Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 194/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

T. M.

w okresie od 1 października 2020r do 30 września 2022 roku w miejscowości T., gm. G., pow. (...), woj. (...) uchylał się od wykonywania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego wynikającego z mocy wyroku Sądu (...) w Ł. sygn. akt. (...) z dnia 10 czerwca 2020r. przez nie łożenie na utrzymanie małoletniego syna A. M. (1) kwoty po 500 zł miesięcznie poczynając od dnia 1 października 2020r., płatnych w terminie do 10-go każdego miesiąca, do rąk matki małoletniego A. A. M. (2) z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych przez co naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  T. M. jest ojcem A. M. (1) urodzonego (...)

Kserokopia odpisu skróconego aktu urodzenia

101,112

2.  T. M. zainicjował postępowanie w przedmiocie zaprzeczenia ojcostwa wobec A. M. (1) przed Sądem (...) w P. (...) w sprawie (...). Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2022 roku Sąd umorzył postępowanie.

Akta sprawy (...) Sądu (...) w P. (...)

3.  Obowiązek alimentacyjny T. M. wobec małoletniego A. M. (1) został skonkretyzowany wyrokiem Sądu (...) w Ł. sygn. akt. (...) z dnia 10 czerwca 2020r. na kwotę po 500 złotych miesięcznie do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego A. C. (uprzednio M.) z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat. Od wskazanej daty wysokość obowiązku alimentacyjnego nie była modyfikowana.

Odpis wyroku (...)

Zeznania świadka A. C. (uprzednio M.)

133-134 akt sprawy Sądu (...) w P. (...) sygn. (...)

32v-33,326v -327

4.  Do majątku T. M. Komornik Sądowy przy Sądzie (...) w P. (...) prowadzi za sygn. akt (...) postępowanie egzekucyjne z wniosku A. M. (1) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową A. C. (uprzednio M.) w oparciu o wyżej wymieniony tytuł wykonawczy. T. M. nie płacił alimentów do rąk uprawnionej. Egzekucja prowadzona do majątku dłużnika jest bezskuteczna. W okresie będącym w zainteresowaniu w tej sprawie T. M. nie dokonał żadnej wpłaty tytułem alimentów, ani na rachunek komornika sądowego, ani bezpośrednio do rąk uprawnionych.

Zaświadczenie o wyegzekwowanych kwotach

Zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych

Karta rozliczeniowa (...)

9

10

19-20

5.  T. M. nie utrzymuje kontaktu z synem.

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka A. C. (uprzednio M.)

76-78v, 311v-312

32v-33,326v -327

6.  T. M. jest osobą głucho-niemą, w związku z czym orzeczono decyzją z dnia 18.05.2005 r. na stałe, iż jest osobą niepełnosprawną w znacznym stopniu.

Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności

62

7.  T. M. jest osobą bezrobotną. Od 17.01.2020 r. do 02.06.2022r. był zarejestrowany w PUP jako poszukujący pracy. Od dnia 14.12.2022 jest zarejestrowany jako osoba poszukująca pracy. W okresie od 01.10.2020 r. do dnia 02.06.2022 r. Urząd Pracy przedstawiał T. M. informacyjne oferty pracy. W 2018 i 2019 roku podejmował krótkotrwałe prace w zakładach pracy chronionej. T. M. utrzymuje się ze świadczeń z pomocy społecznej. W 2020 r. otrzymał zasiłek celowy na żywność w okresie od października do listopada w wysokości po 500 zł miesięcznie oraz zasiłek celowy na opał w październiku w wysokości 450 złotych. W 2021 r. został mu przyznany zasiłek celowy na żywność od lutego do marca w wysokości po 150 zł miesięcznie, zasiłek celowy na opał w lutym w wysokości 450 zł miesięcznie, zasiłek celowy na żywność od września do października w wysokości po 500 zł miesięcznie oraz zasiłek celowy na opał we wrześniu i grudniu w wysokości po 600 zł miesięcznie. W 2022 r. uzyskał zasiłek celowy na żywność od stycznia do lutego w wysokości po 300 zł miesięcznie. Ponadto T. M. z tytułu niepełnosprawności otrzymuje zasiłek stały i zasiłek pielęgnacyjny. Zasiłek stały stanowił od grudnia 2019 r. kwotę 485,16 zł, a od stycznia 2022 r. kwotę 560,16 zł miesięcznie. Zasiłek pielęgnacyjny stanowił od października 2019 r. kwotę 184,42 zł, a od listopada 2019 r. kwotę 215,84 zł miesięcznie.

