzywny w ilości 120 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10,00 zł.

Kierując się wskazaniami art. 86 § 1 k.k., przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności, Sąd miał możliwość orzeczenia jej w wysokości od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, tj. w wymiarze od 2 lat do 5 lat. Orzeczona kara łączna nie przekracza granic zakreślonych przez ustawodawcę w art. 89 § 1b k.k. oraz art. 85 § 2 k.k. w nowym brzmieniu.

Wymierzona skazanemu łączna kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 3 miesięcy (pkt 1 wyroku) jest wynikiem zastosowania przez Sąd zasady mieszanej, poprzez zaostrzenie kary najwyższej z orzeczonych. Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie niemożliwe było zastosowanie wnioskowanej przez skazanego i jego obrońcę zasady pełnej absorpcji.

Przestępstwa zostały skierowane przeciwko różnym dobrom prawnym (przeciwko mieniu i przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji), w ciągu 6 lat skazany „wypracował” imponującą kartę karną (dziesięć skazań), w samym tylko 2012r. popełnił 4 przestępstwa, co wykazuje na bezrefleksyjność postępowania i nieskuteczność działań resocjalizacyjnych. Przestępstwa popełniał jedno po drugim. Mając na względzie poprawne zachowanie w zakładzie karnym Sąd nie zastosował zasady kumulacji.

Orzekając łączną karę grzywny (pkt 2 wyroku) Sąd zastosował z kolei zasadę pełnej kumulacji, gdyż łączeniu podlegały wyroki orzeczone tylko za przestępstwa przeciwko mieniu (wyroki z pkt VI i VIII), a przestępstwa popełniono tego samego miesiąca 2012r.

Wymierzone skazanemu łączne kary pozbawienia wolności z pkt 3 i 4 wyroku w wymiarze 1 roku i 3 miesięcy (pkt 3 wyroku) oraz 10 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 4 wyroku) są wynikiem zastosowania przez Sąd zasady pełnej absorpcji.

Przestępstwa będące w zbiegach zostały skierowane przeciwko tożsamym dobrom prawnym (przeciwko mieniu – pkt V i IX oraz przeciwko rodzinie i opiece – pkt VII i X), w bardzo krótkich odstępach czasu.

Odnośnie orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności wymierzonych w pkt 3 i 4 wyroku łącznego, Sąd miał możliwość orzec je z warunkowym zawieszeniem wykonania lub bez (art. 89 § 1 i 1a k.k.). Przestępstwa, za które został skazany połączonymi w pkt 3 i 4 wyrokami A. E. zostały przez niego popełnione po dniu 8 czerwca 2010r.

Istniejąca po wprowadzeniu art. 89 § 1a k.k. możliwość orzeczenia w wyroku łącznym bezwzględnej kary pozbawienia wolności, w przypadku łączenia kar jednostkowych pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, jak również w następstwie połączenia jednostkowych kar bezwzględnych pozbawienia wolności, z karami, których wykonanie zostało warunkowo zawieszone - jest oczywiście mniej korzystna dla skazanego w stosunku do poprzednio obowiązującego stanu prawnego. Tym samym możliwość wymierzenia w wyroku łącznym, na podstawie art. 89 § 1a k.k., kary łącznej pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, dotyczyć może wyłącznie skazań na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, orzeczone za przestępstwa-popełnione po dniu 8 czerwca 2010 r. (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 8 lutego 2011 r., III KK 414/10 R-OSNKW 2011 r. poz. 270, z dnia 12 kwietnia 2011 r., V KK 74/11, OSNKW 2011, z. 6, poz. 54 z dnia 13 kwietnia 2011 r., IV KK 39/11, R-OSNKW 2011, poz. 774, z dnia 9 maja 2011 r., V KK 108/11, R-OSNKW 2011, poz. 927, z dnia 14 czerwca 2011 r., IV KK 159/11, R-OSNKW 2011, poz. 1134, z dnia 15 czerwca 2011 r., II KK 108/11, R-OSNKW 2011, poz. 1146, z dnia 2 sierpnia 2011, IV KK 186/11, R-OSNKW 2011, poz. 1399, z dnia 8 listopada 2011, IV KK 171/11, R-OSNKW 2011, poz. 2029).

