Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 36/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. B.

P. W.

1.  w okresie od 16 sierpnia 2021 roku do 24 sierpnia 2021 roku w P., przy ulicy (...), woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu przy wykorzystaniu tej samej sposobności z terenu lokomotywowni dokonał zaboru w celu przywłaszczenia blach stalowych w ilości około 15 sztuk powodując straty o łącznej wartości 706, 50 złotych na szkodę (...) S.A. z siedzibą w W. O. (...) (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 § 2 kk

2.  w dniu 25 sierpnia 2021 roku w P. przy ulicy (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. W., usiłował dokonać z hali lokomotywowni kradzieży mienia postaci przewodów elektrycznych, lampy i gniazdka elektrycznego o wartości około 100 złotych w na szkodę (...) S.A. z siedzibą w W. O. (...) (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 11 § 1 kw w zw. z art. 119 § 1 kw

P. B.

1.  w dniu 25 sierpnia 2021 roku w P. przy ulicy (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. B., usiłowała dokonać z hali lokomotywowni kradzieży mienia w postaci przewodów elektrycznych, lampy i gniazdka elektrycznego o wartości około 100 złotych na szkodę (...) S.A. z siedzibą w W. O. (...) (...), lecz zamierzonego czynu nie osiągnęła z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy (...), czym wyczerpała dyspozycję art. 11 § 1 kw w zw. z art. 119 § 1 kw

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

2.1.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

….

…….

…………….

………………

………………

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

2

M. B.

P. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności w postaci: rzeczowych wyjaśnień oskarżonych, pozytywnie zweryfikowanych dowodami zgromadzonymi na etapie sądowym, częściowo zeznań świadków, dokumentacji, w tym materiału zdjęciowego nadesłanego przez pokrzywdzonego odnośnie stanu kompleksu budynków przy ulicy (...) należących do (...) S.A, protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia 6 sierpnia 2021 roku, pozwoliły na przypisanie oskarżonym czynów wyczerpujących dyspozycję art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 § 2 kk oraz czynu z art. 11 § 1 kw w zw. z art. 119 § 1 kw (odnośnie M. B.) oraz czynu wypełniającego dyspozycję art. 11 § 1 kw w zw. z art. 119 § 1 kw co do P. W.. Istota czynności wykonawczej kradzieży polega na zaborze, a więc na wejściu w posiadanie rzeczy, która do czasu czynu sprawcy była we władaniu innej, uprawnionej osoby. Innymi słowy, zabór to wyjęcie rzeczy spod władania osoby uprawnionej, bez jej zgody i bez żadnej podstawy prawnej, która mogłaby do takiego czynu uprawniać i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę (zob. wyr. SN z 18.12.1998 r., IV KKN 98/98, Prok. i Pr. 1999, Nr 7–8, poz. 5; post. SN z 4.10.2012 r., III KK 285/12, Legalis). Kradzież z włamaniem to typ kwalifikowany kradzieży zwykłej z art. 278 kk, która różni się od niej sposobem popełnienia, gdzie dokonanie zaboru wiąże się z przełamaniem istniejącego zabezpieczenia rzeczy ruchomej (por. wyr. SN z 3.2.1999 r., V KKN 566/98, Prok. i Pr. 1999, Nr 7–8, poz. 7). Innymi słowy, istota tego czynu wiąże się więc z zamkniętym dostępem do przedmiotu czynu i bez przełamania tej przeszkody, nie jest możliwe dokonanie zaboru rzeczy ruchomej. Jest to więc przestępstwo złożone, dwuaktowe, na które składają się dwie odrębne czynności sprawcze: włamanie, czyli przełamanie zabezpieczenia, oraz następne dokonanie zaboru rzeczy ruchomej, która była zabezpieczona przed swobodnym dostępem osób nieuprawnionych (por. Komentarz do art. 279 KK red. Stefański 2023, wyd.6/Oczkowski, Legalis). Istota włamania sprowadza się nie tylko do fizycznego uszkodzenia lub zniszczenia bariery chroniącej dostęp do rzeczy, co polega na zachowaniu, którego podstawową cechą jest nieposzanowanie woli dysponenta rzeczy zabezpieczenia jej przed innymi osobami. Stosownie do treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 1980 r., sygn. akt VII KZP 48/79,(OSNKW 1980/8/65), - kradzież z włamaniem zachodzi wówczas, gdy sprawca zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia, utrudniającym dostęp do jego wnętrza. Reasumując, stwierdzić należy, iż warunkiem odpowiedzialności za kradzież z włamaniem jest, ustalenie wystąpienie dwóch okoliczności. Po pierwsze, że stanowiąca przedmiot zaboru rzecz ruchoma jest zabezpieczona, a więc istnieje specjalne urządzenie (mechaniczne lub elektroniczne), którego funkcją jest zamknięcie dostępu do rzeczy osobom nieuprawnionym, po drugie, że to zabezpieczenie zostało aktywowane i było uruchomione w chwili podejmowania przez sprawcę zamachu na zabezpieczone mieniem (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3. 02. 1999r.,sygn.akt V KKN 566/98, Prok. I Pr. 1999/7-8/7). Niespełnienie któregokolwiek ze wskazanych warunków wyklucza możliwość realizacji znamion czynu zabronionego określonego w treści art. 279 § 1 kk. Dla kompleksowej oceny przedmiotowej sprawy, koniecznością jest odwołanie się do treści postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 2010 roku, sygn. V KK 388/09 (które- jak można się tylko domyślać- miał na uwadze Prokurator, stawiając zarzut z art. 279 § 1 kk odnośnie czynu na szkodę I. B.). Rzeczywiście w przywołanym judykacie, Sąd Najwyższy stwierdził, iż pokonanie przez zniszczenie (uszkodzenie) przeszkody w postaci ogrodzenia zabezpieczającego mienie, dokonane w celu zaboru cudzego mienia, może być uznane za przestępstwo kradzieży z włamaniem w rozumieniu art. 279 § 1 kk. Kluczowe w powyższym jest stwierdzenie „może być”, co zakłada już samo w sobie, że nie każde takie działanie będzie automatycznie kwalifikowane jako czyn z art. 279 § 1 kk (co wyraźnie SN akcentuje w uzasadnieniu). Lektura uzasadnienia stanowiska Sądu Najwyższego szczegółowo wskazuje jakie warunki muszą zostać spełnione, aby było to możliwe. Warunkami tymi są, po pierwsze całkowite ogrodzenie określonego miejsca przestrzeni, wydzielające je i zabezpieczające przed dostępem osób postronnych. Drugim warunkiem jest to, że ogrodzenie musi stanowić realną przeszkodę uniemożliwiającą „prosty” zabór określonego mienia, przeszkodę manifestującą wolę dysponenta mienia zabezpieczenia go właśnie w ten sposób. Trzeci warunek związany jest ze sposobem pokonania przeszkody- fizycznym jej usunięciem, wymagającym użycia stosownej siły, środków czy narzędzi, przy czym niewystarczające byłoby pokonanie przeszkody poprzez niewymagające znacznej siły np. wypchnięcie czy odsunięcie, nie mówiąc już o przeskoczeniu ogrodzenia. Czwarty warunek (kluczowy dla niniejszej sprawy) dotyczy natomiast samego przedmiotu zaboru- musi on charakteryzować się takimi właściwościami, aby bez pokonania zabezpieczenia nie był możliwy jego zabór (np. przerzucenie przez ogrodzenie) (por postanowienie SN z dnia 24 czerwca 2010 roku, sygn. V KK 388/09, Legalis).