Pisma PUP w Z.

Pismo MOPS w G.

Decyzja MOPS w G.

Zaświadczenie MOPS w G.

Pismo ZUS

Wyjaśnienia oskarżonego

28, 85, 320

26

80

82

58

76-78v, 311v-312

8.  T. M. był uprzednio karany za czyn z art. 207 § 1 kk i art. 157 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wyrokiem Sądu (...) w Zgierzu z dnia 25.07.2017 r. w sprawie (...) na karę 1 roku pozbawienia wolności, która została wykonana.

Odpis wyroku (...)

Karta karna

247-248

258-259

9.  Małoletni A. M. (1) za pośrednictwem przedstawicielki ustawowej pobiera świadczenie z funduszu alimentacyjnego w kwocie po 500 zł miesięcznie. Pozostaje on na utrzymaniu matki, która uzyskuje dochody w wysokości 1300 zł miesięcznie. W utrzymaniu syna pomaga również partner matki. Małoletni A. M. (1) wymaga opieki logopedycznej.

Decyzja (...) w G.

Zeznania świadka A. C. (uprzednio M.)

5-6

32v-33,326v -327

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Jakkolwiek oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, to treść jego wyjaśnień w zakresie traktującym o istotnych faktach wypada pozytywnie na tle całokształtu zgromadzonych dowodów. Oskarżony przyznał, iż nie płacił alimentów na rzecz syna, nie utrzymywał z nim kontaktu. Fakty te wynikają także z innych dowodów – tak osobowych źródeł dowodowych, jak i nieosobowych. Wyjaśnieniom oskarżonego należy co do zasady przyznać walor wiarygodnych w zakresie, w którym podnosił, iż jest osobą niepełnosprawną, ma trudności w znalezieniu zatrudnienia.

Podnoszone przez oskarżonego brak świadomości zasądzenia alimentów, niewiedza co do tego w jaki sposób ma uiszczać świadczenie należy ocenić jako przyjętą przez oskarżonego linię obrony, która nie ma uzasadnienia w zgromadzonych dowodach. Alimenty na rzecz syna A. są efektem orzeczenia sądowego wydanego na rozprawie z udziałem stron – w tym oskarżonego. Tak sam obowiązek alimentacyjny, jak i jego wysokość, poza innymi omawianymi w sprawie (...) Sądu (...) w Ł.. Kwestiami był efektem ustaleń stron przed sadem. Istotnie oskarżony nie był reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata czy też radcy prawnego, a w rozprawie nie uczestniczył (jak w tej sprawie) tłumacz z języka migowego, to nagranie z przebiegu rozprawy w sprawie I C …. – nie pozostawia żadnych wątpliwości co do świadomości oskarżonego co do przedmiotu ustaleń. Nie sposób nie dostrzec, iż oskarżony jest wspomagany przez byłą żonę (wówczas stronę procesu o rozwód), niemniej sposób komunikowania się oskarżonego (tam pozwanego z Sadem) wskazuje jasno, iż oskarżony zdaje sobie sprawę z przebiegu rozprawy i czynności sądowych. Oskarżony reagował adekwatnie do z przebiegu rozprawy. Sygnalizował, że rozumie przebieg rozprawy , a jego działania były racjonalne. Lektura akt postępowania egzekucyjnego nie pozostawia natomiast wątpliwości, iż oskarżony został zawiadomiony o wszczęciu egzekucji, co wyklucza twierdzenia stronu o braku świadomości tak orzeczonego obowiązku, jak i zaangażowania przymusu państwowego dla jego egzekucji.

Wątpliwość oskarżonego co do ojcostwa względem małoletniego A. M. (1) jest w realiach tej sprawy bez znaczenia. Wdrożone postepowanie zostało umorzone (akta Sądu (...) w P. (...) sygn. (...)).

Zeznania świadka A. C. (uprzednio M.)

Zeznaniom wskazanego świadka również należy przyznać walor wiarygodnych. Przekaz świadka traktuje o okolicznościach wynikających z dowodów o randze obiektywnych, bo z dokumentów: traktujących o wysokości obowiązku alimentacyjnego oskarżonego, zaangażowaniu przymusu państwowego dla wyegzekwowania należności, bezczynność oskarżonego co do obowiązku alimentacyjnego, pozyskiwanie świadczeń tzw. zastępczych – z funduszu alimentacyjnego, jak i innych ze środków pomocowych, jak i sytuacji materialnej uprawnionego do alimentacji. Zeznania te są konsekwentne, szczere – znajdują bowiem wsparcie w dowodach o randze obiektywnych, bo dowodach z dokumentów.

Kserokopia odpisu skróconego aktu urodzenia

Akta sprawy (...) Sądu (...) w P. (...)

Odpis wyroku (...)

Zaświadczenie o wyegzekwowanych kwotach

Zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych

Karta rozliczeniowa (...)

Pisma PUP w Z.

Pismo MOPS w G.

Decyzja MOPS w G.

Zaświadczenie MOPS w G.

Pismo ZUS

Odpis wyroku (...)

Karta karna

Decyzja (...) w G.

Dowody z dokumentów nie budzą wątpliwości co do autentyczności, ani rzetelności. Wydane w ramach przysługujących poszczególnym wystawcom kompetencji.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

x

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

T. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Rzecznik oskarżenia postawił T. M. zarzut popełnienia czynu z art. 209 § 1a kk na szkodę A. M. (1).

Występek opisany w art. 209 § 1 kk polega na uchylaniu się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące. Ustawodawca zrezygnował z dotychczasowych znamion w postaci „uporczywości” na rzecz wymiernego kryterium jakim jest określona wysokość zaległości alimentacyjnych. Ma ona wynosić równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych. Obiektywnym rezultatem uchylania się od obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby jest zatem powstanie zaległości alimentacyjnych w określonej kwocie lub opóźnienie w spełnieniu świadczenia innego niż okresowe. Nie jest to wystarczająca przesłanka do uznania, iż zrealizowano znamiona art. 209 § 1 kk. W doktrynie podnosi się, iż do bytu przestępstwa określonego w art. 209 § 1 kk nie wystarczy ustalenie, że oskarżony nie płacił alimentów, do których łożenia był zobowiązany, lecz konieczne jest ustalenie, że od tego obowiązku się "uchylał". Oba te znamiona nie są przecież równoznaczne z samym niepłaceniem (niełożeniem) alimentów, lecz mają wydźwięk pejoratywny, świadczący o wyraźnie złej woli domniemanego sprawcy, ignorującego w sposób tendencyjny obowiązek alimentacyjny (…) mimo posiadanych realnych ku temu możliwości (wyr. SN z 27.2.1996 r., II KRN 200/95, Prok. i Pr. 1996, Nr 10, poz. 8, zob. również wyr. SA w Łodzi z 18.1.2001 r., II AKa 241/00, Prok. i Pr. 2002, Nr 9, poz. 20). Niezbędne jest zatem ustalenie przyczyny niewywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego przez domniemanego sprawcę, które może niekiedy zdarzać się z powodów obiektywnych (np. ciężkiej choroby i pobytu w szpitalu); zob. uchw. SN z 9.6.1976 r. (VI KZP 13/75, OSNKW 1976, Nr 7–8, poz. 86). Istotne mogą okazać się także takie kwestie jak chociażby to, czy oskarżony wiedział, że ma się zgłosić do urzędu pracy, czy dopytywał się tam o pracę, czy otrzymał jakąkolwiek ofertę zatrudnienia, czy w ogóle istniała w tym okresie realna szansa uzyskania oferty pracy (zob. wyr. SN z 9.5.1995 r., III KRN 29/95, OSNKW 1995, Nr 9–10, poz. 64). W wypadku zaistnienia obiektywnej niemożności łożenia na utrzymanie, z oczywistego powodu wyłączone będzie przypisanie sprawcy umyślności, stanowiącej konieczny warunek odpowiedzialności karnej. Jak już wyżej sygnalizowano, do pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności konieczne jest wykazanie, że celowo i umyślnie nie wykonuje on obowiązku opieki, mając jednocześnie świadomość możliwości jego wykonania. (M. Mozgawa, Przestępstwa przeciwko rodzinie, s. 411–412). Przestępstwa z art. 209 § 1 kk może zatem dopuścić się tylko ten, kto mógłby wykonać ciążący na nim obowiązek, ale nie czyni tego mimo realnych możliwości. Sprawca nie wypełnia zatem obowiązku, bo nie chce go wypełnić lub ten obowiązek lekceważy (post. SN z 17.4.1996 r., II KRN 204/96, Prok. i Pr. 1996, Nr 11, poz. 4). W pojęciu uchylania się zawarty jest najczęściej w ignorowaniu w sposób tendencyjny obowiązku świadczenia opieki