Podkreślenia wymaga, że art. 89 § 1a k.k. wprost przewiduje możliwość orzeczenia w wyroku łącznym bezwzględnej kary pozbawienia wolności, jeśli wszystkie podlegające łączeniu kary pozbawienia wolności orzeczone zostały z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Konsekwentnie należy zatem stwierdzić, że od dnia 8 czerwca 2010 r. stało się również możliwe połączenie węzłem kary łącznej o charakterze bezwzględnym, kary pozbawienia wolności orzeczonej z zastosowaniem instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania z karą rodzajowo tożsamą o charakterze bezwzględnym. Jeżeli bowiem możliwość orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym istnieje w przypadku realnego zbiegu przestępstw, za które orzeczono wyłącznie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, to tym bardziej istnieje ona wtedy, kiedy tylko co do niektórych z przestępstw zastosowano wskazany środek probacyjny (tak trafnie S. Żółtek w: R. Zawłocki, M. Królikowski (red.), Kodeks karny, Część ogólna, Tom II, Warszawa 2011, s. 764).

Warunkowe zawieszenie jest instytucją stosowaną fakultatywnie, uzależnioną nie tylko od ziszczenia się określonych przez ustawodawcę przesłanek, ale również od decyzji sądu. Sąd może zawiesić orzeczoną karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 2 lat, karę ograniczenia wolności oraz grzywnę orzeczoną, jako kara samoistna. W stosunku do kary ograniczenia wolności stosowanie warunkowego zawieszenia nie jest limitowane poprzez wskazanie górnej granicy tej kary. Ograniczenie wprowadzone natomiast zostało w odniesieniu do kary pozbawienia wolności poprzez wskazanie górnej granicy kary orzeczonej (2 lata), jak również w odniesieniu do grzywny poprzez zawężenie możliwości stosowania tego środka probacyjnego do grzywny samoistnej.

W ocenie Sądu, wobec skazanego A. E. nie są spełnione materialne przesłanki z art. 69 k.k., przemawiające za możliwością warunkowego zawieszenia kar łącznych pozbawienia wolności. Sąd miał bowiem na względzie to, że skazany w ciągu dwóch lat (2012-2013) popełnił osiem przestępstw, za które został prawomocnie skazany. Zachowanie skazanego nie daje podstaw, by poczynić założenie, że w okresie próby nie popełni on kolejnego przestępstwa. Samo tylko poprawne zachowanie w zakładzie karnym, regulaminowa postawa, grzeczne odnoszenie się do przełożonych nie mogą być dowodem tego, że doszło do „cudownej” przemiany skazanego, tym bardziej, że wedle treści opinii o skazanym, wobec popełnionych przestępstw prezentuje on umiarkowanie krytyczny stosunek. Regulaminowa postawa w zakładzie karnym jest zresztą obowiązkiem skazanego, jako osoby odbywającej karę.

Orzeczona w pkt 4 wyroku kara łączna nie przekracza granic zakreślonych przez ustawodawcę w art. 89 § 1b k.k. oraz art. 85 § 2 k.k. w nowym brzmieniu.

W pkt 5 wyroku, na podstawie wskazanych przepisów, na poczet łącznej kary grzywny, zaliczono zatrzymanie w sprawach, stosownie do treści zaliczeń, które poczynione zostały w wyrokach jednostkowych.

Wskazać należy, że dyspozycja art. 577 k.p.k. nie stwarza żadnych podstaw do korekty orzeczenia o zaliczeniu okresu tymczasowego aresztowania (zatrzymania), zawartego w prawomocnym wyroku stanowiącym podstawę wyroku łącznego. Zgodnie z tym przepisem, w wyroku łącznym należy m.in. "wymienić okresy zaliczone na poczet kary łącznej", ale należy to uczynić w sposób zgodny z treścią orzeczeń w kwestii zaliczenia tymczasowego aresztowania na poczet kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa w wyrokach podlegających połączeniu (por. wyr. SN z 15.2.1996 r., III KRN 193/95, OSNKW 1996, Nr 7–8, poz. 49; wyr. SA w Katowicach z 7.10.2010 r., II AKA 257/10, KZS 2011, Nr 1, poz. 102).

Z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego, Sąd, na podstawie art. 572 k.p.k., umorzył postępowanie w pozostałej części.

O kosztach nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu skazanemu w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego, Sąd orzekł na podstawie § 4 ust. 1 i 3 i § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015r., poz. 1805) i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego A. A. (1) kwotę 295,20 złotych.

Ponieważ skazany odbywa obecnie karę pozbawienia wolności, Sąd uznał, iż obowiązek uiszczenia kosztów sądowych w sprawie byłby dla niego zbyt uciążliwy, dlatego też, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił skazanego od ich ponoszenia, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.