W realiach przedmiotowej sprawy, z uwagi na dokonane ustalenia, a wynikające z jednej strony ze stanowczych, konsekwentnych wyjaśnień oskarżonego co do okoliczności jego wejścia na teren posesji i budynków przy ulicy (...), sposobu zabezpieczenia budynków należących do (...) S.A, ich stanu technicznego, kwestia możliwości przyjęcia włamania odnośnie czynu opisanego w pkt. I zarzucanego M. B. za Prokuratorem jest niemożliwa. M. B. konsekwentnie przyznający się do zaboru około 15 stalowych blach, od początku wskazywał, iż do budynku dostał się przez wybitą szybę w oknie. To właśnie wybita już wcześniej szyba była asumptem do dalszych jego działań, wejścia do budynku i wynoszenia w okresie od 16 sierpnia 2021 roku doi 24 sierpnia 2021 roku stalowych blach. Wersja oskarżonego nie może zostać skutecznie zakwestionowana zważywszy na zły stan techniczny budynków przy ulicy (...). Wynika on nie tylko z protokołu oględzin miejsca zdarzenia, ale także dokumentacji nadesłanej przez pokrzywdzonego w postaci protokołu zdawczowo-odbiorczego z dnia 6 sierpnia 2021 roku wraz z dokumentacją fotograficzną. Dla zobrazowania tej kwestii koniecznym jest przytoczenie zapisu protokołu oględzin wykonanych przez funkcjonariuszy (...) w dniu 25 sierpnia 2021 roku: …”budynek od strony ul. (...) posiada okna zabezpieczone blachami. Nie wszędzie występują szyby. Okno nr 4 od strony posesji przy ulicy (...) w budynku zakładów jest uszkodzone”…, ….”okno które znajduje się do pomieszczenia budynku hali składa się z dwunastu części. Na dole znajdują się blachy, z których jedna jest odchylona, a w części górnej okna brak jest dwóch szyb”…Z powyższym złym stanem budynku korespondują zapisy z protokołu zdawczo odbiorczego z dnia 6 sierpnia 2021 roku załączonego na etapie sądowym. I tak, wynika z niego, że stan techniczny (między innymi) budynku hali głównej- hali (...) został określony jako zły. W elementach składowych obiektu występują znaczne uszkodzenia i ubytki. Obiekt znacznie wyeksploatowany. Całkowicie zdegradowane pokrycie dachu, obróbki blacharskie i orynnowanie. Duże zniszczenia na elewacji budynku, tynk w 100% zniszczony, wypłukana zaprawa pomiędzy cegłami, liczne ubytki cegieł w murze. Wyeksploatowana stolarka okienna i drzwiowa. Brak posadzki w boksach (...) hali (...)”… Jeśli chodzi o stolarkę okienną to wskazano na bardzo liczne ubytki w szkleniu, stolarka zdeformowana, niekompletna”… O stanie nieruchomości czytelnie świadczy stwierdzenie w w/w protokole o konieczności remontu kapitalnego budynku. Lektura protokołu zdawczo-odbiorczego wskazuje na zły stan techniczny całego kompleksu. Ustalenia te poczynione już na etapie sądowym były konieczne zważywszy na potrzebę zweryfikowania konsekwentnej wersji oskarżonego, która w konfrontacji z powyższymi obiektywnymi okoliczności, nie została skutecznie zdyskredytowana. W tym stanie rzeczy, pamiętając o brzmieniu art. 5 § 2 kpk, koncepcja organu prokuratorskiego o kradzieży z włamaniem nie mogła się ostać. Również w świetle zgromadzonych na etapie sądowym dowodów należało dokonać korekty wartości mienia stanowiącego przedmiot kradzieży jak i usiłowania kradzieży. M. B. konsekwentnie przyznawał się do zaboru stalowych blach w liczbie około 15 sztuk co miało miejsce w okresie 16 sierpnia 24 sierpnia 2021 roku. Przedmiotowe blachy następnie sprzedawał w skupach złomu. Wartość pojedynczej blach została wyliczona przy uwzględnieniu stanowiska pokrzywdzonego odnoszącego się do wartości przedmiotu szkody. Podobnie w odniesieniu do czynu usiłowania kradzieży, wartość mienia została ustalona przy uwzględnieniu zeznań upoważnionego pracownika pokrzywdzonego. Mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy i dokonane w oparciu o niego ustalenia sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej czynów zarzuconych oskarżonym, poprzez przyjęcie, iż w odniesieniu do czynu z dnia 25 sierpnia 2021 roku wyczerpali dyspozycję art. 11 § 1 kw w zw. z art. 119 § 1 kw, zaś M. B. dopuścił się również czynu przypisanego w pkt. 1 sentencji wyroku wyczerpującego dyspozycję art. 278§ 1 kk w zw. z art. 12 § 2 kk.

Podsumowując, oskarżeni mieli możliwość zachowania się zgodnie z prawem, a mimo to nie dali posłuchu normom prawnym. Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności wyłączające ich winę. Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż zachowanie M. B. odnośnie do czynu przypisanego w pkt. 1 sentencji wyroku stanowi przestępstwo, zaś pozostałe zachowania oskarżonych zakwalifikować należy jako wykroczenie.

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☒

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. B.

P. W.

1

3

Kara czterech miesięcy pozbawienia wolności za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 § 2 kk, kara siedmiu dni aresztu za czyn stanowiący wykroczenie wyczerpujący dyspozycję art. 11 §1 kw w zw. z art. 119 § 1 kw są adekwatne tak do stopnia winy jak i społecznej szkodliwości czynów przypisanego M. B. oraz uwzględniają okoliczności obciążające go w postaci:

- uprzedniej trzykrotnej karalności, w tym raz za przestępstwo skierowane przeciwko mieniu

a także okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego w postaci: postawy oskarżonego po popełnieniu przypisanego mu czynu, a wyrażającą się przyznaniem do zarzucanych czynów we wskazanym w wyjaśnieniach zakresie, złożeniem rzeczowych wyjaśnień, które po zweryfikowaniu na etapie sądowym stanowiły podstawę ustaleń faktycznych,

- niewielka wartość szkody (która na dzień wydania wyroku kwalifikuje przypisany oskarżonemu czyn jako przestępstwo kradzieży, zaś począwszy od 1 października 2023 roku, w związku z podwyższeniem progu wartości szkody do 800 złotych będzie wykroczeniem).

Reasumując, z jednej strony uprzednia karalność oskarżonego, przy uwzględnieniu postawy oskarżonego po popełnieniu przypisanych mu zachowań, wskazują, że M. B. wymagającą oddziaływania resocjalizacyjnego w warunkach zakładu karnego.

Kara grzywny w kwocie 700 złotych za czyn przypisany wyczerpujący dyspozycję art. 11 § 1 kw w zw. z art. 119 § 1 kw, jest adekwatna tak do stopnia winy jak i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonej oraz uwzględniają okoliczności obciążające ją w postaci:

-uprzedniej karalności za przestępstwa niealimentacyjni oraz kradzieży.

Na podstawie art. 46 § 1 kk sąd zobowiązał M. B. do naprawienia szkody pokrzywdzonemu poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A kwoty 706, 50 złotych.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o brzmienie art. 624 § 1 kpk. W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd może zwolnic (nie ma obowiązku) oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania , że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Zachował swą aktualność pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 5 lipca 1983 roku, (sygn. Rw 529/83, OSNKW 1-2/1984/21) mówiący, iż zwolnienie od kosztów postępowania za którąkolwiek instancję jest fakultatywne i ocenne, co obliguje sąd do wskazania występujących w sprawie okoliczności, które stanowią podstawę ustalenia, że uiszczenie kosztów postępowania byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów. Odnosząc powyższe rozważania do realiów przedmiotowej sprawy, zasadnym jest zwolnienie oskarżonych od opłat od wydatków poniesionych w toku prowadzonego postepowania. Za rozstrzygnięciem takim przemawiają, poza wymierzeniem M. B. izolacyjnych kar w postaci pozbawienia wolności oraz aresztu, okoliczności dotyczące ich sytuacji finansowej i możliwości zarobkowych. Żaden z w/w nie mają stałej pracy, M. B. ma na utrzymaniu dwoje dzieci, źródłem jego dochodów są prace dorywcze, które ze swej istoty nie generują regularnego dochodu, na P. W. ciąży obowiązek alimentacyjny wobec dziecka. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w pkt. 5 sentencji wyroku.

6.  1Podpis