materialnej (wyr. SN z 3.7.2003 r., II KK 125/03, OSNwSK 2003, Nr 1, poz. 1458; wyr. SN z 27.2.1996 r., II KRN 200/95, Prok. i Pr. 1996, Nr 10, poz. 8; post. SA w Krakowie z 13.12.2000 r., II AKz 289/00, KZS 2000, Nr 12, poz. 28). Ustawodawca wyodrębnił w art. 209 § 1a kk typ kwalifikowany polegający na narażeniu pokrzywdzonego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb przez uchylanie się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem, albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące.

Rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie (art. 133 krio). Jednym z elementów strony przedmiotowej występku niealimentacji jest określenie obowiązku alimentacyjnego orzeczeniem sądowym lub ugodą zawartą przed sądem, innym organem lub umową (art. 209 § 1 kk). Obowiązek alimentacyjny oskarżonego wobec syna został skonkretyzowany na kwotę 500 złotych. Tak określona kwota jest efektem wyroku zapadłego przed Sądem Okręgowym w Ł. w dniu 10.06.2020 roku w sprawie (...). Jak wynika z protokołu rozprawy w ramach wskazanego wyżej postępowania sądowego, oskarżony wyraził zgodę na ustalenie alimentów w takiej wysokości. Oskarżony korzysta ze środków pomocy społecznej oraz wsparcia państwa w aktywizacji zawodowej, jednakowoż jak wynika z pisma nadesłanego przez Urząd Pracy w Z. nie podjął pracy w ramach żadnej z przedstawionych mu ofert pracy. Stan zdrowia oskarżonego jest tego rodzaju, iż został zaliczony do stopnia niepełnosprawności w stopniu znacznym z możliwością świadczenia pracy w warunkach pracy chronionej. Tylko dane z urzędu pracy wskazują, iż oskarżony nie wykazuje inicjatywy w aktywizacji zawodowej i poszukiwaniu pracy, korzysta natomiast ze świadczeń socjalnych. Odwołując się do zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniego pokrzywdzonego, bierna postawa względem rynku pracy i obowiązków zawodowych była właściwą dla oskarżonego. Przypomnieć należy, iż oskarżony jest zdolny do pracy w warunkach pracy chronionej. Nie jest zatem zawodowo. Jak wynika ze zgromadzonej dokumentacji T. M. świadczył w przeszłości pracę na rzecz pracodawców spełniających wskazane warunki. Aktualnie pobiera zasiłki stałe, poza ceowymi. Mimo tego nie realizował żadnych wpłat, chociażby najdrobniejszych tytułem świadczeń na rzecz małoletniego, a zatem niezdolnego do samodzielnego utrzymania. Oskarżony nie podejmował także innego rodzaju aktywności wobec dziecka– alternatywnej dla obowiązku natury finansowej, nie utrzymywał kontaktów z synem, nie interesował się stanem jego zdrowia, rozwojem, ogólnie pojętymi potrzebami. Obowiązek dostarczania środków utrzymania małoletniemu dziecku spoczął faktycznie na drugim z rodziców oraz organach pomocy społecznej, w zakresie w jaki obowiązek alimentacyjny oskarżonego wobec syna został przejęty przez te organy. W tym miejscu należy podkreślić, że fakt zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych uprawnionego kosztem znacznego wysiłku osoby współzobowiązanej do alimentacji, albo przez inne osoby niezobowiązane, nie wyłącza ustawowego znamienia narażenia na niemożność zaspokojenia tych potrzeb. Świadczenie pomocy przez osoby niezobowiązane ma charakter dobrowolny, nie ma zatem pewności, czy w każdej chwili świadczona pomoc nie ustanie (uchw. SN z 9.6.1976 r., VI KZP 13/75, OSNKW 1976, Nr 7–8, poz. 86; podobnie w wyr. SN z 20.7.1971 r., V KRN 259/71, OSNPG 1971, Nr 12, poz. 239; wyr. SN z 27.3.1987 r., V KRN 54/87, OSNPG 1987, Nr 8, poz. 103). Sam fakt iż uprawniony korzysta ze świadczeń zastępczych, w tym ze środków z opieki społecznej dowodzi, iż doszło do narażenie pokrzywdzonego na niemożność zaspokojenia potrzeb życiowych. Obiektywnym rezultatem uchylania się od obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby jest zatem powstanie zaległości alimentacyjnych w określonej kwocie lub opóźnienie w spełnieniu świadczenia innego niż okresowe.

W świetle powyższego, oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa z art. 209 § 1a kk na szkodę syna A. M. (1).

Zarzucanego czynu oskarżony dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa przewidzianego w art. 64 § 1 kk. Oskarżony był już karany za czyn podobny, bo wyczerpujący dyspozycję m.in. art. 207 § 1 kk (polegający na znęcaniu fizycznym nad małoletnim synem L.) na karę 1 roku pozbawienia wolności w sprawie (...) Sądu (...) w Z. Kara ta została wykonana z dniem 19.04.2019 roku. Czyn przypisany oskarżonemu w sprawie przedmiotowej został zapoczątkowany w dniu 1 października 2020 roku a ukończony w dniu 30 września 2022 roku. Przed upływem 5 lat od zakończenia tego okresu, bo w dacie 30.09.2022 roku oskarżony popełnił nowe umyślne przestępstwo podobne do uprzedniego.

Wina oskarżonego została udowodniona, oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

Oskarżony jest osobą zdatną do zawinienia, ze względu na wiek, jak i pełną poczytalność. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego lub jego winę.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. M.

1, 2

Sąd zdecydował, iż jedynym słusznym w tej sprawie rozstrzygnięciem jest odstąpienie od wymierzenia oskarżonemu kary na podstawie art. 59 kk i poprzestaniu na orzeczeniu środka karnego polegającego na podaniu wyroku do publicznej wiadomości. U podstaw takiego rozstrzygnięcia legły okoliczności leżące po stronie oskarżonego, jak stan jego zdrowia, ograniczone możliwości zarobkowania, fakt że interes małoletniego pokrzywdzonego jest zabezpieczony poprzez świadczenia zastępcze.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności