Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

​  Sygn. akt VII W 657/18

​  UZASADNIENIE

W dniu 07 czerwca 2018 roku w P. obwiniony P. P. (1) jechał swoim rowerem po chodniku ulicą (...), od ulicy (...) w stronę ulicy (...), mimo iż po przeciwnej stronie, ulicy (...) znajduje się ścieżka rowerowa dla rowerów. W tym samym czasie około godz. 11:00 na ul. (...) wyjeżdżał z parkingu, z drogi dojazdowej do obiektów i włączał się do ruchu W. K., prowadząc wolno pojazd m-ki T. (...) o nr rej. (...). Obwiniony P. P. (1) nie zachowując szczególnej ostrożności podczas nie prawidłowej jazdy po chodniku nie zdążył wyhamować przed w/w pojazdem i uderzył w prawy bok T. (...), powodując na pojeżdzie otarcia. Bezpośrednio po zderzeniu rowerzysta P. P. (1) nie negował spowodowania kolizji. Dopiero w następnych dniach obwiniony uznał, że do spowodowania zdarzenia przyczynił się również kierowca T. (...).

P-ko W. K. został skierowany wniosek o ukaranie i wszczęto postępowanie o wykroczenie z art. 86 § 1 kw o sygn. Akt (...). W niniejszej sprawie sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków i kolizji, który po analizie materiału aktowego uznał, iż taktyka i technika (...) - kierującego samochodem osobowym m-ki T. (...) o nr rej. (...) była prawidłowa, a bezpośrednio do zaistnienia przedmiotowego zdarzenia drogowego przyczynił się kierujący rowerem – P. P. (1), poprzez niezachowanie szczególnej ostrożności podczas poruszania się po chodniku, a kierujący w/w pojazdem nie miał obowiązku ustąpienia pierwszeństwa rowerzyście poruszającemu się po chodniku, który tego pierwszeństwa nie posiadał. W konsekwencji postanowieniem z dnia 08.10.2018r. Sąd (...)w P. (...) w sprawie (...) postępowanie p-ko W. K. umorzył w oparciu o przesłankę procesową z art.5 § 2 kpow. Postanowienie uprawomocniło się w dniu

/dowód: wyjaśnienia P. P. k. 106verte-107, zeznania świadka W. K. k.3, 107, Notatka urzędowa k.1-2, 29, 30, 39, 53, kserokopia dokumentów k. 43-48, protokół oględzin k. 49-50, akta sprawy (...)/

P. P. (1) ma 45 lat. Ma wykształcenie średnie techniczne, z zawodu jest technikiem logistyki. Pracuje w firmie (...) jako magazynier, z wynagrodzeniem ok. 2400 złotych netto. Jest żonaty, ma na utrzymaniu syna w wieku 5 lat. Nie posiada majątku. Obwiniony nie był karany sądownie.

/dowód: dane osobopoznawcze obwinionego k.106-106verte/

Obwiniony P. P. (1) przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia drogowego, nie negując swego sprawstwa, ale wyjaśnił, iż uważa obecnie, że kierowca samochodu również się przyczynił do tej kolizji poprzez to, że jakby wyjechał z odpowiednią ostrożnością to on by go wcześniej zobaczył i miał więcej czasu na reakcję. Gdyby wyjeżdżał powoli, to zdążyłby nawet przejechać przed nim.

/dowód: wyjaśnienia obwinionego k.106verte-107/

Sąd zważył, co następuje :

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na osobowym i nieosobowym materiale dowodowym w postaci zeznań wyjaśnień samego obwinionego, zeznań świadka W. K. oraz Notatka urzędowa k.1-2, 29, 30, 39, 53, kserokopia dokumentów k. 43-48, protokół oględzin k. 49-50, akta sprawy (...) Wskazane dowody wzajemnie się uzupełniają i korespondują ze sobą, dlatego też Sąd dał im wiarę.

W przedmiotowej sprawie nie budziło żadnych wątpliwości to, że obwiniony był bezpośrednim sprawcą przedmiotowej kolizji, wskutek nieprawidłowej jazdy rowerem w miejscu do tego niedozwolonym tj. po chodniku. Obwiniony zrobił to świadomie, wiedząc, że po przeciwnej stronie ulicy (...) znajduje się ścieżka rowerowa. Zatem ma świadomość swojego sprawstwa i winy. Zresztą opinia biegłego sądowego z dziedziny rekonstrukcji wypadków drogowych i kolizji przeprowadzona w sprawie sądowej (...) nie pozostawia co do tego żadnych wątpliwości co do naruszenia przez obwinionego konkretnych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W ocenie Sądu całe wyjaśnienia i argumenty obwinionego przedstawione przed sądem oraz wnioski dowodowe jego obrońcy o przyczynieniu się do kolizji również przez kierującego pojazdem, a stąd dopuszczeniu dowodu z opinii nowego biegłego, zmierzały w sposób oczywisty do wzruszenia prawomocności rozstrzygnięcia w sprawie (...). Obrona nie przedstawiła żadnych nowych dowodów czy też okoliczności, które nie byłyby wcześniej znane stronie. Obrona do chwili obecnej nie złożyła chociażby wniosku do Sądu Okręgowego o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania o wykroczenie w sprawie (...). Zatem stanowisko P. P. (1) było po prostu czysto subiektywne i polemiczne ze zgromadzonych dotychczas materiałem aktowym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności w ocenie Sądu nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż obwiniony jest sprawcą zarzucanego mu czynu.

Dlatego Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, ponieważ nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca winę w rozumieniu Kodeksu wykroczeń. Obwiniony nie dał posłuchu normie prawnej, mimo iż miał taką możliwość.

Oceniając, iż stopień społecznej szkodliwości czynu jest dość znaczny Sąd wziął pod uwagę - rodzaj dobra naruszonego przez zachowanie obwinionego jakim jest porządek ruchu drogowego.

Mając na uwadze powyższe kwestie, a także zważając, aby kara była współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a także, aby zrealizowała cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego oraz wytyczne w zakresie prewencji ogólnej, Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 300 złotych. Sąd jest przekonany, że kara grzywny w takiej wysokości spełni zadania w zakresie prewencji indywidualnej i będzie ostrzeżeniem także dla innych potencjalnych sprawców tego typu wykroczeń drogowych.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.119 kpw w zw. art. 627 k.p.k. a o opłacie karnej w oparciu o art. 3 ust.1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. - o opłatach w sprawach karnych /tj. z Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 z późn. Zm/ .

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji.